زندگی نامه شهید ایت الله سید محمد باقر حکیم

آیت الله سید محمد باقر حکیم فرزند آیت الله العظمی سید محسن طباطبایی حکیم 66 سال پیش در شهر اصفهان باز می گردد.

سیدمحمدباقر حکیم نزد آیات عظام سیدیوسف حکیم، سیدابوالقاسم خویی و سیدمحمدباقر صدر تلمذ کرد و در سن بیست و پنج سالگی از سوی آیت الله یاسین به درجه اجتهاد نائل آمد. وی از 24 سالگی به عرصه سیاست گام نهاد و در 1959 در بنیانگذاری «حزب الدعوه الاسلامیة» زیر نظر پدرش مشارکت داشت. محمدباقر حکیم در خلال سال های 1964تا 1965 به عنوان استاد علوم قرآنی در «کلیه اصول الدین» (دانشکده الهیات) بغداد به تدریس اشتغال داشت. حضور در جمع اساتید دانشگاهی در انفتاح فکری او موثر بود. وی همواره در کنار اشتغالات علمی و دینی به سیاست نیز توجه خاصی داشت. همین امر باعث شد در مدت اقامت در عراق سه مرتبه از سوی ماموران حزب بعث دستگیر و در آخرین مرتبه محکوم به اعدام گردد که البته پس از گذراندن هیجده ماه زندان در پی صدور عفو عمومی رهایی یافت و چند ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ناگزیر رهسپار ایران شد. در خلال حدود 24 سال شمار 50 نفر از افراد خاندان حکیم به دست حزب بعث حاکم بر عراق به شهادت رسیدند که سرشناس ترین آنها عبارتند از: آیت الله سیدعبدالصاحب حکیم، حجت الاسلام سید علوم الدین حکیم، حجت الاسلام سیدمحمدحسین حکیم، حجت الاسلام سیدکمال حکیم، حجت الاسلام سیدعبدالوهاب حکیم، سیداحمد حکیم، آیت الله سیدمجید حکیم، حجت الاسلام دکتر سیدعبدالهادی حکیم، حجت الاسلام سیدحسن حکیم، حجت الاسلام سیدحسین حکیم، حجت الاسلام سیدمحمدرضا حکیم، سیدمحمد حکیم، سیدمحمدعلی حکیم، سیدضیاءالدین حکیم، سیدبهاءالدین حکیم، حجت الاسلام سیدمحمدمهدی حکیم. که در این میان شش نفر از برادران آیت الله سیدمحمدباقر صدر در خیل شهدا هستند. پس از خاندان حکیم، می توان از خاندان های «صدر»، «شبر» و «بحرالعلوم» یاد کرد که متحمل آسیب های فراوانی از سوی رژیم بعث حاکم بر عراق شدند.

یادآوری این نکته ضروری است که تاکنون از سوی سازمان اطلاعات و امنیت رژیم سابق عراق (استخبارات) هشت مرتبه به جان آیت الله سیدمحمدباقر حکیم سوءقصد شده که همه آنها با ناکامی مواجه شد.

ایت الله سید محمد باقر حکیم مدت 23 سال در ایران بود و بجز یک دوره 30ماه که ایت الله شاهرودی ریاست مجلس اعلا شیعیان عراق را بر عهده داشت عهده دار این مسولیت بود.

ایشان بسیار مورد علاقه شیعیان عراقی بودند و این موضوع را دوست ودشمن به ان اذعان داشت.مثلابیل کلینتون در نامه‌ای به آیت‌الله حکیم از او به عنوان رهبر روحی و معنوی میلیون‌ها عراقی نام برد و این دیدگاه کلینتون هنوز نیز از طرف مقامات رسمی صحیح تلقی می‌شود

ایت الله سید محمد باقر حکیم در تاریخ 19/2/1382 در سخنرانی پیش از خطبه‌های نماز جمعه تهران از مردم و مسؤولان ایران خداحافظی و قدردانی کرد.

