بهترین روش کاشت مو کدام است؟

ریزش مو یکی از مشکلاتی است که بسیاری از افراد با آن مواجه اند و به همین دلیل به دنبال روش هایی برای کاشت مو هستند و هر روزه هم روش های جدیدی برای کاشت مو به وجود می آید. اما بهترین روش کاشت مو چیست؟ پورتال آسمونی در ادامه این مقاله بهترین روشهای کاشت مو را عنوان می کند که از شما کاربران عزیز آسمونی دعوت می کنیم تا پایان این مقاله ما را همراهی کنید.

یکی از مهمترین سئوالات مراجعه کنندگان به کلینیک های کاشت مو این است که باید از کدام روش استفاده کنند. پاسخ این سئوال آسان است. شما خودتان را اذیت نکنید و اگر به پزشک خود اعتماد دارید انتخاب روش را به عهده او بگذارید، اما به طور کلی بهترین روش کاشت مو دو جلسه FUT با فاصله یکسال است، زیرا در برداشت و کاشت FUT در یک جلسه مقدار زیادی مو برداشت می شود، زمان عمل کوتاهتر است و بانک موی بیمار کمتر تخریب می شود و در نتیجه کاشت، طبیعی تر خواهد شد و تراکم های بالاتری را می توان بدست آورد.

در روش FUT به شکل جراحی، یک نوار باریک در پشت سر برداشته می شود و بعد از آماده سازی جلوی سر، این موها در این منطقه خالی کاشته می شوند. موها معمولا از پشت سر و جایی که بانک موی خوبی وجود داشته باشد برداشته می شوند، بعد تیم پزشکی این بخش ها را به گرافت هایی خرد کرده و در محل خالی از مو سوراخ هایی ایجاد می کنند تا فولیکول ها در آن محل کاشته شود. این عمل حدود 6 تا 8 ساعت و با توجه به میزان موهای ریخته شده می تواند طولانی تر یا کوتاه مدت تر باشد. موها بعد از مدتی به همان حالت طبیعی قبلی برمی گردند و نیاز به استحمام و کوتاه کردن دارند.

 

اگر بیمار از جراحی ترس دارد و تمایل به بخیه زدن و بخیه کشیدن ندارد و از اسکار پشت سر (خط بخیه) نگران است و یا به هر دلیل دیگری تمایل به FUT ندارد روش FIT مناسب تر است.

اگر بیمار اجازه تراشیدن موها را نمی دهد روش FUT انجام می شود، زیرا در روش ترکیبی کل موها تراشیده خواهد شد.

اگر مقدار کمی مو لازم داریم (کاشت ابرو ، سبیل ، ریش و ناحیه اسکار) FIT انجام می شود.

در برداشت مو از بدن بدلیل ناکافی بودن بانک موی پشت سر معمولا FIT ً انجام می شود.

بیمارانی که قسمت جلوی سر آنها خالی شده است و خط موی جلوی سر آنها وجود ندارد، مناسب ترین کاندیدای FUT هستند، در واقع بدلیل ظرافتهای خاصی که در کاشت نسبت به FIT می توان ایجاد کرد، طراحی خط مو و کاشت جلوی سر بهتر است به روش FUT انجام شود.

اگر در یک جلسه مقدار زیادی مو لازم است معمولاً FUT بیشتر از FIT جواب می دهد و تراکمهای بالاتر را می توان ایجاد کرد.

مدت زمان عمل FIT نسبت به FUT طولانی تر است در روش FUT مدت 3 تا 5 ساعت و در روش  FIT تا 10 ساعت و گاهی بیشتر طول می کشد.

تاکید می کنیم نظر نهایی را پزشک متخصص با توجه به شرایط متقاضی کاشت خواهد داد.

بهترین روش های کاشت مو: FUT یا FIT کدام بهتر است؟

از حدود ده سال پیش کاربرد FIT (FUE) بعنوان روش جایگزین در مقابل متد برداشت نواری (FUT) از ناحیۀ پشت سر مطرح گردید. درحقیقت تعداد زیادی از پزشکان این روش را مورد آزمایش قرار داده اند ولی میزان موفقیت آنها بسیار متفاوت بوده است. در روش FIT گرافتهای مو بصورت تک تک از نواحی دهنده واقع در مناطقی از پشت سر و اطراف گوشها برداشت می گردند. اخیراً با ارائۀ انواع دستگاهها برای استفاده در متد FIT میزان علاقمندی به استفاده از این روش افزایش یافته و به موضوعی بحث برانگیز در برابر روش برداشت نواری (FUT) تبدیل شده است. مباحث زیادی در میان پزشکان ، پرسنل و عموم جامعه و همچنین در تبلیغات و شبکه های اینترنتی دربارۀ راندمان و ارزش این متد و مقایسۀ آن با روش FUT وجود دارد. متأسفانه بسیاری از این ادعاها که شامل برتری روش FIT می باشند تا حد زیادی در ارتباط با مقاصد اقتصادی به منظور فروش بیشتر دستگاهها و وسایل مرتبط با این روش توسط شرکتهای ذینفع می باشد. درحقیقت روش FUT از بسیاری جهات از جمله ایجاد جوشگاه (اسکار)، میزان بقای گرافتها، درصد آسیب گرافتها، کیفیت گرافتها از لحاظ ساختمانی ، مدت زمان عمل، عوارض و حتی هزینۀ عمل نسبت به FIT برتری دارد.

