تفاوت مطب، کلینیک، پلی کلینیک، ساختمان پزشکان، درمانگاه و بیمارستان
مطب، کلینیک، پلی کلینیک، ساختمان پزشکان، درمانگاه و بیمارستان مکان هایی هستند که تقریبا معنای مشابهی دارند اما تفاوت هایی نیز با همدیگر دارند. برای آشنایی با تفاوت مطب، کلینیک، پلی کلینیک، ساختمان پزشکان، درمانگاه و بیمارستان این بخش آسمونی" href="http://asemooni.com">آسمونی را تا پایان مطالعه نمایید.
تفاوت مطب، کلینیک، پلی کلینیک، ساختمان پزشکان، درمانگاه و بیمارستان
مطب
آسمونی : مَطَب عموما جایی است که پزشک در آن به معاینه و درمان بیماران می‌پردازد، البته تسامحا به محل فعالیت سایر شاغلین حرف پزشکی مانند روانشناس که دارای دفترکار می‌باشند نیز می‌توان مطب اطلاق کرد.واژه مطب اسم مکان از ریشه طب است و در پارسی به آن پزشکگاه هم می گویند. طبق قوانین موجود تأسیس مطب در ساختمانهای مسکونی نیز مجاز است. هر پزشکی تنها پس از اخذ مجوزهای لازم مانند پروانه مطب از سازمان نظام پزشکی) مجاز به تأسیس مطب است و مسئولیت اقدامات درمانی انجام شده در مطب برعهده پزشک میباشد . نصب تابلو، چاپ سرنسخه، تعرفه دریافتی از بیماران، اقدامات درمانی قابل انجام در مطب، فهرست ملزومات مطب و شرایط فیزیکی آن تابع قوانین موجود میباشد .
کلینیک یا درمانگاه
درمانگاه یا کلینیک (به انگلیسی: clinic) ساختمان یا بخشی در بیمارستان یا مرکز بهداشتی - درمانی که به درمان بیماران یا مراقبت پزشکی از بیماران سرپایی اختصاص دارد. معمولاً درمانگاه موسسه‌ای مستقل است که به درمان بیماران می‌پردازد ولی برخلاف بیمارستان بیماران را بستری نمی‌کند. در ایران درمانگاه معمولاً می‌تواند دارای بخشهای پزشک عمومی و متخصص، دندانپزشکی، داروخانه، مامایی، رادیولوژی، آزمایشگاه و … باشد. مجوز تأسیس و پروانه بهره‌برداری درمانگاه را وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از طریق دانشگاه‌های علوم پزشکی مربوطه صادر می‌نماید. درمانگاه می‌تواند خصوصی، دولتی یا خیریه باشد. هر درمانگاهی بجز مؤسس باید برای هر شیفت فعال خود دارای مسئول فنی پزشک باشد. درمانگاه می‌تواند عمومی یا تخصصی (مانند درمانگاه پوست و مو یا درمانگاه دندانپزشکی) باشد. برخلاف ساختمان پزشکان، درمانگاه مؤسسه واحدی است لذا می‌تواند با سازمانهای بیمه گر و ادارات قرارداد (جهت پذیرش بیماران) ببندد، سرنسخه و سربرگ داشته باشد و پذیرش و صندوق واحدی برای بخشهای مختلف داشته باشد.
پلی کلینیک
پلی کلینیک، در لغت به معنای مطبی است که دارای درمانگاه‌های مختلف بوده و در صورت لزوم امراض و بیماری‌های مختلف را در آن جا مورد مداوا قرار می‌دهند. پلی کلینیک طبق تعریف آیین‌نامه در درمانگاه‌ها و پلی کلینیک مصوب سال 1334، موسسه‌ای است که در آن چند بخش برای بیماری‌های مختلف دایر میباشد.
ساختمان پزشکان
ساختمان پزشکان (به انگلیسی: polyclinic) مجتمعی که در آن انواع مختلف بیماری‌ها و صدمات به‌طور سرپایی بررسی و درمان میشود. معمولاً مجتمع درمانی مانند درمانگاه موسسه ای مستقل است که به درمان بیماران می‌پردازد ولی برخلاف بیمارستان بیماران را بستری نمی‌کند و برخلاف درمانگاه معمولاً همزمان بیماران در چند رشته تخصصی ( مانند چشم، ارتوپدی، قلب و ...) پذیرش می‌شوند . مجتمع درمانی می‌تواند خصوصی، دولتی یا خیریه باشد . البته در قوانین مصوب فعلی بخش درمان ساختار مستقلی با نام مجتمع درمانی نداریم .
