- آسمونی
- مجله اینترنتی
- مناسبت های روز
- 26 آگوست ، روز برابری زنان
26 آگوست ، روز برابری زنان
این الحاقیه قانونی در صدمین سالگرد تولد سوزان آنتونی به تصویب رسید و لذا او و الیزابت استنتون به عنوان تدوینکنندگان طرح اولیه این قانون در 1878 در شادی این روز سهیم نبودند. در سال 1971، بلا آبزوگ، حقوقدان، فعال پوست؛ قربانیان دو تبعیض جامعه مردسالار و نژادپرست آمریکای قرن نوزدهم هیچ فضایی برای فعالیت و ابراز وجود «زن سیاه» در خود نداشت.
درحالی که زنان آمریکایی سرگرم تلاش برای کسب حق رأی بودند، زن سیاهپوست در مزارع و خانه باغهای ایالتهای جنوبی مشغول کار بوده و اطمینان از زنده ماندن فرزندان و خانواده از هم پاشیدهاش آخرین درجه خوشبختی قابل تصور برای او بود. بسیاری از بردگان زن مورد تجاوز اربابان مرد و کملطفی زنان سفیدپوست بودند، فرزندان آنها به عنوان برده فروخته شده و هدیه داده میشدند، همسرانشان در اثر کار زیاد اقدام به فرار کرده و با تهدیدات فراوانی روبرو بودند، و بیماری و سوءتغذیه اموری عادی در زندگیشان محسوب میشد.
اتحادیه حق رأی زنان آمریکایی در اواخر قرن نوزده برای کسب حمایت بیشتر از سوی افکار عمومی اقدام به حذف بیرحمانه زنان سیاه از دایره ذینفعان خود کرد. این درحالی بود که زنان فعال در ایالات جنوبی به دلیل داشتن نگاه نژادپرستانه، تعمداً به مبارزه با هرگونه شانس شمول حق رأی در مورد زنان سیاه مینمودند. گنجاندن شرط سواد، مصاحبه با زنان سیاه در مورد مفاد قانون اساسی قبل از رأی دادن، و آزار و اذیت زنان سیاهی که اقدام به رأی دادن میکردند، از جمله این اقدامات تبعیضگرایانه علیه زنان سیاه بود. به این ترتیب، زنان سیاه علاوه بر تحمل مصائب بردگی طی سالیان دراز، حتی بعد از لغو بردگی در دهه 60 قرن 19 میلادی، همچنان مورد تبعیض از سوی زنان سفید بودند.
در این میان، زنان سیاهی برخاستند که اقدام به مطالبه حقوق برابریطلبانه در قالب نژادی و جنسی کردند. سوجورنر تروث (حقیقت در به در) نام مستعار زن سیاهی بود که با فرار به ایالات شمالی، آزادی خود و فرزندش را به دست آورد. وی اولین زن سیاهی بود که در یک دادگاه توانست حق حضانت فرزندش را در مقابل مردی سفیدپوست به دست آورد. نروث بعدها در مقابل تبعیضات بیشمار جامعه سفید به فعالیتهایی دست زد و دستاوردهایی داشت.
این زن توانست در طول جنگ داخلی که منجر به الغای بردهداری شد، مردان سیاه را برای جنگ به میدان بفرستد. وی همچنین تلاش کرد سهمیه زمینی برای بردگان آزاد شده به دست آورد که البته موفق به این کار نشد. از دیگر مواریث سوجورنر تروث، سخنرانی آتشین «من زن نیستم؟» اوست که در 1851 در مقابل کنوانسیون حقوق زنان اوهایو ایراد شد. نحوه ورود و حضور وی در مراسم آنطور که مجله «گیج» نقل کرده است، نقل تجربه شخصی از زنانگی در عین کار و بردگی، اشاره به مفاهیم انجیل در مقایسه مقام و جایگاه زن و مرد، و ارائه نطقی بیبدیل در عین اشاره به بیسوادیاش، بود.
این نطق به یکی از ماندگارترین اسناد مربوط به حقوق زنان در ایالات متحده تبدیل شده است. یک قرن تمام، مدت زمانی بود که زنان سیاه برای کسب حق رأی برابر با زنان سفید در تمامی ایالات نیاز داشتند. علیرغم لغو بردگی در 1964، سیاهان در ایالات جنوبی آمریکا قربانی دیدگاههای تند نژادپرستانه، تفکیک فضاهای عمومی، نابرابری در برخورداری از قانون، کشتارهای سازماندهی شده، و تبعیض شدید مدنی بودند و از جمله این تبعیضها حق رأی زنان سیاه بود که تنها در دهه 60 قرن بیستم و طی دوره انقلاب مدنی- فرهنگی موسوم به «رنسانس» سیاهان بود که زنان سیاه به حق رأی کامل دست یافتند.
این رنسانس و تبعات اجتماعی آن از حمله حق رأی زنان سیاه عاملی بود که در 1971 به بلا آبزوگ اجازه داد تا روزی را به عنوان برابری زنان نامگذاری کند. باراک اوباما، نخستین و تنها رئیسجمهور سیاه- سفید آمریکا، امسال نیز همچون سالهای دوره اول ریاستجمهوریاش، به شرح دستاوردها و طرحهای خود در رابطه با برابری جنسیتی در آمریکا پرداخت.
اوباما در این بیانیه با چنان غروری از 26 آگوست، «رؤیای آمریکایی»، روز برابری زنان، امضای مجدد مصوبه خشونت علیه زنان، حضور زنان در خط مقدم جبهههای نبرد، تأسیس کارگروه دستمزد برابر، حضور زنان در رشتههای فنی، و رهبری جهان برای بهبود شرایط زنان نام برد که گویی تأخیر بیش از یک قرن در حق رأی برای زنان سیاه را دارای هیچگونه نقش خللآمیز در احقاق حقوق زنان نمیداند. نگاه استثناءگرایانه به عنوان بخشی از تمدن آمریکایی که این کشور را در جایگاه سروری جهانیان میداند، در بیانیه 26 آگوست رئیسجمهور نیمه سیاهپوست آمریکایی نیز خودنمایی میکند.
آمریکا یکی از معدود کشورهای جهان و تنها کشور توسعهیافته و صنعتی است که کنوانسیون منع هرگونه تبعیض علیه زنان را به تصویب نرسانده است. این حرکت در راستای به رسمیت نشناختن بسیاری کنوانسونهای جهانی است که ممکن است برای این کشور الزاماتی در برداشته باشد و حداقل این است که میتواند این کشور را از جایگاه برتری به زیر کشیده و با سایر جوامع در موقعیت برابری قرار دهد؛ حال آنکه ایدئولوژی آمریکایی در صدد رهبری است و نه همگامی. به نظر میرسد ایالات متحده روز برابری زنان را در شرایطی جشن میگیرد که همچون قرون گذشته افکار تبعیضگرایانه و سیاستهای دوگانه اصول جهانبینی آن را تشکیل میدهند.