در این مقاله به بررسی مزایا و معایب هر دو روش می پردازیم تا بتوانیم نگاهی دقیق و منصفانه به آنها داشته باشیم.

ایجاد جوشگاه زخم (اسکار) در ناحیۀ دهنده :

روش برداشت نواری (FUT) باعث ایجاد اسکار خطی می شود، درحالیکه پایه و اساس کاربرد روش FIT (FUE) اجتناب از ایجاد اسکار خطی در پشت سر است. در بسیاری از موارد از روش FIT بعنوان روشی بدون برش جراحی، بدون بخیه، بدون خونریزی و بدون اسکار یاد می شود. نکتۀ مهم آن است که گرچه در روش FIT اسکار خطی ایجاد نمی شود ولی اسکارهای حلقوی متعددی بوجود می آید. واقعیت آن است که طول محل برش در روش FIT به مراتب بیشتر از روش برداشت نواری (FUT) خواهد بود. این مطلب زمانی کاملاً آشکار میشود که چون در متد FIT اکثراً از پانچهای یک میلیمتری برای برداشت گرافتها استفاده می شود محیط یک پانچ یک میلیمتری را در تعداد گرافتها ضرب نماییم. بعنوان مثال برای برداشت 1000 گرافت

در مقایسه برای برداشت نواری (FUT) شامل 1000 گرافت در یک فرد با تراکم متوسط پشت سر که در هر سانتیمتر مربع دارای 80 گرافت می باشد درصورتیکه عرض نوار 1 سانتیمتر باشد طول آن 5/12 سانتیمتر خواهد بود از طرف دیگر برش در FIT نیز در زمان استفاده از پانچ وجود دارد وگرچه اسکار خطی ایجاد نمی شود ولی اسکارهای دایره ای شکل بصورت نقاط کم رنگ یا

پر رنگ هنگامیکه موها بسیار کوتاه شوند دیده می شود. تعدادی از طرفداران روش FIT اظهار میدارند که در این روش اعصاب و عروق آسیب نمی بینند. این ادعا واقعیت ندارد چرا که با ورود پانچ به داخل پوست، اعصاب، وریدها و شریانها بریده می شوند. البته میزان خونریزی در روش FIT گرچه وجود دارد ولی قابل توجه نیست. در متد FUT نیز اگر تکنیک برداشت نوار به درستی انجام پذیرد میزان خونریزی قابل توجه نخواهد بود.

نکتۀ دیگر در روش FIT به خصوص زمانی که تعداد زیادی گرافت موردنیاز باشد اینکه موهای نواحی پشت سر بایستی کاملاً کوتاه شوند که این خود از سایر معایب FIT است درحالیکه در روش FUT میتوان موهای پشت سر را کاملاً کوتاه نکرد.

میزان بقای گرافت:

بحث بر سر میزان زنده ماندن گرافتها در روش FIT (FUE) نسبت به روش FUT همچنان ادامه دارد. بعضی بر این عقیده اند که چون در روش FIT میزان بافت احاطه کنندۀ گرافتها کمتر است بنابراین درصد بقای آنها کاهش می یابد. این گرافتها بسیار مستعد خشک شدن هستند که این یکی از عوامل اصلی زنده نماندن گرافتها به شمار میرود.

دلیل این امر نیز کشش وارد شده به گرافتها در حین جدا نمودن آنها از بافت پشت سر است. دستکاری بیشتر گرافتها در حین کشیدن و جدا نمودن آنها از سایر عوامل افزایش آسیب به گرافت و کاهش درصد بقای آنها به شمار

می رود.

در روش FIT شانس قطع شدن گرافتها نسبت به روش نواری (FUT) به طور چشمگیری افزایش می یابد که این امر نیز به نوبۀ خود سبب رشد ضعیف و یا عدم رشد گرافتها بر اساس محل قطع شدن آنها می باشد. برعکس در روش FUT احتمال قطع شدن گرافتها حین برداشت نوار از پشت سر و نیز حین جدا نمودن گرافتها از نوار حداقل است. بخصوص در صورت استفاده از میکروسکوپ برای جداسازی گرافتها احتمال قطع شدگی به 2% - 1% کاهش می یابد.