بیمارستان
آسمونی : بیمارستان یا شفاخانه نهادی است برای تیمارداری و درمان بیماران. بیمارستان معمولاً یک ساختمان بزرگ یا چادر بزرگ است که در آن، انجام مراقبت و درمان از سوی پزشکان، جراحان، پرستاران، متخصصان و دیگر افراد انجام میگیرد. معمولا بیمارستان از نظر بزرگی فضا، تعداد کارکنان، انواع خدمات و تنوع رشته‌های درمانی، وسیع تر از درمانگاه یا ساختمان پزشکان است.
دی کلینیک
مجتمع دی کلینیک به مجتمع پزشکی اطلاق میشود که پس از انجام جراحی ، بیمار حداکثر ظرف چند ساعت قادر به ترک مرکز بشود . اعمال جراحی انجام شده اعم از جراحی مینور یا ماژور (جراحی مینور بدون بیهوشی و با بیحسی موضعی، جراحی ماژور ، با بیهوشی انجام میگردد) حتی در مورد اعمال جراحی ماژور که با بیهوشی عمومی انجام میگردد نیز باید بیمار پس از به هوش آمدن مرکز را ترک نماید و نیازی به بستری شدن نداشته باشد .
هدف از تأسیس این گونه مراکز ممانعت از تحمیل هزینه سنگین به بیمار و حذف مخارج و مشکلات ناشی از هتلینگ و ترخیص هرچه سریعتر بیمار میباشد . مجموعه متخصصین گروه جراحی که میتوانند مبادرت به اعمال جراحی نمایند عبارتند از:
جراحان عمومی، ارولوژی (جراحان مجاری ادراری و کلیه) ، ارتوپدی (جراحان استخوان و مفاصل) ، زنان و زایمان ، جراحی اطفال ، گوش و حلق و بینی ، ترمیمی و جراحیهای چشم . متخصصین فوق الذکر عملهایی را در این مراکز میتوانند انجام دهند که حداکثر مدت توقف بیمار بعد از عمل جراحی چند ساعت بیشتر نباشد و تا حد امکان بیمارانی را جهت عمل در این مراکز انتخاب کنند که احتمال خطر ضمن و بعد از عمل حداقل باشد و بعلاوه قبلاً تمام بررسی های دی کلینیک انجام شده و حتماً لازم است این مراکز با یک بیمارستان در نزدیکی خود قرارداد رسمی داشته باشد تا در صورت پیش آمدن مشکل در ضمن عمل ، بیماران به فوریت و بدون قید و شرط در آن بیمارستان بستری و پذیرش شوند ، انجام اعمال جراحی در مراکز جراحی محدود در مورد افرادی صورت میگیرد که ریسک عمل جراحی حداقل باشد و بیمارانی که بعلت داشتن مشکلات در سایر ارگانها باعث افزایش ریسک عمل جراحی میگردند ، در این مراکز پذیرفته نشوند ، بعلاوه بیمار باید به لحاظ فکری و فرهنگی قدرت انجام دستورات بعد از عمل را به نحو احسن داشته باشد . نمونه بارز بیمارانی که نباید در این مراکز عمل شوند عبارتند از:
بیمارانی که به عنوان عقبمانده ذهنی شناخته شده باشند .
بیمارانی که دچار عفونتهای مجاری تنفسی ، ریوی ، کلیوی و کبدی (هپاتیتها) یا شکمی باشند.
بیمارانی که علایم حیاتی طبیعی نداشته یا دچار شوک و تروما شده باشند .
بیمارانی که نیازمند مانیتورینگ هستند .
نوزادان و شیرخواران زیر سه ماه .
بیماران خیلی چاق ، بیماران آسمی ، بیماران دچار کم خونی ، بیماران بسیار مسن و بیمارن قلبی ، ریوی و هیپرتانسیو (فشار خون بالا) .
