گلی که پس از یک قرن، پذیرفته شد!

واندررزیها در فصل 77ـ1876 مقتدرانه به فینال رسیدند. آنها سه در مسابقه ده گل زدند و دروازه‌شان نیز بسته ماند؛ در حالی که در مرحله اول رقیبشان به میدان نیامد و در یک چهارم نهایی هم با قرعه استراحت روبه رو شدند.  اما آکسفورد برای رسیدن به فینال در نیمه نهایی با قرعه استراحت رو به رو شد و دو رقیب این تیم هم به میدان نیامدند. برد دور چهارم این تیم مقابل آپتون پارک هم در مسابقه تکراری رقم خورد.

فینال در روز 24 مارچ 1877 در هوایی سرد و زیر بارش برف آغاز شد. در مسابقه نهایی لُرد آریتو کاینارد اسکاتلندی که در سه فینال قبلی واندررز مهاجم این تیم بود، این بار درون دروازه ایستاد! در آن زمان پست دروازه بانی هنوز به عنوان پستی تخصصی در فوتبال شناخته نمی شد و بازیکنان بسته به شرایط مسابقه و به تناوب در هنگام مسابقه، جای خود را با دروازه بان عوض می کردند؛به خصوص زمانی که یک بازیکن مصدوم می شد، به درون دروازه می رفت زیرا احساس می شد در آنجا فشار کمتری به او می آید. در این مسابقه هم چارلز وُلاستون یکی از شش مهاجم واندررز در اواسط مسابقه مصدوم شد و از آنجا که هنوز قانون تعویض وجود نداشت، او نقش دروازه بان را برعهده گرفت و کاینارد به جای او به خط حمله رفت. پیش از آن، کاینارد در دقیقه 15 یک گل به خودی به ثمر رسانده بود؛ زمانی که به دنبال یک ضربه کرنر، اِوِلین وادینگتون توپی را به سمت بالای دروازه شلیک کرد. کاینارد توپ را مهار کرد، اما وقتی فرود آمد، توپ از خط دروازه عبور کرده بود. لازم بود بازیکنان آکسفورد به داور تقاضایی مبنی بر اعلام گل دهند. این تقاضا پذیرفته و آکسفورد پیش افتاد.

 در ادامه فرانسیس بیرلِی یک گل برای واندررز به ثمر رساند. اما از آنجایی که ضربه غیرمستقیم اعلام شده بود و این ضربه بدون برخورد به بازیکنان وارد دروازه شد، گل مردود اعلام گشت. تنها چهار دقیقه به پایان مسابقه مانده بود که هوبِرت هِرون به شکلی باشکوه به سمت دروازه آکسفورد دوید و پاس او به جارویس کِنریک و ضربه این بازیکن، گل تساوی را برای واندررز به ارمغان آورد.

 با تساوی (1ـ1) دو تیم در دیدار نهایی، كار به وقت اضافی كشیده شد تا 3000تماشاگر برای نخستین بار شاهد پیروزی یك تیم در وقت اضافی باشند. گل دوم واندررز نود و پنجمین گلی بود كه در طول سی‌مسابقه به ثمر می‌رسید.  در دقیقه 97، به دنبال یک ضربه بلند که از نزدیک دروازه واندررز شلیک شد، توپ با ضربه سر بازیکنان آکسفورد همراه و ریباند شد، اما ویلیام لیندسی ضربه نهایی را برای تیم خود شلیک کرد. همین ضربه برای دفاع واندررز از قهرمانی و رسیدن به چهارمین جام حذفی کفایت می کرد.

با این حال ماجراهای مربوط به مسابقه همچنان ادامه داشت. لرد کاینارد که خودش از اعضای اتحادیه فوتبال بود، به دیگر اعضا گفت که توپ آکسفوردیها از خط دروازه عبور نکرده است! حتی با وجود این که رسانه ها اعلام کرده بودند که توپ به شکلی واضح از خط دروازه گذشته، اتحادیه رأی کاینارد را پذیرفت و نتیجه را (2-0) اعلام کرد. آن هم در شرایطی که طبعا اگر گل آکسفورد قبول نمی شد، کار به وقت اضافی کشیده نمی شد! با این حال نتیجه (2-0) به مدت یک قرن نتیجه رسمی این مسابقه بود تا این که سرانجام در دهه 1980، اعلام شد که نتیجه(2-1) برای این مسابقه می شود. گل به خودی کاینارد بعد از یک قرن رسمیت پیدا کرد!