تفکر جدید نوابغ: از امارات ببازیم!

وقتی کشوری بعد از 16 سال به این نتیجه برسد که باید از مربی شکست خورده سال 2007 خود در جام ملتهای آسیا استفاده کند، این چیزی نیست جز درجا زدن و شاید عقبگرد آن کشور بعد از گذشت نزدیک به دو دهه. به همین خاطر دیدیم که خوشه ای از بازیکنان ایران در بازی با هنگ کنگ عملا در بعضی جاها تحت الشعاع بازی حریفی کوچک قرار گرفتند و امیر قلعه نویی هم ترجیح داد در تمام این لحظات قهر کند و روی نیمکت بنشیند تا کادر فنی اش جور او را بکشند!

بدبختانه از آنجا که مشکل تیم ملی یکی دو تا نیست، در حال حاضر تفکر عجیبی حکمرما شده که ایران از امارات ببازد تا در دور بعد به کره و ژاپن نخورد. خداداد عزیزی این مساله را رسما در شبکه ورزش اعلام کرد و حتی فرستاده کم دانش شبکه ورزش به بازیها نیز این مساله را استوری کرد تا ثابت کند حضور مستمر یک انسان در قطر به مناسبت جام جهانی و جام ملتهای آسیا هرگز نمی تواند به بالا رفتن درک و شعور وی کمک کند. حامیان تفکر باخت از امارات نمی توانند تصور کنند که از بین ژاپن و کره فقط یکی حریف ایران می شود. اما با دوم شدن در گروه، ایران احتمالا باید به ترتیب با عراق، استرالیا، عربستان و یکی از تیمهای قطر، کره یا ژاپن بازی کند!!

فارغ از تمام این حماقت ها، قطعا قلعه نویی با شاهکارهای خود بعد از جام ملتها اخراج خواهد شد و احتمالا تا مدتها نمی توانیم چنین تیم بی در و پیکری را ببینیم! ضمن این که بسیاری از پیرمردهای تیم ملی باید برای همیشه از تیم کنار بروند. راستی کی و کجا می توانید بازیکن بی اثری مثل علیرضا جهانبخش یا سعید عزت اللهی را دوباره ببینید؟ آیا مدافعی با ضعفهای تمام نشدنی میلاد محمدی متولد خواهد شد؟ کسی می تواند به اندازه مجید حسینی و روزبه چشمی در یک مسابقه اشتباه کند و سوتی بدهد؟!

ضمن این که هنوز در این جام، سردار آزمون گردن حریفی را نوازش نداده و با کسی کتک کاری نکرده است! امثال شهریار مغانلو هم می دانند که دعوتشان به تیم ملی پس از این یک شوخی خواهد بود! پس این فرصت را از دست ندهیم. بعد از بازی با امارات، معلوم نیست یک یا دو بازی دیگر، این ترکیب را در کنار هم ببینیم. پس هرگز این موقعیت را از دست ندهیم. زیرا نسل های آینده تصور خواهند کرد چنین اتفاقاتی تنها یک داستان طنز بوده است!

ایران یک- هنگ کنگ صفر!

در یک بازی فوق العاده بد و ناهماهنگ ایران با سختی هنگ کنگ را شکست داد! در مصاف با هنگ کنگ همه بد بودند به جز مهدی قائدی که روی نبوغ فردی گلزنی کرد. طارمی در نیمه نخست نزدیک بود دروازه بیرانوند را باز کند. چشمی یک بار حریف را در موقعیت تک به تک قرار داد و یک بار پیراهن حریف را کشید و چیزی نمانده بود یک پنالتی به حریف هدیه کند. رضاییان با بی دقتی تک موقعیت ایران را به هدر داد و در سایر موارد هم سانترهاش خیلی بلند بودند. بیرانوند یک بار یک پاس گل به حریف هدیه داد و یک بار در بیرون محوطه جریمه توپ را با دست مهار کرد که داور ندید! میلاد محمدی نیز ثابت کرد همه خصوصیات تبدیل شدن به بدترین بازیکن ایران در جام را دارد! بازی بد سایرین نیز ارزش پرداختن ندارد.

اما بدون شک فاجعه بزرگ در کادر فنی تیم ملی و شخص امیر قلعه نویی خلاصه شده است. عصبانی ترین مربی جام ملتهای آسیا که تصور می کند با چند فریاد و ژست عصبانی و قهرکردن می تواند ایران را قهرمان آسیا کند! بدبختانه مربی تیم ملی در چنان توهمی به سر می برد که در خاتمه بازی در کنفرانس خود گفت:

موقعیت های مان گل می شد، با اختلاف 5-4 گل برنده بودیم!

این چیزی نیست جز بستن چشمها به روی واقعیات موجود.

تصاویر بازی ایران و هنگ کنگ