میوه های لوکس

میوه های لوکس و عجیب و غریب را کمتر کسی خریداری کرده و شاید شما هم در بازار، آنها را دیده باشید که نه تنها اسمشان را نشنیده‌اید، بلکه قیافه‌شان هم برایتان عجیب است. این میوه های به راحتی در همه جا و در همه مغازه ها قابل دسترس نیستند و بیشتر در مناطقی با سطح معیشتی بالا پیدا می شوند. اما اگر تابحال آنها را تست نکرده اید پیشنهاد می کنیم حتما یکبار هم که شده چند تا از این میوه های جالب را امتحان کنید. آسمونی در ادامه این بخش به معرفی میوه های لوکس و عجیب می پردازد.

رامبوتان (Rambutan)

مُژَکی یا سرخالوی مژکی (نام علمی: 'Nephelium lappaceum') گیاهی است درختی با اندازه متوسط که مربوط به مناطق گرمسیری و استوایی می‌باشد و در تیره Sapindaceae طبقه‌بندی میگردد. این میوه در جنوب شرقی آسیا می‌روید. درخت رامبوتان همیشه دارای میوه است. طعم این میوه شیرین است و می‌توان طعم آن را به انگور تشبیه کرد. میوه این درخت، هم‌خانواده با سرخالو و چشالو است که شفت و گرد و گاه بیضی و قطر آن سه تا شش سانتیمتر است که روی خوشه‌های دو تا ده تایی قرار دارد؛ قهوه‌ای شفاف و به قطر دو تا سه سانتیمتر است.

جک فروت یا جاکویرا (Jackfruit)

این میوه در جنوب و غرب هند، سریلانکا، فیلیپین، بنگلادش و همچنین در قسمت شرقی آفریقا می‌روید. میوه جک فروت شبیه آناناس، اما از آن شیرین‌تر است. از چوب این درخت به خاطر استحکام بسیار آن در ساخت اثاث منزل استفاده می‌شود. جک فروت(به انگلیسی: Jackfruit) و میوه اش جزء بزرگترین میوه‌های جهان به حساب می‌آید. وزن میوه‌های این درخت به بیش از 36 کیلوگرم و درازای آن بیش 90 سانتی متر می‌رسند. جک فروت سرشار از پتاسیم است و در پایین آوردن فشار خون مفید است. این درخت در مناطق گرمسیری رشد می‌کند.

پشن فروت (Passion Fruit)

زادگاه اصلی این میوه آمریکای جنوبی و هند و نیوزلند است. این میوه دارای دانه‌های ریز مانند انجیر، اما از انجیر شیرین‌تر است و در تهیه بستنی و شیرینی از آن استفاده می‌شود.

لیچی (Lychee)

زادگاه اصلی این میوه جنوب چین و جنوب هند و تایوان است. توت فرنگی است؛ قسمت خوراکی آن سفید و شفاف و سفت و آبدار است و شکل آن از گرد و گاه بیضی و قطر آن از یک تا یک و نیم سانتیمتر متغیر است؛ شیرین و معطر و بومی جنوب چین و مناطق مجاور آن است.

میوه ستاره (Star fruit)

اختری (کوکبی یا میوه ستاره) نام میوه‌ای استوایی است از تیرهٔ ترشکیان (Oxalidaceae) سردهٔ ابن رُشدی‌ها (Averrhoa). طعم آن مثل کیوی و آناناس و قهوه‌ای می‌باشد، استفاده نکنید. استفادهٔ کوکبی آسان است. نیاز به پوست کندن و جدا کردن دانه ندارد. به آرامی تغییر رنگ می‌دهد. مزهٔ بعضی از انواع آن ترش و برخی شیرین می‌باشد. (مانند انگور پوست کلفت) شکل زیبایی دارد و وقتی آن را می بریم بسیار شبیه ستاره می باشد. می توان از آن در سالاد و برای تزئین غذاها استفاده کرد.

