کُنیه در فرهنگ عربی به نامهایی گفته میشود که با پیشوند «اب» یا «ابن» (در مردان) و «امّ» (در زنان) همراه باشد. دراینگونه نامگذاری معمولاً نام پسر بزرگتر با
سرفصل های این مطلب:
در فرهنگ عربی کنیه به نامی گفته می شد غیر از نام اصلی شخص که در اکثر مواقع برای احترام گذاشتن به شخصی و یا دلایل دیگر او را به آن نام خطاب میکردند . در ابتدا کنیه لفظ اب یا ام و بعد از آن معمولا اسم بزرگترین فرزند می آید.
به دلایل زیر افراد را با کنیه شان خطاب می کردند :
لقب نشان گر خصوصیت و یا صفتی در فرد ایت که میتواند مثبت یا منفی باشد ولی کنیه برای احترام و تکریم به کار می رود . لقب در خود دارای مدح یا ذم شخص است ولی با خطاب نکردن شخص به اسم صریح در کنیه باعث احترام می شود نه خود لفظ کنیه .
در فرهنگ اسلامی بعضی از کنیهها مکروه است، طبق بعضی از روایات کنیههای ابیعیسی، ابیالحکم، ابیمالک و ابیمره و همچنین اگر نام شخص محمد باشد کنیه ابیالقاسم مکروه است.