- آسمونی
- مجله اینترنتی
- چهره ها
- چهره های معروف
- زندگی نامه مصطفی مستور
زندگی نامه مصطفی مستور
وی دوره کارشناسی خود را در رشته‌‌ی مهندسی عمران گذراند و برای دوره‌‌ی کارشناسی ارشد رشته‌‌ی ادبیات فارسی را برگزید.
اولین داستان مستور سال 1369 در مجله‌‌ی کیان به چاپ رسید و سپس در سال 1377 اولین مجموعه داستان خویش را به نام “عشق روی پیاده رو” که شامل 12 داستان کوتاه بود به چاپ رساند.
کارهای داستانی
- روی ماه خداوند را ببوس (رمان) 1379، نشر مرکز
- چند روایت معتبر (مجموعه داستان) 1382، نشر مرکز
- استخوان خوک و دست‌های جذامی (رمان) 1383، نشر مرکز
- حکایت عشقی بی‌قاف، بی‌شین، بی‌نقطه (مجموعه داستان) 1384، نشر چشمه
- عشق روی پیاده‌رو (مجموعه داستان) 1377، نشر رسش
- من دانای کل هستم (مجموعه داستان) 1383، انتشارات ققنوس
- من گنجشک نیستم (رمان) 1387، نشر مرکز
- تهران در بعد از ظهر (مجموعه داستان) 1389، نشر چشمه
- سه گزارش کوتاه دربارهٔ نوید و نگار (رمان) 1390، نشر مرکز
- رساله ای دربارهٔ نادر فارابی (رمان)1394 ، نشر چشمه
- بهترین شکل ممکن (مجموعه داستان) 1395، نشر چشمه
- تهران در بعدازظهر(مجموعه داستان) 1396، نشر چشمه
- زیر نور کم (مجموعه داستان) 1396، نشر چشمه
- عشق و چیزهای دیگر (داستان بلند) 1396، نشر چشمه
- پرسه در حوالی زندگی (تصویر و متن)، نشر چشمه
پژوهش
- مبانی داستان کوتاه، 1379، نشر مرکز
ترجمه
- فاصله و داستان‌های دیگر، ریموند کارور، 1380، نشر مرکز
- سرشت و سرنوشت، سینمای کریشتف کیشلوفسکی، مونیکا مور، 1386 نشر مرکز
- پاکت‌ها و چند داستان دیگر، ریموند کارور، 1382، نشر رسش
نمایش‌نامه
- دویدن در میدان تاریک مین، 1385، نشر چشمه
- پیاده روی در ماه،1397، نشر چشمه
مصطفی مستور را شاید بتوان نویسنده‌ای دانست که در آثار او قبل از هر چیز حضور “اندیشه” را می‌بینیم. به عبارتی داستان‌ها و شخصیت‌های مستور سرشار از اندیشه اند.
شخصیت‌های داستان‌های کوتاه و بلند مستور علاوه بر اینکه مانند همه‌‌ی انسان‌ها تاثیر گرفته و رشد کرده در محیط اطراف خود می‌باشند، هر کدام دارای یک فلسفه می‌باشند. اما این فلسفه و اندیشه باعث نمی‌شود که خواننده با اثری سخنران و فلسفه زده مواجه باشد. داستان‌ها چنان پر قصه و شخصیت پردازی‌ها عمیق است که مخاطب به هیچ عنوان حضور یک نویسنده‌‌ی اندیشمند را در پشت اثر حس نمی‌کند.
شاید گاهی مخاطب در مواجه‌های ابتدایی با آثار او گمان کند که با نویسنده‌ای تماما” پست مدرن طرف است اما کمی که بگذرد مخاطب ناخودآگاه جذب نگاه اندیشمند و حتی عامیانه‌‌ی وی می‌شود.
عامیانه در اینجا شاید به معنای همان الگوگیری از کهن الگوهای خیر و شر باشد که مستور در داستان هایش از آنها استفاده می‌کند.
می توان گفت که مصطفی مستور در تمام آثارش اندوهی عمیق وجود دارد که در نهایت از پس این اندوه بزرگ و عمیق روزنه‌‌ی نوری پدید می‌آید. شاید این اندوه موجود در آثار مستور هم به همان نگاه فلسفی و یا حتی مذهبی او برمی‌گردد. شاید یکی از ویژگی هایی که باعث جذب مخاطب در آثار او می‌شود، زبان آثار وی باشد.
زبان آثار او زبانی محاوره و پر از اطناب و تفصیل و ایجاز است. همچنین او در زبان داستان‌هایش به گونه‌ای فضاسازی می‌کند که این فضاسازی‌ها را استفاده از کلمات انگلیسی ، شعری کوتاه و … ایجاد می‌کند.
دیگر ویژگی قابل توجه، شخصیت پردازی در داستان‌های کوتاه و رمان‌های مستور است. او شخصیت‌ها را مدام در موقعیت‌های مختلف محک می‌زند و به نوعی می‌توان گفت با آنها بازی می‌کند. او در معرفی شخصیت‌های داستان به گونه‌ای مهندسی اطلاعات می‌کند. اطلاعات از شخصیت‌ها به مخاطب به نحوی داده می‌شود که مخاطب به آنها رجوع می‌کند و درگیر آنها می‌شود و از آنها برای کشف شخصیت بهره می‌برد.
جدیدترین اثر مصطفی مستور در سال 1395 به نام «بهترین شکل ممکن» به چاپ رسید. این کتاب مجموعه داستانی حاوی شش داستان کوتاه است. داستان‌ها عبارت‌اند از: «اصفهان». این کتاب که اکنون چاپ چهارم آن در دسترس است، توسط نشر چشمه منتشر شده است.
جوایز
- برگزیده بهترین رمان سال‌های 79 و 80 جشنواره قلم زرین برای رمان روی ماه خداوند را ببوس
- برگزیده بهترین رمان سال 1382 جایزه ادبی اصفهان برای رمان استخوان خوک و دست‌های جذامی
- برندهٔ لوح تقدیر از نخستین مسابقه داستان‌نویسی صادق هدایت
