اسکی روی آب
اسکی روی آب نوعی ورزش آبی است.ورزشکار در حالی که اسکی مخصوص به پا دارد به وسیله وسایل آبی موتوری با سرعتی در حدود سی کیلومتر در ساعت روی اب کشیده میشود. میدان اجرای مسابقه دارای دویست متر طول و بیست متر عرض است که به وسیله گویهای شناور به قطر بست و پنج سانتی متر مشخص گردیدهاست.
ورزش اسکی روی آب (Water Ski) در سال 1922 در Lake City, Minnesota ایالات متحده آمریکا توسط رالف ساموالسون که در آن زمان 19 سال داشت، اختراع شد.
رالف ساموالسون اولین بار این ورزش را در منطقه Lake Pepin رودخانه میسییپی امتحان کرد.
ایده اولیه این ورزش از همان اسکی معمولی (روی برف) گرفته شده بود. ساموالسون معتقد بود که اگر می شود روی برف اسکی کرد، پس میشود برروی آب هم همینکار را انجام داد!
چوبی هم که اولین بار برای انجام این ورزش استفاده شد، همان چوب اسکی معمولی بود. البته نوع اولیه چوب اسکیی که برای روی آب ساخته شد از چوب بود اما امروزه جنسی که برای این نوع چوبها استفاده می شود، از مواد فایبرگلاس هستند.
چوبهای اسکی روی آب معمولاً پهنتر از چوبهای اسکی روی برف هستند و دارای بست وگیره کوچکتر برای پا نسبت به چوب نوع برفی می باشند. کسی که اسکی میکند خود را با دسته ای که توسط یک طناب به قایق وصل است، هدایت می کند.
معمولاً جلغه ای نیز وجود دارد که جلقه نجات است و به این طناب بسته شده تا از غرق شدن اسکی سوار جلوگیری کند .در پرش از روس تخته پرش ، اشخاص حرفه ای معمولاً از این کت استفاده نمی کنند. اما اسکی سواران آماتور می بایست این کت را بپوشند. برخی از اشخاص اسکی سوار نیز بدون چوب اسکی، این ورزش را انجام می دهند. در واقع با پاهای برهنه که به این نوع اسکی، البته اسکی با پای برهنه (Barefoot Skiing) گفته می شود.
رقابتهای اسکی روی آب
این ورزش جذاب در انواع رقابتهای مختلف پیگیری می شود. یکی از انواع این رقابتها، رقابت تک نفره است. در این شکل هر شخص به صورت فردی در مسابقه شرکت می کند.
نوع گروهی این ورزش نیز وجود دارد. در این نوع چند نفر به یک قایق متصل می شوند و در شکل یک تیم این ورزش را انجام می دهند.
معمولاً در رقابت اسکی روی آب مسیری با مسافتی مشخص تعیین میگردد. در این مسیر موانع، و پیچ راه هایی گذاشته می شود که اسکی باز می بایست با مهارتهای خود و استفاده از حداقل زمان این مسیر را طی کند. همچنین حرکات آکروباتیک و نمایشی نیز در این رقابتها از امتیاز برخوردار است.
موانعی نظیر تخته پرش این امکان را به اسکی باز میدهد تا با پرش و چرخش در هوا حرکات آکروباتیک و مهارتی خود را به نمایش بگذارد .
رقابت اسکی روی آب تیمی سرعت نیز در این رقابتها مهم است، هر چه قایق سریعتر حرکت کند و اسکی سوار خود را خوب کنترل کند ، امتیاز بالا می رود.
سریعترین اسکی بازی که تا به حال توانسته حرکت کند، دارای سرعتی معادل 160کیلوتر در ساعت بوده، اما در رقابتها اسکی بازان حق نداردند تا بیش از ?58کیلومتر در ساعت (برای مردان) 52 کیلومتر (برای زنان) و کمتر از 42کیلومتر حرکت کنند.
امروزه این ورزش به عنوان یکی از ورزشهای کرج نیزاین ورزش به علاقمندان آن ارایه می شود.