مانگوستین (Mangosteen)

میوه ای شبیه انار کوچک! ترگیل میوهٔ گیاهی با نام علمی گارسینی انبه‌ای (Garcinia mangostana) از تیرهٔ گل راعیان (Clusiaceae)، و راستهٔ چنارسانان (Malpighiales) که گرد و کمی کوچکتر از توپ تنیس و به قطر سه و نیم تا هفت ونیم سانتیمتر است و رنگ آن بنفش تیره و گاه بنفش مایل به قرمز است؛ گیاه این میوه در مالزی و تایلند و اندونزی و جنوب هند می‌روید. طعم آن ترش و دارای عطری بسیار خوشبو است و گفته شده از جمله میوه‌های ضدسرطان به شمار می‌آید و دارای فواید بسیار زیاد است. قطر پوستهٔ آن شش تا ده میلیمتر و در مقطع عرضی به رنگ قرمز است؛ بخش خوراکی آن نرم و سفیدرنگ است و ممکن است بدون دانه یا دارای یک تا پنج دانه باشد.

 کامکوات (Kumquat)

زادگاه اصلی این میوه چین است و از جمله مرکبات بسیار کوچک به شمار می‌آید که سرشار از ویتامین سی است. کام‌کوات میوه‌ای از خانوادهٔ مرکبات که شبیه پرتقال است و پوست نارنجی رنگ دارد. درون آن مانند سایر مرکبات پره‌پره است، ولی اندازه و شکل آن مانند خرما است. این میوه معمولاً با پوست خورده می‌شود و از آن مربا نیز تهیه می گردد. این میوه در شمال ایران هم می‌روید. زمانی که میوه کامکوات را برش می‌زنیم ظاهری شبیه به یک پرتقال کوچک دارد که پره‌های آن به سفتی به یکدیگر و پوسته خارجی متصل شده‌اند و عموماً یک یا دو عدد هسته در مرکز هر پره وجود دارد. طعم هسته آن، مانند هسته‌های پرتقال تلخ است و هنگام خوردن میوه باید از دهان خارج شده و دور ریخته شود. کامکوآت‌هایی که در باغ یا باغچه کاشته می‌شوند (نه در گلدان)، می‌توانند تا ارتفاع 2.5 متر و عرض 180 سانتی‌متر رشد کنند.

دریان (Durian)

زادگاه اصلی این میوه برونئی و اندونزی و مالزی است. به دلیل اندازه بزرگ آن به ملکه میوه‌ها معروف است. این میوه دارای بوی بسیار بدی است، به همین دلیل استفاده از آن در اماکن عمومی ممنوع است، اما طعم آن شیرین است.

میوه اژد‌ها (Dragon Fruit)

میوه اژدها (سایر اسامی: پیتایا، پیتاهایا، هو لونگ گو، ژاپن)، فیلیپین و مالزی هم کشت می‌شود. و به خاطر شکل و رنگش به این نام از آن یاد می‌شود. این میوه دارای سه رنگ سفید و صورتی و قرمز، و طعم آن شبیه گلابی است. با برگ‌های این درخت چای نیز تهیه می‌شود. میوه اژدها تنها در شب شکوفه می‌کند؛ شکوفه‌های آن بزرگ و سفید هستند و معمولاً «گل شب» یا «ملکه شب» نامیده می‌شوند.

 خیار آفریقایی (African cucumber)

زادگاه اصلی این میوه صحرای کالاهاری در آفریقاست. این میوه دارای دو نوع سمی و غیرسمی است. نوع سمی‌ این میوه دارای پوستی به رنگ سبز است ولی نوع خوراکی آن پوستی به رنگ زرد دارد. طعم آن شبیه انار ولی از حیث داشتن دانه‌های بسیار، مثل خیار است.

