25 رجب؛ شهادت امام کاظم (ع) (183 ه ق)

موسی بن جعفر الکاظم، یا موسی کاظم ملقب به ابو ابراهیم، ابوالحسن و ابو عبدالله هفتمین امام شیعیان دوازده امامی بعد از پدرش جعفر صادق است.

امـام کـاظم (ع) درآخرین مرحله از انتقال خود از زندانی به زندانی دیگر، طبق دستور هارون به زندان سندی بن شاهک منتقل شد.

 سندی امام کاظم (ع) را در خانه ای در بغداد زندانی کرد وغلام خود بـشـّار را کـه از سـرسـخـت تـریـن دشـمـنـان اهـل بـیت (ع) بود بر آن بزرگوار گمارد و از اِعمال هرگونه فشار و آزاری نسبت به او دریغ نورزید.

موسی کاظم در 7 صفر 128 در ابواء (منطقه‌ای در میان مکه و مدینه) به دنیا آمد؛ هارون حضرت امام را از مدینه دستگیر نموده به طرف بصره فرستاد،امام هفتم علیه السلام مدت یک سال در آنجا زندانی بود.
عیسی بن جعفر که مسئول زندان بود، به هارون گزارش داد که امام همیشه مشغول عبادت و راز و نیاز با خدا است و نسبت به کسی نفرین نمی‌کند، و تقاضا کرد که کسی را برای تحویل گرفتن موسی بن جعفر بفرست و الّا من آزادش می‌کنم.

و سرانجام با چند عدد خرمای زهرآلود، فـرزنـد پـیـامـبـر(ص) را مـسـمـوم سـاخـت و آن حـضـرت پـس از چـنـد سـال گـرفـتـاری در زنـدانـهـای مـخـتـلف .و تـحـمـل رنج و آزار فراوان ، در 25 رجب ، سال 183 هجری قمری در زندان سندی بن شاهک به شـهـادت رسـیـد و پـیـکـر مـطـهـرش در مـقـابـر قـریـش ، در نـزدیکی بغداد به خاک سپرده شد.

پس از شهادت بدن شریف حضرت را طبق دستور هارون با جامه‌های کهنه، جهت اهانت به آن بزرگوار، روى نردبانى گذاردند و چهار حمال بر دوش ‍گرفتند و کسى جلوى جنازه صدا می‌زد: «این امام رافضیان است»
امام رضا (ع) قبلاً متوجه غسل و کفن و نماز آن حضرت شده بودند. سپس شیعیان آمدند و گل آوردند و احترام به جا آوردند و در محل فعلى حرم مطهر، پیکر بی جان آن حضرت را دفن کردند.
تعداد فرزندان آن حضرت 37 نفرند و مدت امامت آن حضرت 35 سال و عمر شریف امام (ع) هنگام شهادت 55 سال بود. البته تاریخ شهادت آن حضرت در 5 یا 6 رجب نیز ذکر شده است.