- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- تیم ملی و 90 سال بازیهای دوستانه ( بخش دوم )

تیم ملی و 90 سال بازیهای دوستانه ( بخش دوم )
تیم ملی و 90 سال بازیهای دوستانه ( بخش دوم ) / اختصاصی آسمونی" href="https://asemooni.com">آسمونی - مهدی زارعی
دهه 50 ، عصر طلایی بازی های تدارکاتی برای تیم ملی

مسابقات سالانه با ترکیه ، پاکستان و افغانستان
در سال 1320 منتخب ایران برای برگزاری سه مسابقه دوستانه به افغانستان سفر کرد . پس از آن هم مسابقات ایران به سه همسایه خود محدود می شد ؛ دلیل این امر هم طبیعی بود . زیرا تنها برای دیدار با این تیم ها می شد دست به سفرهای زمینی زد . هر ساله در ابان ماه جشن های ورزشی در کشور برگزار می شد و به تناوب با این رقبا مسابقه انجام می شد . در سالهای دهه 20 ، رقابت با ترک ها بسیار حیثیتی بود تا جایی که رقابت دو تیم در سال 1326 در نیمه دوم به زد و خورد کشیده شد و نیمه تمام ماند . ترک ها تا دهه 40 در کنار پاکستان در مسابقات جام سنتو ( عمران منطقه ای ) همواره با ایران رقابت هایی پرتنش داشتند اما از اواخر دهه 40 و با اوج گیری فوتبال ایران از اهمیت این مسابقات کاسته شد و سرانجام عمر مسابقات سنتو نیز به پایان رسید .
سفرهای کم هزینه تیم های روس به ایران
با گذشت زمان مناسبترین حریف از بین همسایگان ایران ، باشگاه های شوروی شدند . تیمهای روس به علت شرایط حکومتشان پولی دریافت نمیکردند و تنها هزینهای که داشتند ، مخارج سفرشان از مرز جلفا بود ، آن هم با قطار . این هزینه برابر پول هواپیمای یک بازیکن اروپایی میشد که برای مسابقه به تهران میآمد . طی دهه های 30 و 40 ، باشگاههای زیادی از بلوک شرق به ایران آمدند ؛ از جمله روستوف شوروی ، واشاش مجارستان ، دوکلاپراگ چکسلواکی ، ترنشین و ... این تیم ها غالبا در برابر منتخب تهران قرار می گرفتند که مجموعه ای بود از بازیکنان دو تیم شاهین و تاج که ثروتمندترین و قدرتمندترین تیم های آن زمان بودند و حضور آن ها در این مسابقات ، نوعی تدارکات برای ملی پوشان محسوب می شد .دهه 50 و فرصتی طلایی برای باشگاههای ایرانی
دو دهه سپری شد و با قدرت گیری فوتبال ایران شرایط دگرگون شد . ابزارهای ارتباط جمعی و وسایل سفر نیز دستخوش توسعه و پیشرفت شدند و به این ترتیب تیم ملی ایران نیز موفق شد با بسیاری از تیم های بزرگ دنیا بازی های رسمی و غیر رسمی انجام دهد . این بازیها تنها محدود به تیم ملی نمی شد و باشگاههای ایران هم فرصت می کردند در برابر باشگاههای بزرگ اروپایی و غیر اروپایی بازی کنند . مسابقات بین بایرن مونیخ و پاس ، پرسپولیس و منچستریونایتد ، تاج و چلسی ، پیکان و بنفیکا ، عقاب و تیم ملی استرالیا و ... از جمله این مسابقات بود . حضور در تورنمنت های سابقا مهم هم به باشگاهها محول می شد . از جمله حضور تیم دسته دومی سپیدرود در جام آقاخان و حضور ملوان به نمایندگی ایران در آخرین دوره جام سنتو از جمله مسابقات دوستانه باشگاهی ایران بود .
در برابر بزرگان فوتبال دنیا
اما تیم ملی ایران نیز در این دوران به واسطه قهرمانی های پیاپی در آسیا و محل استراتژیک کشور ایران که بسیاری از هواپیمای قاره های مختلف در آن فرودمی آمدند ، در مسابقات مختلفی به میدان رفت . از جمله تورنومنت جام جهانی کوچک ، جام کوروش و جام بین المللی ایران ( که این دو تورنمنت با دعوت از تیم های بزرگ برگزار می شد ) و ... علاوه بر آن ، هر سال چند بازی مهم در انتظار ایران بود . از جمله بازیهای دوستانه ایران در این سالها می توان به مسابقات زیر اشاره کرد :1353 : ایران ( 0 - 1 ) چکسلواکی ( این تیم چکسلواکی دو سال بعد قهرمان اروپا شد )
1355 : ایران ( 0 - 2 ) مجارستان ( آخرین دیدار پرویز قلیچ خانی از تیم ملی )
1356 : ایران ( 1 - 1 ) آرژانتین ( نیمه نهایی جشنواره مادرید که در ضربات پنالتی با برتری حریف خاتمه یافت )
1357 : ایران ( 1 - 1 ) یوگسلاوی
1357 : ایران ( 1 - 1 ) بلغارستان
1357 : ایران ( 0 - 1 ) ولز
1357 : ایران ( 1 - 2 )فرانسه ( تیم ایران قبل از جام جهانی آرژانتین دیداری درخشان در خاک فرانسه انجام داد که سرانجام با اشتباه ناصر حجازی در مهار توپ مغلوب شد )
1357 : ایران ( 0 - 1 ) شوروی ( آخرین دیدار تیم ملی قبل از انقلاب که تنها 4 بازیکن جام جهانی در ترکیب تیم ملی بودند )

دوستانه های سیاسی
در دهه 60 رقابت های دوستانه ملی و باشگاهی تا مدتها فراموس شد و اگر هم رقابتی برگزار می شد عمدتا رنگ و بوی سیاسی داشت از جمله مسابقه دوستانه منتخب تهران با « تیم جنبش امل » در خرداد 1361 و حضور ارتش ایران در جام لیبی یک سال قبل از آن . حضور در تورنمنت جواهر لعل تهرو ( 1363 ) و جام صلح و دوستی کویت ( 1368 ) نیز حال و هوایی مشابه داشتند . به این ترتیب بارها و بارها در این دوران می بینیم که بین دو تورنمنت ، ایران حتی یک بازی رسمی هم انجام نداده است . به هر شکل ، جو سیاسی علیه فوتبال بود و حتی وقتی تیم ملی می خواست اردویی تدارکاتی قبل از مقدماتی بازیهای المپیک مسکو در بوشهر برگزار کند ، مردم علیه این تیم تظاهرات کردند و با شعار " اردوی تیم ملی ، خیانت است به ملت " موضع کلی جامعه را نشان دادند .اختصاصی آسمونی