- آسمونی
- مجله اینترنتی
- مناسبت های روز
- 13 ژوئن ، روز جهانی سافت بال
13 ژوئن ، روز جهانی سافت بال
13 ژوئن روز جهانی سافت بال است. سافت بال یک ورزش گروهی است که از بیسبال ریشه گرفته و در برخی کشورها به ویژه ایالات متحده آمریکا بسیار پرطرفدار است.
آسمونی: سافت بال در سال 1887 توسط جرج هنکوک به عنوان یک ورزش زمستان و نوعی از بیسبال که بتوان در داخل سالن بازی کرد، در شیکاگو، ایالت ایلینوی ابداع شد.
شیوه بازی
در بازی سافت بال توپی به قطر 11 تا 12 اینچ (28 تا 30/5 سانتیمتر) توسط بازیکنی به نام «پیچر» به سوی بازیکنی از تیم حریف که «بتر» نام دارد، پرتاب می‌شود. او با یک چوب دایره‌وار و نرم که بت نامیده می‌شود، به توپ ضربه می‌زند.
بازیکنان تیم مدافع برای دریافت توپ در جای جای زمین موضع گرفته‌اند. اگر یکی از بازیکنان تیم مهاجم بتواند قبل از گرفته شدن توپ توسط بازیکنان تیم مقابل، سه علامت مشخص شده در زمین را که بیس نام دارند لمس کرده و در نهایت دست خود را به جایی که در انتهای مسیر مشخص شده بگذارد، امتیاز به نام تیم آنها به ثبت خواهد رسید. «بتر» باید پس از پرتاب توپ توسط پیچر حرکت خود را شروع کند.
سافت‌بال مستقیماً از بیسبال ریشه‌گرفته. به همین جهت بیسبال را در تقابل با سافت بال، هارد بال هم می‌نامند.
پیدایش
دانشجویان دانشگاه‌های هاروارد و ییل برای شنیدن گزارش رادیویی یک مسابقه فوتبال در باشگاه قایقرانی فارگارت جمع شده‌بودند. پس از این که نتیجه مسابقه مشخص شد و پول شرط‌بندی پرداخت شد. یک دانشجوی ییل یک دستکش بوکس را سمت یکی هوادار هاروارد پرتاب کرد. او هم چوبی برداشت تا او را بزند. جرج هانکوک فریاد زد که به جای دعوا توپ بازی کنید. او دستکش بوکس را برداشت، آن را گره زد و به شکل یک توپ درآورد. از دسته جارو هم به عنوان چوب بازی استفاده کرد. به این ترتیب اولین مسابقه سافت‌بال در روز 16 سپتامبر 1887 در باشگاه قایقرانی فارگارت برگزار شد و با امتیاز 44–40 به پایان رسید.
جرج هانکوک یک هفته بعد توپ دستکشی را ارتقا بخشید و چوبی کوچکتر از چوب بیسبال درست کرد.
جرج هنکوک در این اندیشه بود که بازیکنان بیسبال با این بازی بتوانند در طول زمستان هم این ورزش را در داخل سالن بازی کرده و آمادگی خود را حفظ کنند. توپی که او ساخت نرم بود و زیاد ارتفاع نمی‌گرفت و برای گرفتن آن نیاز به دستکش نبود. باشگاه فاراگات به مرکز این ورزش تبدیل شد و یک سال بعد این بازی با نام «اوت دُر-این» به بیرون راه یافت. نخستین مجموعه قوانین سافت‌بال دو سال بعد در 1889 به چاپ رسید.
پیشرفت
نام سافت بال در 1926 پیداشد. قبل از آن از نام‌های پامپ‌کین بال (کدوتنبل) و بیسبال داخل سالن استفاده می‌شد. نام‌های دیگر هم کیتن‌بال (بچه گربه)، دایاموند بال (لوزی و زمین بیسبال) و ماش بال (بلال) بودند.
در دهه 1930 سافت بال در سراسر ایالات متحده بازی می‌شد و در 1934 «شورای همسان‌سازی قوانین سافت‌بال» شکل گرفت.
البته توپ 16 اینچی هانکوک و باشگاه فاراگات جای خود را به یک توپ دوازده اینچی داد که در مسابقاتی که در سال 1895 توسط سر لوئیس رابر برای آتش نشانان برگزارشد، استفاده شده‌بود. امروزه از توپ 16 اینچی فقط در شیکاگو استفاده می‌شود.
در 1939 این ورزش وارد استرالیا شد. پس از جنگ جهانی دوم هم سربازان کانادایی سافت‌بال را به هلند بردند.[3] سافت‌بال در 1963 وارد انگلیس شد و اولین لیگ سافت‌بال زنان بریتانیا در 1982 شکل گرفت.