اوگلی (Ugli)

زادگاه آن جامائیکاست و طعم آن شبیه گریپ فروت است. میوه اوگلی از گریپ فروت بزرگتر است، پوستی ضخیم، زبر و سبز مایل به زرد دارد، گوشت آن به رنگ نارنجی است، مزه ی ای شیرین و طعمی مانند گریپ فروت، پرتقال و نارنگی دارد. میوه اوگلی سرشار از آنتی اکسیدان ها، فلاونوئید ها، فولات، ویتامین C، کلسیم، پتاسیم، لیمونن و فیبر است.

 لانگست (Langsat)

زادگاه اصلی آن مالزی و ویتنام و تایلند است. از نظر ظاهری به شکل تخم مرغ، و طعم این میوه شبیه گریپ فروت و انگور، اما از آنها شیرین‌تر است. نام دیگر این میوه، زرگیل است. نوع سایز بزرگتر میوه ی زرگیل یا همان لانگست به دوکو معروف است. زرگیل بر روی خوشه ها رشد می کند و به طور گسترده در مالزی، اندونزی، تایلند و سوماترا پرورش می یابد. در هند، از آوریل تا سپتامبر در تپه های جنوبی نیلیگیری رشد می کند. این میوه ها دارای از نظر طعم ترکیب تند، ترش و شیرین دارند.

سیب شکری (Sugar Apple)

این میوه سبز رنگ گرد زادگاهش تایلند است و از جمله معروف‌ترین میوه‌های این کشور به شمار می‌آید. پوست آن سفت و محکم، اما طعم آن شیرین است. کالری بسیار بالایی دارد، سرشار از آهن است و به خاطر شباهت آن به سیب به این نام معروف شده است.

 سالاک (Salak)

 زادگاه اصلی آن مالزی و اندونزی است و به دلیل شبیه بودن پوسته آن به پوست مار Snake-fruit مار میوه هم نامیده می‌شود. از حیث طعم شبیه سیب است، اما نوع ترش آن هم وجود دارد. میوه سالاک شبیه انجیری بزرگ است و پوست آن سفت و خشک و مانند فلس می ماند. میوه نرسیده سالاک ترش مزه است اما رسیده آن طعمی شیرین و مزه ای مانند نیز آناناس دارد.

ساپادیل (Soursop)

ساپادیل نام درخت و میوه‌ای است بومی مکزیک، آمریکای مرکزی، منطقهٔ دریای کارائیب و بخش شمالی آمریکای لاتین. درخت این میوه را در جنوب شرق آسیا هم می‌کارند. ساپادیل از تیرهٔ آنوناسه (Annonaceae) (تیرهٔ سیب کاستر) است. این میوه سبز رنگ بیضی شکل است. مزهٔ میوهٔ ساپادیل مانند مزه توت فرنگی و آناناس است که به آن طعم لیمو ترش افزوده شده‌باشد. یک غلظت ملایم مانند مزه نارگیل و موز نیز در مزه آن حس می‌شود. میوه، آب میوه و چای ساپادیل را برای درمان برخی بیماری‌ها مانند معده‌درد و دفع کرم‌ها استفاده می‌کنند. این میوه سرشار از ویتامینهای B1وB2وCهمچنین مقدار زیادی از کربوهیدراتها و فروکتوز می باشد.

سیب گلی (Rose Apple)

زادگاه آن جنوب آسیاست و از جمله میوه‌های بسیار عجیب است که هم به شکل سیب است و هم بو و عطر گل را دارد. بسیار خوشمزه است و مقدار بسیار کمی از آن به خارج صادر می‌شود، چون به سرعت فاسد می‌شود.

 چیکو (Sapodilla)

چیکو نام یکی از میوه‌های گرمسیری با پوستی قهوه‌ای و مزه‌ای شیرین است. مزه آن چیزی بین شکر و نوشابه پارسی‌کولا است. درخت چیکو، ساپودیلا نام دارد و صمغ آن درخت که پیشتر برای درست کردن سقِّز (آدامس) بکار می‌رفت چیکل نام دارد. چیکو بومی منطقه یوکاتان است.