وی در تاریخ 20/2/1382 با بدرقه ایت الله جزایری نماینده ولی فقیه در استان خوزستان و فتح الله معین استاندار استان خوزستان از طریق مرز میان ایران وعراق وارد شهر بصره شده و مورد استقبال مردم عراق قرار گرفتند وچند روز بعد در یک استقبال بی نظیر که خیلی ها ان را به ورود امام خمینی به ایران تشبیه کردند وارد شهر نجف شدند.
و هدایت شیعیان را مستقیما بر عهده گرفتند

آیت‌الله سیدمحمدباقر حکیم در نهمین نماز جمعه شهر نجف اشرف، دشمنان مردم عراق را چهار گروه دانست و گفت: یکی از آنها صدام و مزدوران هستند. اینها می‌خواهند با نفوذ در جماعت اهل بیت(ع) باعث چالش‌آفرینی شوند. دیگری نواصب که منظور من اهل سنت نیست، ‌چرا که آنها دوستار اهل بیت و برادران ما هستند. آنها این چالش‌ها را می‌خواهند به مناطق ما تسری دهند که باید مانع از نفوذ آنان شویم.

وی اشغالگران عراق را دشمن دیگر مردم دانست و افزود: اینها می‌خواهند این همبستگی را ضعیف کنند و هر روز به تجاوزگری نسبت به جماعت اهل بیت می‌پردازند. مثلا به مقرهای مجلس اعلا و تشکل‌های اسلامی و دیگر تشکل‌های عراقی حمله می‌کنند. این تجاوز همراه با دزدی اموال و دستگاه‌ها و ذلیل‌سازی و تحقیر انجام می‌گیرد. زنان را روی زمین می‌خوابانند و بازرسی می‌کنند. بعضی دستگاه‌های سری وجود دارند که کارشان تفرقه‌افکنی در داخل شیعیان است تا بهانه‌ای برای بقای آنها به وجود بیاید، چون خواهند گفت، اگر ما برویم جنگ می‌شود. اینها می‌خواهند قدرت خودشان را نهادینه سازند و این در صورتی امکان‌پذیر است که ملت ضعیف باشد. ما صلاح نمی‌بینیم که در حال حاضر، وارد جنگ مسلحانه با آنان شویم، اما منطق و زبان داریم و اعتراض می‌کنیم و این کارها را محکوم می‌کنیم.

وی چهارمین دشمن مردم عراق را سیاست‌های برخی از کشورهای خلیج دانست و افزود: برخی از آنها خانواده و مزدوران صدام را پناه دادند. موقعی که صدام ملت را قتل عام می‌کرد، کسی اعتراض نمی‌کرد. اینها از این مزدوران همانند مبارزان پیروزمند استقبال می‌کنند. برای آنها هواپیما می‌فرستند. من به صراحت بیان می‌کنم: ما با هیچ کس دشمنی نداریم؛ نه با ملتی خاص یا کشوری خاص، بلکه تنها تلاش می‌کنیم که منافع ملتمان را حفظ کنیم و هر کس که با ملت ما به دشمنی پردازد، در وهله اول خداوند تبارکت و تعالی و در وهله دوم، ملت عراق در کمین آنها خواهد بود. ما می‌خواهیم روابط خوبی با همسایگانمان داشته باشیم، اما اینکه هم و غم دیگران، ضرر رساندن به ملتمان باشد،‌ برای ما قابل قبول نیست. من از همه ملت عراق شیعه، سنی، عرب، ترکمن، آشوری، صمیمانه دعوت می‌کنم که شعار وحدت اسلامی و ملی را در نظر بگیرند و در برابر این تلاش‌های تفرقه‌افکنانه با حکمت و موعظه حسنه بایستند و در برابر جاهلان ایستادگی و با نفوذگرایان مقابله کنند.

و در نهایت ایت الله سید محمد باقر حکیم در تاریخ 7 شهریور سال 82 مصادف با اول رجب سال 1424 میلاد با برکت امام محمد باقر پس از اقامه نماز جمعه در حین خروج از مرقد مطهر حضرت امام علی (ع) در یک عملیات تروریستی به شهادت رسیدند

                                                                                                                                                                                     روحش شاد