وفاداری های حضرت ابوالفضل علیه السلام

همانطور که می دانید حضرت اباالفضل العباس (ع) اسوه واقعی شجاعت و شهامت و ایثار و فداکاری و وفاداری است و هر چه که در مورد وفاداری های حضرت عباس (ع) نقل شود باز هم نمی توان معنای واقعی فداکاری ها و وفاداری های حضرت اباالفضل العباس (ع) را بیان کرد. پورتال آسمونی در این بخش مطالب خواندنی در مورد وفاداری های حضرت اباالفضل العباس (ع) برای شما عزیزان تهیه و تنظیم کرده است که در ادامه می خوانید.

وفاداری ؛ ویژگی ممتاز

 وفاداری حضرت عباس(ع) او را برای همیشه در «تاریخ جوانمردان» ممتاز کرده است.

 نقل شده است که: وقتی حضرت ابوالفضل(ع) ، سردار رشید دشت کربلا برای بار دوم به شریعه فرات وارد می شود تا برای تشنگان آب ببرد، در میان نهر آب که قرار گرفت«این واقعه عموماً به این شکل نقل شده است » هنگام برداشتن آب، تشنگی زیاد باعث شد که حضرت میل به خوردن آب کند. به همین علت،‌آب را با دست به دهان نزدیک کرد که بیاشامد؛ ولی یکباره به خاطر آورد که بچه های امام حسین(ع) تشنه اند وبا خود گفت: این، خلاف جوانمردی است که آنان تشنه باشند و من سیراب ، و آب را از دستان خود به زمین ریخت. اسب ایشان نیز از خوردن آب تا قبل از این اقدام حضرت، خودداری نمود. (5)

 ولی آیا این تعریف در مورد جوانمردی و وفاداری آن حضرت صحیح است؟ آیا ممکن است عباس که سقایی را از کودکی تمرین کرده، ‌اکنون دچارغفلت شده و دلیل مأموریتش را؛ حتی برای چند لحظه فراموش کند؟

 باید دقت کنیم ، به یقین، انگیزه آب نخوردن ابوالفضل(ع) خیلی لطیف تر از آن است که تاکنون شنیده ایم.

 تاریخ می گوید که: حضرت عباس (ع) وقتی وارد شریعه فرات شد، اسبش هم با همه تشنگی که داشت، ابتدا از خوردن آب خودداری می کرد. اسب، با هوش است و این حیوان خوب می فهمید که راکبش آب نمی خورد و فضا، فضای جنگ است؛ کشتار و شهادت را می دید و بر سیاق ذات هوشی اش حوادث راپیش بینی می کرد و می فهمید.

بنابراین رغبتی به خوردن آب از خود نشان نمی داد و در واقع، نوعی تعهد و احترام به راکب را از خود بروز می داد!

اسب می فهمید که نباید غفلت کند، حضرت باب الحوائج (ع) از سر وفاداری اش ، نه تنها غافلانه و از سر سهو ، بلکه از سر جوانمردی وقتی دید حیوانش ، حرمت گرفته و تشنگی را تحمل کرده، دست به زیر آب برد و آب را دست نزدیک دهان خود نمود تا حیوان فریب این حرکت را بخورد و درآسودگی آب بیاشامد.

 و این، نکته سنجی حضرت ابوالفضل (ع) است که در تمامی زوایای حوادث، غفلت نکرده و در حساس ترین لحظات جای خالی و ناتمام باقی نگذاشته است. تنها در این صورت است که راز وفاداری حضرت عباس (ع) به عنوان بارزترین خصلت او آشکار شده و وجود مقدسش را برای همیشه عالم الگو قرار می دهد.

وفاداری و شجاعت از شاخصه های بارز حضرت ابوالفضل (علیه السلام)

وفاداری و شجاعت جزو مقامات شامخ حضرت ابوالفضل (علیه السلام) است.

حضرت علی (علیه السلام) پس از شهادت حضرت زهرا (سلام الله علیها) ازدواج کردند و ازدواجشان با خانم محترمه ای بود که ایشان هم فاطمه نام داشت و معروف شد به ام البنین  یعنی مادر فرزندان پسر که یکی از این پسرها ابوالفضل (علیه السلام) بود.

آیا حضرت عباس(علیه السلام) تنها فرزند حضرت ام البنین(علیهاالسلام) و امیرالمومنین(علیه السلام) بودند؟

ایشان سه برادر دیگر نیز داشتند که همگی آنها در کربلا در کنار امام حسین (علیه السلام) حضور داشتند که معروفترین آنها ابوالفضل بود. حضرت در رشادت و شجاعت مانند پدر معروف بودند. ایشان بسیار زیبا و وزین و با هیبت بودند که هر که با ایشان ملاقات می کرد تحت تاثیر ایشان قرار می گرفت. ایشان علاوه بر کمالات عقلی و دینی در ظاهر هم آنقدر زیبا بود که به قمر بنی هاشم معروف بود یعنی ماه  اگر می خواستند ایشان را معرفی کنند قمر بنی هاشم می گفتند. اسم اصلی ایشان عباس است که در عربی معنی شیر هم می دهد که نشان شجاعت است اسم ایشان از عبس گرفته شده است در قرآن داریم (عبس و تولی ) یعنی چهره در هم کشید حضرت بسیار با هیبت بودند. کنیه ایشان ابوالفضل بود که به علت فضل و بخشش بسیار ایشان است. در کربلا بازوی امام حسین (علیه السلام) بود، ایشان بسیار با وفا بودند و همیشه در کنار برادر حضور داشتند و همه چیز را رها کردند تا در کنار برادر بمانند.

