سرودی فوتبالی که توسط الویس پریسلی و پینک فلوید خوانده شد

57 سال با آهنگ رسمی باشگاه لیورپول

اختصاصی آسمونی

نوشته از مهدی زارعی

در سالهای ابتدایی بعد از جنگ جهانی دوم، ساخت فیلمها و نمایش های موزیکال تبدیل به مد روز شده بود. فیلم the sound of the music یا به قول ایرانی ها« اشکها و لبخندها» با انبوهی شعر و موزیک، جواز اسکار را درو کرد و همین اتفاق برای فیلم west side story هم افتاد. اما یکی از نمایش های آن دوران، هرچند شهرت چندانی در زمان خود، کسب نکرد. اما بعدها نام آن در فوتبال دنیا جاودانه شد. بله؛ در فوتبال!

سال 1945 بود که یک تئاتر موزیکال به اسم« چرخ و فلک» در تئاتر برادوی انگلیس اجرا شد. اصل این نمایش را « فرنس مولنار» در نمایشنامه « لیلیوم» نوشته بود و برای موزیکال کردن آن، نیاز به موسیقی و شعر مناسبی بود که به سرعت آماده شد؛ با موزیکی از « ریچارد راجرز» و اشعاری از « اسکار هَمِرشتاین» دوم.

اشعار و  آهنگ این تئاتر به شکلی بود که خیلی راحت می شد آن را به صورت دسته جمعی اجرا کرد. با اشعاری کوتاه و مختصر و مفید.

این موزیک در دهه 60 میلادی به استادیوم های ورزشی هم وارد شد. دوران درخشش لیورپولی ها بود و در همان دوران، گروه « جِری و پِیس مِیکرز» این سرود را در اکتبر 1963 بازخوانی کرد. اعضای گروه معتقد بودند که این سرود « چنان بی درنگ تاثیر می گذارد که شنوندگان ساکت می شوند. می ایستند و گوش می دهند»

هرچند اعضای این گروه چهار نفره- که متولد لیورپول بودند-، اصلا فوتبالی نبودند و از بازخوانی سرود، هم نیت فوتبالی نداشتند، اما هواداران جایگاه کوپ، مشهورترین جایگاه استادیوم آنفیلد، هم دقیقا با شنیدن این آهنگ، حسی را پیدا کردند که مورد نظر گروه « جِری و پِیس مِیکرز» بود. طرفداران لیورپول  از این سرود خوششان آمد و در 30 نوامبر همان سال، برای اولین دفعه این سرود را با یکدیگر خواندند.

در این سرود آمده است:

« هنگامی که در میان طوفان راه می‌روی، سرت را برافراشته نگه‌دار
و از تاریکی نهراس
در پایان این طوفان، آسمانی درخشان است
و آوازهای نقره گون شیرین از خوشی.

در میان باد گام بردار
در میان باران گام بردار
هر چند که رویاهایت از هم گسسته باشد

گام بردار، گام بردار، با امیدی که در قلبت است
و تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت
تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت

گام بردار، گام بردار، با امیدی که در قلبت است
و تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت
تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت»

از آن به بعد، این سرود تبدیل به آواز همیشگی هوادارای لیورپول تو آنفیلد شد. این سرود، بعدها توسط خوانندگان بزرگ دیگری هم بازخوانی شد. از فرانک سیناترا و الویس پریسلی گرفته تا اندی ویلیامز و جودی گارلند.

خواننده دیگری که این آواز را خوند« دوریس دی» بود که در آلبوم موسیقی خود، تک آهنگی را به همین نام اجرا کرد.

راجر واترز و گروه موسیقی پینک فلوید هم در سال 1971، از سرود هوادارای لیورپول الهام گرفتند و آهنگ« نترس» را از روی آواز همیشگی آنفیلد خواندند.

سرود « توهیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت» در گذر زمان به جزء جدایی ناپذیر باشگاه تبدیل شد به طوری که این شعار به عنوان شعار باشگاه در لوگوی لیورپول هم جایگاهی همیشگی پیدا کرد. در بالای یکی از دروازه های ورودی استادیوم آنفیلد به اسم « درواه بیل شنکلی» هم می توان این شعار را مشاهده کرد.

برای طرفداران لیورپول فرقی ندارد که تیمشان برنده شود یا ناکام گردد. آنها بعد از آخرین قهرمانی لیورپول، سی سال تمام، بعد از تمام بازیهای خود، این آواز را خواندند و حالا هم که قهرمان لیگ برتر انگلیس هستند، این سرود را می خوانند. در استادیوم خودشان، در بیرون خانه و البته همراه با بازیکنانی که آنان هم بخشی از این سرود هستند و همیشه می توانیم آنها را در کنار هم ببینیم که همراه با طرفدارانشان، آواز می خوانند.

این هواداران لیورپول بودند که ترانه یک تئاتر موزیکال را تبدیل به یکی از محبوب ترین موسیقی های فوتبالی در سراسر دنیا کردند.