- آسمونی
- مجله اینترنتی
- فیلم و سینما
- نقد فیلم
- نگاهی به فیلم جانان
نگاهی به فیلم جانان
آسمونی" href="https://asemooni.com/" target="_blank" rel='follow'>اختصاصی آسمونی نوشته چکاوک شیرازی
خوشا شیراز و وضع بی مثالش
"جانان "با نریشن های تقریبا کار راه اندازی که روی تصاویر زیبایی گفته شد، شروع می شود. نریشنی که شمایی کلی از اوضاع و احوال کاراکتر اصلی به ما ارائه می دهد. در طول فیلم هم برخلاف اکثر فیلم ها که به جنبه ی توریستی شهرها بیشتر از متن و داستان می پردازند، این بار از نماهای چشم‌نواز شهر برای پیشبرد داستان استفاده شده بود. هر چند که داستان به قول معمارها فوندانسیون محکمی نداشت و اکثر اتفاقات نه بر رابطه ی علت و معلولی بلکه کاملا اتفاقی، پیش می آمد، اما در کل توانسته بود مخاطب را با خود همراه کند.
سوای سوالاتی از این دست که چرا وقتی پیمان ( امین حیایی) با دلهره و اضطراب به دنبال مادربزرگش ( پروانه معصومی) راه می افتد و به شیراز می آید، چطور فرصت کرده چند دست لباس با خود همراه کند که در هر موقعیتی لباس عوض میکند؟ شاید این سوال نوعی مته به خشخاش گذاشتن از طرف مخاطب باشد اما همیشه این جزییات است که کل خوب می سازد. البته سوالهای بزرگتر و بی جوابی هم بود مثل اینکه در این همه سال چرا هیچ اقدامی از طرف علی آیرم( چنگیز وثوقی) برای پیدا کردن همسرش صورت نگرفته بود؟ او که به قول خودش ایلیاتی و خوش غیرت به حساب می آید پس حداقل باید برای به دست آوردن همسرش کوشش کرد؟
یا نکته ی مهم اما ظاهرا جزیی دیگر اینکه، ادبیات نامه ی مکشوفه، ربطی به ادبیات پنجاه یا شصت سال پیش ندارد، و مختص دوره ی قاجار است، وقتی نامه خوانده می شد انتظارم این بود که حداقل مربوط به صد سال پیش باشد اما وقتی متوجه شدم که فقط شصت سال از تاریخ نوشتنش می گذرد با خود گفتم چرا کمترین توجهی به این جزییات مهم نمی شود؟
ضمن اینکه بازیگر نقش جانان، بازیگر حرفه ای نبود، البته نه از آن دست نابازیگرها که استعداد مسلمند، بلکه به معنای واقعی کلمه، بد بازی میکرد و بازی اش در مقابل بازیگران حرفه ای مجموعه کاملا توی ذوق می زد و سماجت و جسارتش به جای جذاب تر کردن کاراکتر، باعث دافعه شده بود، هر چند که عدم توجه به شخصیت پردازی هم به این مشکل دامن می زد.
در کل فیلم عامه پسند و نقلی و جمع و جوری بود که حداقل میتوان گفت وقتمان را برای دیدنش هدر نداده ایم.