اگر حضرت ابوالفضل(علیه السلام) از امام حسین (علیه السلام) جدا می شدند به ظاهر جایگاه بهتری از نظر مادی کسب نمی کردند؟

ایشان به خاطر شخصیت و جایگاه خاصی که در میان اعراب داشتند می توانستند برای خود مقام و منصب خوبی فراهم کنند اما به نشان وفا داری در کنار برادر ماندند. در صحنه کربلا بعد از امام حسین (علیه السلام) ایشان نقش اساسی را داشتند  و کربلا صحنه شهامت ایشان بود در زیارت ایشان هم می گوییم سلام بر تو ای برادر با وفا، در کربلا ایشان جدا از امام حسین(علیه السلام) دفن هستند و از جایگاه ویژه ای در میان مسلمانان خصوصا شیعیان برخوردار هستند. بین حرم ایشان با حرم امام حسین (ع) حدود 700 متر فاصله هست که به بین الحرمین معروف است و هر ساله زائرین زیادی از این مکان مقدس بازدید می کنند.

جایگاه ایشان نزد برادرشان ابا عبدالله(علیه السلام) چگونه بود؟

عباس مقام شامخی دارد بویژه در وفاداری و شجاعت ودین داری. ایشان یادگاری هم از خود به یادگار گذاشتند اما خود معروفترند  ایشان در اشعار شعرا نقش خاصی دارند . امام حسین (علیه السلام) هم عنایت خاصی به ایشان داشتند و برای ایشان احترام خاصی قائل بودند و ایشان را برادر خطاب می کردند. امیدوارم که ما شیعیان بویژه ایرانیان عزیز پیرو واقعی حضرت باشیم و از ایشان به عنوان یک نمونه و الگوی مناسب استفاده ببریم.
گفتار ائمه معصومین علیهم السلام

- امام علی (ع) در شأن فرزندش حضرت ابوالفضل(ع) ، در آن هنگام که در بستر شهادت بود و او را طلبید و به سینه اش چسبانید، فرمود:« به زودی در روز قیامت، چشمم به وسیله وجود تو روشن می گردد!»

- پیامبر اکرم (ص) به حضرت علی(ع) فرمود: به حضرت زهرا (ع) بگو؛ برای شفاعت و نجات امت چه داری؟ حضرت علی(ع) بعد از ابلاغ این پیام به حضرت زهرا (ع) چنین پاسخ می شنود: « ای امیرمؤمنان! دو دست بریده پسرم عباس(ع) برای ما در مورد مقام شفاعت،‌کافی است.»

- امام حسین (علیه السلام) در شأن حضرت عباس(ع) گفتارهای متعددی دارد از جمله در عصر تاسوعا، امام به ابوالفضل(ع) فرمود:«برادرم! جانم به قربانت! سوار بر اسب شو و نزد دشمن برو و از آنها بپرس برای چه به اینجا آمده اند…»

در این عبارت‌، امام حسین (ع) با عالی ترین تعبیر؛ یعنی «فدایت شوم»، محبت خود را به حضرت عباس(ع) ابراز می دارد که بیانگر اوج عظمت مقام حضرت عباس(ع) است.

- امام سجاد علیه السلام وقتی که روز سیزدهم محرم، همراه بنی اسد برای دفن پیکرهای مطهر شهیدان به کربلا آمد و در کنار بدن بی دست عمویش حضرت ابوالفضل (ع) قرار گرفت، در حالی که آن را می بوسید، فرمود: «ای ماه بنی هاشم! بعد از تو، خاک بر سر دنیا!»

- امام صادق علیه السلام

فرازهای مهمی از زیارت نامه حضرت عباس(ع) از زبان امام صادق(ع) نقل شده است که ما به فراز آخر آن اشاره می کنیم:

« گواهی می دهم که تو ای عباس! در امر دینت هیچ گونه سستی نکردی و در برابر دشمن از مقاومت، باز نایستادی و به راستی با کمال بصیرت و اگاهی به صالحان نمودی و از پیامبران پیروی کردی.»

- امام هادی علیه السلام

در فرازی از زیارت نامه امام هادی(ع)، از زبان آن حضرت خطاب هایی با این مضامین به حضرت عباس(ع) آمده است:

السلام علی ابی الفضل العباس ابن امیرالمؤمنین…؛ سلام بر ابوالفضل العباس پسر امیرمؤمنان علیه السلام:

آنکه با کمال مواسات، ایثار و برادری، جانش را نثار برادرش حسین(ع) کرد، آنکه دنیا را وسیله آخرت قرار داد،

خود را فداکارانه فدای برادر نمود،  نگهبان دین و سپاه حسین(ع) بود، تلاشش بسیار برای آب رسانی به سوی لب تشنگان بود، آنکه دو دستش در راه خداوند متعال قطع شد.»