- آسمونی
- مجله اینترنتی
- فیلم و سینما
- نقد فیلم
- نقد فیلم پنجشنبه آخر ماه
نقد فیلم پنجشنبه آخر ماه
پنجشنبه آخر ماه فیلمی به کارگردانی ماشاءاله شاهمرادی زاده و نویسندگی علی مینایی محصول سال 1390 است. آسمونی در این بخش به معرفی و نقد فیلم پنجشنبه آخر ماه می پردازد. دعوت می کنیم تا پایان همراهمان باشید
داستان فیلم پنجشنبه آخر ماه
داستان فیلم درباره چند دانشجوی جوان است که برای یک جشن به خانه ی دوستشان مجید می روند و با ورود یک روحانی سالخورده برایشان حوادثی پیش می آید که ....
بازیگران فیلم پنجشنبه آخر ماه
- محمود پاک نیت
- شبنم قلی خانی
- علی کشوری
- سینا سهیلی
- لاله کریمی
- سعیده عرب
- علی انوریان
- ناصر فروغ
- جواد اصغری
نقد فیلم پنجشنبه آخر ماه
«پنجشنبه آخر ماه» یک فیلم اجتماعی – مذهبی است که ماشاء لله شاهمرادی زاده در نخستین تجربه کارگردانی خود اقدام به ساخت آن کرده است. داستان «پنج شنبه آخر ماه» روایتی از رفتار تعدادی جوان دانشجوست که در خانه یکی از دوستان خود که در خانوادهای مذهبی بزرگ شده است جمع شدهاند تا در یک مهمانی مختلط شرکت کنند که این میهمانی با ورود یک روحانی اتفاقاتی را به همراه دارد و...
با تماشای اثر "ماشالله شاهمرادی زاده" این سوال برای اکثر قریب به اتفاق مخاطبان به وجود میآید که هدف فیلمساز و سرمایه گذار از ساخت چنین اثری چه بوده است و هدف گذاری اولیه در پایان ساخت این اثر به دست آمده است یا....؟
برای ساخت فیلمهای با مضمون این چنینی نیاز به فیلمنامهای مستحکم و استخواندار است تا بازیگران با اتکا به فیلمنامه بتوانند پیام اصلی فیلم را به مخاطب خود القا کنند و در پایان ببینده به این باور برسد که هدف گذاری در سینمای مذهبی، تقویت اعتقادات و باورهای دینی است اما عملا در «پنج شنبه آخر ماه» چنین مسالهای دیده نمیشود.
ایرادهای فروانی به فیلمنامه اثر وارد است که هر یک میتواند دستمایه نقد جدی از سوی صاحبنظران این عرصه باشد اما اصلیترین سوال این است که چرا سرمایهگذاران عرصه را به دست فیلمسازی بیتجربه میسپارند تا سینمای مذهبی از دیدگاه منتقدان سینمای آسیب پذیر به حساب آید. در این که افرادی چون ماشالله شاهمرادی زاده باید از نقطهای فعالیت خود را در عرصه کارگردانی شروع کنند -اگر حداقل استعداد را داشته باشند- تردیدی نیست اما این سوال برای مخاطبان این حوزه وجود دارد که چرا سینمای مذهبی باید محلی برای آزمون و خطای باشد.
به همان میزانی که سرمایه گذار در انتقادات وارده به این فیلم سهیم است، باید ماشالله شاهمرادی زاده را نیز در ردیف مقصران این پرونده قرار داد اما انتقاد اصلی را باید متوجه سرمایهگذار این کار دانست چرا که آنها با نوع گزینش کارگردانی در این سطح برای ساخت این فیلم چنین دسته گلی را به بار آورده اند.
امروز برای منتقدان حوزه سینما این پرسش به وجود آمده که چرا سرمایه گذاران این کار پس از پایان پروسه ساخت فیلم «پنج شنبه آخرماه» پیش از ارائه آن به دبیرخانه جشنواره از نظر کارشناسان سینمای مذهبی نظرخواهی نکردند که نظر انها را در این رابطه جویا شوند تا با درنظر گرفتن واقعیتها در خصوص سرنوشت این فیلم تصمیم گیری کنند.
اگر این اتفاق روی میداد انتقادات امروز هرگز به وجود نمیآمد اما چه سود که نگاه سرمایه گذاران باعث شد یک بار دیگر سینمای مذهبی محصولی ضعیف و پرایراد را برای اکران ارائه کند تا این حوزه مورد هجمه سنگین منتقدان سینما قرار گیرد.
به نظر میآید در برهه کنونی، پیش از آنکه نقد آثاری چون «پنج شنبه آخر ماه» و کارگردانی آن را در دستور کار قرار داد باید به صورت جدی سیاست و تفکر مدیریت در این حوزه را به نقد کشید تا شاید مدیران در برنامهریزی خود تجدید نظری اساسی صورت دهند و چنین اتفاقاتی دوباره تکرار نشود.
امروز سینمای ایران نیاز به فیلمهای با گونه مذهبی دارد اما باید فیلمهای مستحکم در این گونه تولید شود که مخاطب با دیدن آن پیام اصلی را دریافت کند؛ در شرایط کنونی این باور دور از دسترس است مگر آنکه سرمایهگذارانی چون مرکز گسترش سینمای مستند – تجربی در تفکرات خود تغییراتی را ایجاد کنند.