گرافتهایی که با روش نواری (FUT) به دست می آیند دارای مقادیر بیشتری از بافت و چربی احاطه کننده بوده که این خود سبب کاهش احتمال کم آبی و خشک شدن و درنتیجه محافظت بیشتر از گرافت حین دستکاری برای کاشت آنها و نهایتاً افزایش شانس بقای آنها می گردد.

کاشت گرافتها:

بهترین و کاملترین گرافتهای جداسازی شده ممکن است در حین مرحلۀ کاشت دچار آسیب شده و رشد ننمایند. وارد آمدن ضربه و نیز خشک شدن گرافت از جمله عوامل شناخته شده ای هستند که ممکن است در دستان یک فرد بی تجربه و ناشی اتفاق افتاده و بر بقای گرافت تأثیر منفی داشته باشند.

هنگامی که گرافتها بصورت دستی کاشته میشوند تفاوتی میان تکنیک کاشت گرافتهای FUEبا FUT وجود ندارد . البته نگرانیهایی درباره اسیب پذیر تر بودن گرافتهای FUE نسبت به خشک شدن و دستکاری بیشتر انها به دلیل مشکلات سایز و ظاهر انها در حین کاشت وجود دارد.

 

هنگامی که گرافتها توسط دستگاه و با مکانیسم پنوماتیک ( فشار هوا)‌ کاشته میشوند ، ادعای سازندگان دستگاه بر این است که دستکاری کمتری در حین کاشت اتفاق میافتد. بعضی از جراحان پیوند مو که با این دستگاهها کار کرده اند معتقدند این ادعا صحیح نبوده و قابلیتهای این دستگاه در کاشت گرافت دارای محدودیت های نیز می باشد.( اینجانب نیز که قبلا حدود ده سال پیش با این دستگاهها کار کرده ام یکی از مشکلات انها وارد اوردن فشار هوا و ایجاد ضربه به گرافت در هنگام کاشت میدانم که در کنار سایر معایب دستگاه سبب عدم رشد تعدادی از گرافتها میشود)

بدون در نظر گرفتن مرحله اماده سازی گرافتها هنرمندی و مهارت تکنیکی پزشک از جمله عوامل بسیار مهمی هستند که در مرحله کاشت گرافتها برای رسیدن به بهترین نتایج نقش اساسی را ایفا میکنند .

پزشک جراح پیوند مو بایستی توانایی و قابلیت ایجاد زیبایی در مرحله ی کاشت گرافتها را داشته باشد.

طراحی خط مو و چگونگی توزیع گرافتها در این ناحیه ، همچنین چگونگی توزیع گرافتها در سایر نواحی پوست سر ، برنامه ریزی برای تقسیم بندی میزان تراکم موها در هر ناحیه از سر و ایجاد برشها با جهت و زاویه مناسب از جمله مهمترین فاکتورهایی هستند که در مرحله کاشت توسط یک جراح پیوند موی ماهر و با تجربه مدیریت میشوند. حتی گرافتهایی با یک تار مو نیز در صورتی که با زاویه غلط کاشته شوند میتوانند سبب ایجاد ظاهری غیر طبیعی گردند.

یکی از موضوعات مهم در مورد دستگاهها و ابزار FUE معرفی و فروش انها توسط شرکتها به پرسنل و تکنسینهای است که ممکن است قادر به برداشت گرافت باشند. این مساله سبب وضع قوانینی در بسیاری کشورها از جمله ایالات متحده شده است. در اکثر ایالتهای امریکا صریحا انجام این جراحی توسط افراد غیر پزشک، دستیاران غیر پزشک و نیز پرستاران غیر قانونی است. در دیگر کشورها نیز ممکن است قوانین مشابه وجود داشته باشد. به عنوان مثال در بعضی کشورها فقط پزشکان اجازه برش زدن برای انجام کاشت را دارند و قوانین متفاوتی برای کاشت گرافتها توسط دستیاران وجود دارد. ( متاسفانه در کشور ما نیز یکی از معضلات عمده در این زمینه ، انجام کاشت مو توسط تکنسینها است که اکثرا عوارض جانبی و مشکلات بوجود امده برای بیماران به همین دلیل است. همچنین برخی از پزشکان نیز بدون داشتن دانش، تجربه و مهارت کافی در این زمینه و بدون گذراندن هیچگونه دوره اموزش معتبری با استفاده از همین تکنسینها اقدام به پیوند مو مینمایند. بنابراین به افراد متقاضی کاشت مو اکیدا توصیه میشود قبل از انجام ان در انتخاب پزشک دقت نموده و از قابلیتهای وی در زمینه های یاد شده اطمینان حاصل نمایند.