پذیرش بیمارانی که نیاز به اقدامات درمانی غیر جراحی داشته باشند جز در موارد فوریت ها (اورژانس) ممنوع است.
لیست اقدامات تشخیصی درمانی و اعمال جراحی سرپایی مجاز و امکانات لازم برای انجام امور مزبور در مراکز جراحی محدود همه ساله از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی متناسب با پیشرفت های پزشکی اعلام میگردد .
عمده گروه و تیپ تجهيزات پزشکي مجتمع های ديکلينيک شامل انواع متنوع دستگاه های الکتروشوک ، الکتروکارديوگرافي ، پرفيوزر ، ساکشن پرتابل ، اکسيژن پرتابل ، پالس اکسي متر ، ترالي کد ، دستگاه های مانيتور پرتابل است که هرکدام به يک دستگاه مانيتور سانترال متصل مي باشند .
بيماراني که قبل و پس از عمل جراحي در اين مجتمع های دی کلینیک بستري مي گردند ، شامل جراحي هاي عمومي کوچک ، ترميمي ، زيبايي ، فيکو ، آنژيوگرافي ، رينوپلاستي ، فيستول گذاري ، PEG گذاري ، ERCP ، لاپاراسکوپي ، تعبيه سوند دبلجي ، جراحيهاي گوش و حلق و بيني مثل تمپانوپلاستي ، استاپدکتومي ، لوزه ، جراحيهاي زنان مثل کورتاژ ، هيستروسکوپي و ... ساير جراحيهاي سرپايي ميباشد . اکثر اين بيماران عصر همان روز مرخص ميشوند و يا در صورت نياز به بخشهاي باليني منتقل ميگردند .
ساير بيماراني که قبل از عمل در اين بخش بستري و پس از آمادگي به اتاق عمل منتقل ميگردند ، شامل
جراحيهاي زانو ، لاپاراتومي ، فتق ، جراحي اسليو ، آنژيوپلاستي و .... ميباشند . بديهي است اينگونه بيماران پس از عمل جراحي مستقيماً به بخشهاي باليني و يا ويژه منتقل خواهند شد .
پس از ورود بيمار از واحد پذيرش مجتمع ديکلينيک ، مراتب به اطلاع پزشک معالج رسانده ميشود و دستورات لازم از قبيل اقدامات دیکلينيکي ، آزمايشات خون ، مشاورهها و ... پيگيري و انجام ميگردد .
آموزشهاي قبل از عمل توسط پرستاران به بيماران ارائه ميگردد . پس از انتقال بيمار به اتاق عمل و انجام عمل جراحي توسط پزشکان متخصص ، مراقبت هاي پرستاري توسط پرستاران مجرب و کارآزموده به بيماران ارائه و در بعد از ظهر همان روز پس از اطمينان از ثابت شدن وضعيت باليني بيمار طبق دستور پزشک معالج ، بيماران مرخص ميشوند.
قبل از ترخيص مجدداً به هر يک از بيماران آموزش نحوه مراقبت از خود در منزل از جمله رژيم دارويي ، غذايي ، مراقبت از برش جراحي توسط پرستاران بطور شفاهي به همراه يک نسخه کتبي از آموزشها و تاکيد به تاريخ مراجعه بعدي ارائه ميگردد .
شایان ذکر است در قسمت ضمائم این طرح موارد ذیل به تفصیل و مسبوط آورده است :
گروه ليست اعمال مراکز جراحي محدود و زیرگروه هر یک از اعمال جراحی قابل اجرا در مجتمع های دی کلینیک .
آئیننامه مصوب وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی در خصوص تاسیس و اداره مجتمعهای دیکلینیک
سلام وقت بخیر ممنون میشم اگر من رو برای احداث در مانکاه راهنمایی کنید .از کجا باید شروع کنم
تفاوت درمانگاه با کلینبک ویژه؟؟؟
با سلام لطفا تعریف دی کلینیک رو هم اضافه بفرمایید .
دی کلینیک معمولاً برای جراحی های سرپایی میباشد و از نظر امکانات و وسعت از درمانگاه بزرگتر بوده و از بیمارستان کوچکتر میباشد