- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- ضعیف ترین تیم در تاریخ جام های جهانی
ضعیف ترین تیم در تاریخ جام های جهانی
نماینده آفریقا؛ ضعیف ترین تیم در تاریخ جام های جهانی
آسمونی" href="https://asemooni.com/">اختصاصی آسمونی – مهدی زارعی
به گزارش آسمونی ، امروزه دیگر، نقش تأثیرگذار بازیکنان آفریقایی بر هیچ کسی پوشیده نیست. امّا در کمتر از نیم قرن قبل، تیمهای آفریقایی از چنین اعتباری برخوردار نبودند. آفریقا تا قبل از جام جهانی 1982 تنها یک نماینده در جام جهانی داشت. در سال 1974 این افتخار نصیب زئیر شده بود و این تیم در نخستین دیدار خود، با ارائه یک بازی منسجم، دفاعی و سرسخت، تنها 2 گل از اسکاتلندی خوردند که در ظاهر امر، یکی از مدعیان فتح جام بود.
امّا دیدار بعدی این تیم در برابر یوگسلاوی بود. تیمی که در آن حال، بسیار آماده و قدرتمند به نظر می‌رسید و در دیدار افتتاحیه جام، موفق شده بود برزیل (مدافع عنوان قهرمانی) را با نتیجه بدون گل، متوقف سازد. «یووان آچیموویچ» بازیکن یوگسلاوی در آن جام جهانی درباره دیدار با زئیر می‌گوید: «تمام اطلاعات ما از چنین کشورهایی به کلاسهای جغرافیا در دوران دبیرستان بازمی‌گشت. ما می‌دانستیم که زئیری‌ها در کاتانگا معادن مملو از طلا و الماس دارند و به هیچ عنوان نمی‌توان به حکومت آنها لقب «دموکراسی» داد!»
به گزارش آسمونی ، دراگان دزائیچ دیگر ملّی‌پوش یوگسلاوی می‌گوید: «ما از زئیری‌ها اطلاعات کمی داشتیم و فکر نمیکنم دیگر همگروه‌های ما نیز اطلاعاتی از زئیر داشتند. ما فقط می‌دانستیم که میدلنیچ یوگسلاو مربی آنها است و از این می‌ترسیدیم که او به خوبی از ما اطلاعات داشته باشد. وقتی با حریفی هرگز بازی نکرده باشیم و شناختی از آن نداشته باشیم، چنین نگرانی‌هایی پدید می‌آید.»
دیدار با 15 دقیقه تأخیر در گلزن کرشن آغاز شد. از همان ابتدا مشخص بود که در اردوی زئیر، مشکلاتی بروز کرده است. با این همه کاپیتان یوگسلاوی نمی‌دانست که تیم حریف با چه مشکلاتی مواجه شده است؟ ایلیا پتکوف می‌گوید: «ما می‌خواستیم دیدار رأس زمان مقرر آغاز شود و انتظاری که کشیدیم، اعصابمان را به هم ریخت. در آن دوران زئیر به تیمی مشهور شده بود که به دشواری گل می‌خورد. امّا ما برای صعود به مرحله بعد باید نتیجه خوبی کسب می‌کردیم. به همین جهت همه باهم متحد شده بودیم که بهترین بازی خود را ارائه دهیم.»
امّا نگرانی یوگسلاوها بی‌دلیل بود. زیرا علت تاخیر زئیری‌ها، یک درگیری گسترده در رختکن آن تیم بود. پاداشی که به بازیکنان وعده داده شده بود، پرداخت نشد و زئیری‌ها به هیچ عنوان از نظر روانی، آمادگی مصاف با یکی از بهترین‌های اروپا را نداشتند. اولین گل بازی در دقیقه 8 بازی به ثمر رسید. گل دوم هم توسط دزائیچ با ضربه کاشته به ثمر رسید. او می‌گوید: «نمی‌دانم! شاید این ناشی از روحیه من در تمام بازی‌ها بود. اما وقتی در برابر دیوار دفاعی آنها قرار گرفتم، به نظرم رسید که به راحتی می‌توانیم به زئیر گل بزنیم. وقتی دیدم آنها چقدر کوتاه قامت هستند، به خودم گفتم باید توپ را خیلی ساده به صورت چیپ از بالای سرشان عبور دهم. این تنها کاری بود که باید انجام می‌دادم.»
سوریاک اختلاف را به سه گل افزایش داد. فقط 20 دقیقه از بازی گذشته بود که اوضاع از قبل هم عجیب‌تر شد. زئیر یکی از دو تعویض خود را به زمین فرستاد. آنها دروازه‌بان خود را تعویض کردند و تابیلند وارد میدان شد. اولین کار او، بیرون آوردن توپ از درون دروازه بود! در این جا بود که طاقت برخی از هم‌تیمی‌های او به سر آمد. آچیموویچ درباره آن لحظات چنین می‌گوید: «زئیری‌ها احتمالاً با خودشان فکر کرده بودند که وضعیت در جام جهانی هم مثل کشور خودشان است! آنها دور داور حلقه زدند و عملاً به وی حمله‌ور شدند. دست زدن به داور حرکتی بسیار جدی تلقی می‌شد و به این ترتیب، یکی از بازیکنان زئیر از زمین اخراج شد، آنها حالا باید با 10 بازیکن به کار خود ادامه می‌دادند. امّا این که آنها 11 نفر بودند، 10 نفر بودند یا حتی 12 نفر، تفاوتی برای ما نداشت. زیرا روز، روز یوگسلاوی بود.»
به گزارش آسمونی ، تا اواسط نیمه اول زئیر 4 گل دریافت کرده بود، یک بازیکن کمتر داشت و در پشت صحنه از مشکلات زیادی رنج می‌برد. آن دیدار، ساده‌ترین مسابقه‌ای بود که یوگسلاوها تا آن زمان انجام داده بودند. شاید بتوان گفت که زئیر خوش اقبال بود که تنها 9 گل دریافت کرد. آچیموویچ معتقد است:
«گاهی اوقات پیش می‌آید که در یک رقابت، یکی از طرفین به گونه‌ای عمل می‌کند که طرف مقابل نمی‌تواند پاسخ مناسبی بدهد. چنین وضعیتی گهگاه در فوتبال رخ می‌دهد. زئیری‌ها نمی‌توانستند در برابر نحوه بازی ما، واکنش مناسبی نشان دهند و این مسأله، انگیزه آنها را به کلی از بین برده بود. آنها نمی‌توانستند برای مسأله مهاجمان ما ـ که با هر پرسش، یک سر و گردن بالاتر از آنها بودند ـ راه‌حلی پیدا کنند. به همین دلیل بود که توانستیم رکوردشکنی کنیم. با این وجود باید آن نتیجه را فراموش می‌کردیم و به حرکت رو به جلوی خود، ادامه می‌دادیم.»
به گزارش آسمونی ، زئیر که امروزه با عنوان جمهوری دموکراتیک کنگو شناخته می‌شود، پس از آن دوره هرگز به جام جهانی برنگشت. امّا فوتبال آفریقا آرام آرام وارد مسیری پرشکوه شد و آفریقایی در جمع بزرگان فوتبال جهان جای گرفتند.
