بیوگرافی فریتز والتر، اولین کاپیتان آلمانی که جام جهانی را تصاحب کرد

زمانی که نازی‌ها در آلمان حاکم بودند، بسیاری از چیزها در این کشور تغییر کرد. حتی در صحبت‌های روزمره مردم هم این تغییرات دیده می‌شد. مثلاً وقتی در یک روز آفتابی دو نفر درباره هوا با هم صحبت می‌کردند، چیزی از آفتاب نمی‌گفتند و در عوض از زبان آن‌ها این عبارت شنیده می‌شد:

هوا، هیتلری هست.

کمتر از یک دهه بعد از مرگ هیتلر و فروپاشی نازیسم در آلمان، این عبارت به شکلی دیگر سر زبان‌ها افتاد. این بار این اصطلاح ارتباطی به هوای آفتابی نداشت و کاملاً متضاد با آن بود. مردی که اصطلاح جدید در مورد او به کار می‌رفت هم، حتی با این که زمانی سرباز آلمان در جنگ جهانی بود و چیزی نمانده بود که جان خود را در جنگ جهانی از دست بدهد، از همه نظر روحیه‌ای متضاد با نازی‌ها داشت.

هوا فریتس والتری است !

فریتس والتر (Fritz Walter) در هوای بارانی، کیفیتی به مراتب بالاتر از هوای آفتابی از خود نشان می‌داد. آن‌قدر متفاوت که هوای بارانی به هوای فریتز والتری معروف شده بود و او مهم‌ترین پاس زندگی خود را در همین هوا ارسال کرد. کرنری در دقیقه 18 دیدار فینال جام جهانی که گل تساوی آلمان را وارد دروازه مجارستان کرد و ساعتی بعد، آلمان قهرمان جهان شد.

كاپیتان تیم فاتح جام‌ جهانی 1954 با نام كامل فردریش فریتز والتر در 31 اكتبر 1920 در زمانی كه هنوز آثار شكست آلمان در جنگ جهانی اول در تمام جامعه به خوبی هویدا بود، در کایزرسلاترین واقع در منطقه راین‌لند آلمان به دنیا آمد؛ جایی در غرب این کشور و در نزدیکی فرانسه، لوگزامبورگ و بلژیک. فریتز والتر در هشت سالگی به عضویت تیم خردسالان كایزرسلاترن درآمد و در 17 سالگی عضو ثابت بزرگسالان این تیم شد.

فریتس والتر استاد ضربات كاشته كات‌دار بود و با وجود سن و سال اندک، رهبر معنوی تیمش بود. استعدادی بی‌نظیر در هدایت تیم به سوی حمله داشت و از نظر اخلاقی متواضع و فروتن بود.

فریتس والتر در تیم ملی آلمان

فریتس والتر در جولای 1940 برای نخستین بار پیراهن تیم ملی را به تن كرد و در پیروزی (9-3) برابر رومانی هت‌تریک كرد. اما روزهای خوش‌ فوتبال فریتز با جنگ جهانی دوم مصادف شد و او به عنوان چترباز در ارتش آلمان فعالیت كرد، كاری كه با طبع حساس وی مغایرت داشت. والتر مدتی اسیر نیروهای متفقین بود اما این شانس را به دست آورد كه پس از جنگ به میهن بازگشته و مجدداً برای كایزرسلاترن مسابقه دهد.

 حالا برادرش اوتمار نیز در كنار او در خط حمله بازی می‌كرد و این دو بازیکن عاملی مهم در قهرمانی باشگاه خود در مسابقات 1951 آلمان غربی بودند. فریتس والتر در همان سال در بازی با سوییس پس از مدت‌ها پیراهن تیم ملی را به تن كرد و چندی بعد با تیم ملی بالاتر از نروژ و زار راهی جام جهانی شد. جایی كه این تیم پس از شروعی ضعیف روزبه‌روز بهتر شد و به فینال رسید.

روز پایانی هوا آفتابی بود اما اندک‌اندک هوا ابری و بارانی شد تا زپ هربرگر مربی به كاپیتان محبوب آلمان‌ها و سانتر فوروارد تیمش بگوید:

فریتز، همان هوایی كه تو دوست داری!

در همین هوای فریتز والتری بود كه آلمان‌ها از شكست پیروزی ساختند و برای نخستین بار قهرمان جهان شدند.

پس از جام جهانی فریتز از تیم ملی كناره‌ گرفت و با وجود مبالغ هنگفت پیشنهادی تیم‌های اتلتیكو مادرید (اسپانیا) و نانسی (فرانسه) حاضر به ترک كایزرسلاترن نشد. او با این تیم قهرمان جام حذفی سال 1955 شد و آن‌گاه به علت احساس نیاز تیم ملی و مردم آلمان به وی، برای جام‌جهانی 1958 به تیم ملی بازگشت. هر چند که با وجود محبوبیتی که داشت، دوری از تیم ملی باعث شد تا در آن سال بازوبند کاپیتانی تیم ملی به هانس شفر داده شود که بازی‌های ملی‌اش نصف بازیهای فریتز والتر بود.

والتر در نیمه‌نهایی مقابل سوئد مصدوم شد و در 37 سالگی با عنوان چهارم جام جهانی از تیم ملی كناره گرفت. درحالی كه در 61 بازی ملی 33 گل و در 364 مسابقه باشگاهی 357 گل زده بود. او پس از کناره‌گیری از فوتبال، كتاب‌های پرفروش و با ارزشی درباره فوتبال نوشت و در سال 1970 نشان لیاقت كشور آلمان غربی را دریافت كرد.

فریتس والتر در 17 ژوئن 2002 در سن 81 سالگی درگذشت، درحالی كه چند سال قبل از مرگ شاهد بود كه نام استادیوم بتزن برگ به افتخار او استادیوم فریتز والتر تغییر داده شد تا بدین وسیله از زحمات او تقدیر به عمل آید.