 فیجوآ (Feijoa)

فیجوآ میوه‌ای است که در برزیل بوجود آمده است. این گیاه از راستهٔ مورد (Myrtales)، تیرهٔ موردیان (Myrtaceae) است. نام این میوه به صورت‌های فیجوآ، فیجوا، فی‌جوآ، فی‌جوا و فیجووا نوشته می‌شود. آن را با نام فوجیا نیز می‌شناسند . در ایران به طور محدود در استان‌های مازندران کشت می‌شود.

آسرولا (Malpighia glabra)

 آسرولا میوه‌ای گرمسیری است که در هند غربی و شمال آمریکای جنوبی می‌روید. این میوه در هندوستان نیز کشت می‌شود. آسرولا میوه‌ای با طعم شیرین و دارای مقدار بسیار زیادی ویتامین ث می‌باشد.

 درخت پول (Guiana Chestnut)

درخت پول با نام‌های بسیاری٬ همچون شاه بلوط مالابار، شاه بلوط گینه، درخت تدارکات، مهره صبا، مونگوبا (در برزیل)، پومپو (در گواتمالا) و گیاه پول نیز شناخته می‌شود. این درخت در آب و هوای گرمسیری و مرطوب رشد می‌کند و آن را از طریق دانه و قلمه زدن تکثیر می‌کنند. اولین کاربرد این درخت٬ استفاده از دانه‌های خوراکی آن است ٬ این دانه‌ها در غلافی چوبی و بزرگ رشد می‌کنند؛ دانه‌ها به رنگ قهوه ای روشن و با خطوط سفید رنگ می‌باشد و طعمی شبیه به طعم بادام زمینی دارند، و به صورت خام یا تفت داده شده مصرف می‌شوند؛ همچنین از آرد دانه‌ها برای تهیه نان استفاده می‌کنند. حتی برگ‌ها و گل‌های این گیاه نیز خوراکی هستند.

 فیسالیس (Physalis)

میوه فیسالیس با نام علمی (به انگلیسی: Physalis) ‏ ترکیبی از طعم میوه‌های توت فرنگی، گیلاس،کیوی و آناناس است. این میوه منبع آنتی اکسیدان و سرشار از ویتامینهای آ ، ئی ، اف ، پی و ویتامین ث است. فیسالیس بدن انسان را در مقابل خنثی‌سازی رادیکال‌های آزاد که موجب بروز بیماری‌هایی مانند سرطان، سکته‌ی قلبی ، پروستات، آسم و آلرژی می‌شود، حفاظت می‌کند. مصرف این میوه تاثیر بسزایی در شادابی و طراوت پوست و تقویت قوای‌جنسی دارد.

گواوا (strawberry guavas)

این میوه شبیه انار کوچک است. گواوا (در چابهار به زیتون محلی نیز شناخته می‌شود.) گواوا میوه‌ای گرمسیری است. گیاه گواوا درختچه‌ای همیشه‌سبز از خانواده میرتاسه‌است که برگ‌های دربرابر هم دراز و بیضی شکل دارد. این درختچه بومی آمریکای جنوبی و آمریکای مرکزی، پرو، برزیل و مکزیک است و سال‌ها قبل به ایران وارد شده و به گونه پرورشی در شمال و بیشتر جنوب ایران کاشته می‌شود. پوست تنه گواوا سبز یا قهوه‌ای متمایل به قرمز است. رنگ میوه گواوا قرمز یا زرد است. میوه آن شیرین است و آن را خام یا پخته به شکل مربا و ژله می‌خورند.

این میوه های لوکس خارجی هستند اما برخی از آنها در سیستان و بلوچستان کشت می شوند و جزء میوه های استوایی ایران هستند. اگر به این استان سفر کرده باشید احتمالاً باید تعدادی از آنها را تست کرده باشید. 

اگر شما هم میوه دیگری میشناسید معرفی کنید.