هشت دهه با امجدیه ؛ استادیومی که زمانی قلب فوتبال ایران بود / اختصاصی آسمونی" href="https://asemooni.com">آسمونی - مهدی زارعی

اولین قهرمانی تیمهای ایرانی در آسیا ، کجا رقم خورد؟

می خواهیم سفری کنیم به حدود یک قرن قبل. زمانی که تهران پایتختی بسیار کوچک بود ؛ آن قدر کوچک که حتی یک زمین فوتبال در آن دیده نمی شد . اما رویاهای بزرگی در همین شهر وجود داشت . هم در بین مردمی که عاشق فوتبال شده بودند ، هم در بین مسوولینی که می خواستند ورزشگاهی بسازند و هم در وجود شاعری که می خواست برای ورزشگاه نوساز شعر بسراید ...

باغی در غرب جاده طهران- شمیران

امجدیه نام باغ سرسبزی بود متعلق به شخصی به نام امجد . محل این باغ در غرب " جاده شوسه طهران به شمیران " بود و در قسمت جنوب زمین هایی با عنوان " عباس آباد " ؛ همان جایی که قنات علاء الدوله امیرنظام در شمال شرق شهر ، آب آن را تامین می کرد . اندکی پایین تر از باغ امجد ، ابنیه سفارتخانه " مملکت اتازونی " قرار داشت که بعدها کمتر کسی آن را بدین نام شناخت وهمه از آنجا با عنوان سفرات ایالات متحده یاد کردند . با این وجود آنچه باعث شهرت این مناطق شد ، نه سفارت بود و نه قنات . بلکه باغ امجد بود !

علی اصغر حکمت

دروازه دولت، پاتوق بازیکنان فوتبال

به گزارش آسمونی ، طهران هنوز آن قدر کوچک بود که منطقه 7 شهر در حال حاضر ، در آن زمان بخش شمالی شهر محسوب می شد . بخشی که خندق هایش بهترین اماکن برای فوتبال بودند . روز به روز بر تعداد علاقه مندان به فوتبال اضافه می شد و کم کم زمین های اطراف دروازه دولت هم مملو از فوتبالیستهایی شد که مقابل هم قرار می گرفتند . آن هم در روزگاری که هنوز خبری از مسابقات لیگ یا جام حذفی نبود .

ساخت یک زمین فوتبال با چمن طبیعی

در سال 1305 تیمی منتخب از بازیکنان ایرانی در برابر منتخب انگلیسی ها قرار گرفت ؛ نفراتی که از اعضای سفارت بریتانیا تشکیل شده بودند . برد در این مسابقه چنان موجب شادی مردم شد که حتی رضاشاه پهلوی پادشاه وقت کشور نیز تحت تاثیر قرار گرفت و در همان ایام دستور داد یک استادیوم فوتبال برای علاقه مندان ساخته شود .

صحبت با ورثه امجد برای خرید زمین

ابتدا قرار بود از نفراتی چون حسین علاء، محمدعلی تربیت ، حسین سمیعی ، اللهیار صالح ، ابوالحسن ابتهاج و غلامعلی شایگان برای ساخت ورزشگاه استفاده شود اما سرانجام مدیریت کار به علی اصغرخان حکمت واگذار شد که در ساخت دانشگاه تهران و همچنین دانشسرای عالی پایتخت هم نقش اصلی را ایفا کرده بود . در ابتدا برنامه این بود که استادیومی بزرگ با ظرفیت هزار تماشاگر ساخته شود ! در برنامه های حکمت این بود که علاوه بر زمین فوتبال ، استخر شنا و زمین های تنیس و بسکتبال هم در کنار زمین فوتبال تدارک دیده شود . در اطراف محدوده زمین فوتبال ، دیواری کاهگلی کشیده شد که ارتفاعش 1.5 متر بود .

ملک الشعرای بهار

شعری از ملک الشعرای بهار در امجدیه

به این ترتیب قدیمی ترین استادیوم ایران در سال 1936/ 1315 شمسی افتتاح شد . ورزشگاه امجدیه که ساخت آن از سال 1934/ 1313 آغاز شده بود ، گنجایش 25 هزار تماشاگر را دارا بود و علاوه بر زمین فوتبال ، دارای استخر شنا و زمین های تنیس و بسکتبال نیز بود . پیش از افتتاح ورزشگاه ، شعری از ملک الشعرای بهار بر سردر ورزشگاه نصب شد که آن شعر چنین است : تن زنده والا بورزندگی ست / که ورزندگی مایه زندگی ست به ورزش گرای و سرافراز باش/ که فرجام سستی سرافکندگی ست به سختی دهد مرد آزاده تن / که پایان تن پروری بندگی ست دلی بایدت روشن و تندرست / اگر جانت جویای فرخندگی ست چنان چون سرانجام ورزندگی ست / دلیری و مردی و ارزندگی ست جوانی که پیوسته کوشد به کار / فزونترش هر دم درخشندگی ست کسی کو توانا شد و تندرست / خرد را به مغزش فروزندگی ست هنرجوی تا کام یابی و ناز/ که جویندگی، راه پایندگی ست ز ورزش میاسای و کوشنده باش/ که بنیاد گیتی به کوشندگی ست درخشیدن این بلندآفتاب/ زبسیار کوشی و گردندگی ست نبالی به تن، گر نجنبی زجای/ که بالیدن تن، زجنبندگی ست گیاه گر نجنبد زباران و باد/ مپندارکش هیچ بالندگی ست نیاکانت را ورزش آن مایه داد/ که شهنامه زایشان به تابندگی ست تو نیز از نیاکان بیاموز کار/ اگر در سرت شور سرزندگی ست شهنشاه ایران زمین، پهلوی/ گزان خسروانش نمایندگی ست زبهر تو ورزشگهی کرد راست/ که چون گرد گردون به رخشندگی ست چو دستور او« حکمت» این پی فکند/ خرد گفت: هان، روز گویندگی ست به حکمت برآزد چنین کار کرد/ که دانندگی با برازندگی ست بماند این سخن یادگار از بهار/ که تا روزگارانش پایندگی ست به تاریخ بنیاد این کاخ گفت/ تن زنده والا به ورزندگی ست   در این استادیوم بود که سه دهه بعد تیم ملی ایران در جام ملتهای آسیا و باشگاه تاج در باشگاههای آسیا قهرمان قاره کهن شدند.