1 اردیبهشت؛ روز بزرگداشت سعدی
مشرف الدین مصلح بن عبدالله شیرازی شاعر و نویسنده بزرگ قرن هفتم هجری قمری است. تخلص او "سعدی” است که از نام اتابک مظفرالدین سعد پسر ابوبکر پسر سعد پسر زنگی گرفته شده است.
سعدی احتمالا بین سالهای 600 تا 615 هجری قمری زشیراز، به تألیف شاهکارهای خود دست یازید.
وی در سال 655 سعدی‌نامه یا بوستان را به نظم درآورد و در سال بعد (656) گلستان را تألیف کرد. علاوه بر اینها قصاید، غزلیات، قطعات، ترجیع بند، رباعیات و مقالات و قصاید عربی نیز دارد که همه را در کلیات وی جمع کرده‌اند.
وی بین سالهای 690 تا 694 هجری در شیراز درگذشت و در همانجا به خاک سپرده شد.
برخی از آثار سعدی علیه الرحمه:
دیوان اشعار، بوستان، گلستان ،مواعظ اوزان، اشعار سعدی، استقبالهای حافظ از سعدی، استقبالهای سلمان ساوجی از سعدی ،استقبالهای سیف فرغانی از سعدی ،استقبالهای خواجوی کرمانی از سعدی استقبالهای اوحدی از سعدی ،استقبالهای عبید زاکانی از سعدی
saadia marde neko nam namirad hargez mordeh an ast keh namash be nehooi nabarand.
باعنايت به تقارن بزرگداشت شيخ اجلّ سعدى شيرين سخن باروزپدر، نقل قولى ازسعدى مى كنيم كه درطفوليت سايه پدرازبالاى سرش رفته بود. مرا باشد ازحال طفلان خبر كه درخردى ازسربرفتم پدر من آنگه سرتاجورداشتم كه سردركنارپدرداشتم
سعدی بی گمان بهترین شاعر و نویسنده در طول تاریخ ادبیات ایران و حتی جهان است و باید آثارش بیش از این مورد مطالعه ی مردم قرار گیرد و از او بیش از آنچه تاکنون بوده است یاد و تکریم کنیم