انواع اسکی روی آب
-
اسکی روی آب پرشی
-
اسکی روی آب با پای برهنه
-
اسکی روی آب با پای برهنه و قایق موتوری
-
اسکی روی آب نمایشی
-
اسکی اسلالوم
-
مسابقات اسکی اسلالوم
اسکی روی آب, هیجان و خطر
یکی از مهمترین عوامل که در سختیهای روز اول اسکی به هر نوآموزی کمک میکند دانستن و فهم صحیح اصول اسکی روی آب میباشد. اما سریعترین راه برای یادگیری این ورزش تحت آموزش قرار گرفتن فرد توسط یک مربی با صلاحیت است.
در رویاروئی شخصی و تمرین عملی بسیاری از افراد و حتی کودکان اصول ابتدائی این ورزش را یاد میگیرند و حتی بر آنها مسلط میشوند.
جدای این مسئله اسکی روی آب فعالیتی بسیار هیجانانگیز و سرگرم کننده است و همین خصیصه به هر فردی این قابلیت را میبخشد که به آسانی و بدون صرف وقت زیاد آن را بیاموزد.
هر چهقدر اسکیباز آرامتر و اضطراب او کمتر باشد یادگیری او سریعتر خواهد بود.
اگرچه اسکی روی آب ورزشی بسیار مفرح است و به سادگی قابل آموختن میباشد اما این ورزش هنوز در زمرهٔ ورزشهای پر ریسک آبی محسوب میشود و اسکیباز برای احتراز از هر گونه آسیبدیدگی ملزم به پیشبینی و رعایت فاکتورهای ایمنی میباشد.
برای انجام صحیح و پیشرفت سریع در این ورزش نکات ایمنی زیر را همواره در نظر داشته باشید:
سعی نکنید در ابتدا به حرکات نمایشی و مانورهای دشوار بپردازید. هر حرکت را همزمان با پیشرفتتان بررسی و مطالعه کنید. انجام این حرکات به زمان بیشتر و تمرینات منظم نیاز دارند.
هرگز طناب را دور هیچ قسمتی از بدنتان نپیچانید.
طناب را خیلی سفت نگیرید و سعی کنید عضلات شما منقبض نباشند زیرا عضلات منقبض پیشرفت شما را کند میکند.
اسکیباز باید در آب مطمئن اسکی کند. او باید بداند چگونه با حفظ تعادل بر روی اسکیها بلند شود، چگونه طناب را بگیرد، چگونه اسکی را کنترل کند و چگونه توسط علائم صحیح دست با دیگران ارتباط برقرار کند.
اسکی روی آب یک فعالیت انفرادی نیست. این ورزش نیازمند همکاری یک تیم متشکل از اسکیباز، قایقران و مربی میباشد که همگی باید بتوانند همدیگر را به خوبی بفهمند.
علائم دستی از اهمیت خاصی برخوردار بوده و دانستن و اجرای آن برای تمامی افراد این تیم، خصوصاً اسکیباز و مربی لازم و ضروری است. لازم به گفتن است که بسیاری از حوادث اسکی روی آب ناشی از ندانستن اصول برقراری ارتباط میباشد. مسیر عبور قایق باید از قبل مشخص شده و اسکیباز و قایقران روی آن توافق نظر داشته باشند. آنها باید کاملاض با هم هماهنگ باشند.
این وظیفهٔ قایقران است که اسکیباز در مناطق امن و به دور از هر منطقه پرخطر مانند اسکله، کنارۀ آب و هر مانع دیگری که در آب موجود است هدایت کند.
قایقران علاوه بر قایق خودش باید به سایر قایقهای موجود در آب نیز توجه داشته باشد. قایقران خصوصاً در هنگام بازگشت باید مطمئن شود که اسکله خالی باشد، قایقی در مسیر و یا اسکیباز دیگری در حوالی اسکله در آب غوطهور نباشد.
عملکرد مربی به زبان دیگر این است که هوشیار باشد و بر روی علائم تمرکز کند. مربی در واقع بهعنوان یک دیدهبان و رابط بین اسکیباز و قایقران میباشد چراکه قایقران نمیتواند همزمان هم قایق را براند و هم تمام حواسش متوجه اسکیباز باشد.
جدا از کار تیمی و دانستن علائم دست، عوامل دیگری هستند که اسکیباز برای امنیت بیشتر باید آنها را مدنظر داشته باشد. منطقهٔ اسکی، آب و هوا، تجهیزات و آمادگی جسمی و روحی اسکیباز و ... از آن جملهاند.
ورزشی بسیار هیجانی و لذت بخش البته ترسناک......