- آسمونی
- مجله اینترنتی
- چهره ها
- چهره های هنری
- زندگینامه سعدی افشار
زندگینامه سعدی افشار
نام و نام خانوادگی : سعدی افشار
متولد : 1313
وفات : 30 فروردین سال 1392
سمت : بازیگر کمدی که در نمایش‌های سیاه بازی
زندگی :
آسمونی : سعدی افشار یا سعدالله رحمت خواه بازیگر کمدی که در نمایش‌های سیاه‌بازی شرکت می‌کرد، در سال 1313 چشم به جهان گشود
وی تا ششم ابتدایی تحصیل کرد و از نوجوانی علاقمند به بازیگری در تئاتر شد. افشار در سال 1330 برای نخستین‌بار روی صحنه رفت و به ایفای نقش پرداخت.
بعدها او در تئاترهای سیاه بازی و تخته حوضی شرکت کرد و در نقش سیاه و مبارک به روی صحنه می‌رفت. از سعدی افشار، بازیگرکمدی که در نمایش‌های موسوم به سیاه بازی و یا تخته حوضی به ایفای نقش می‌پرداخت به عنوان تنها بازمانده سیاه بازی در ایران یاد می‌شد.
در سال 1385 مراسم بزرگداشتی برای سعدی افشار با حضور بسیاری از بزرگان تئاتر در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
وی در سال 1388 پس از 8 سال دوری از صحنه در نمایش پر مخاطب و سیاه بازی «قولنج» به نویسندگی و کارگردانی حسین بابایی به ایفای نقش پرداخت.
سعدی افشار 30 فروردین سال 1392 به دلیل کهولت سن و بیماری مزمن ریوی دار فانی را وداع گفت.
مراسم بزرگداشت وی در سال 1385 با حضور بسیاری از بزرگان تئاتر در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.همچنین در فیلم تهران 1500 نیز از او یاد شده بود.
او در 30 فروردین 1392 بعداز تحمل یک دورهٔ طولانی بیماری به علت عفونت ریوی و پوکی استخوان در خانه شخصی خود در تهران درگذشت. هم زمان تاتری از او به اسم فیس پوک روی صحنه بود.
کتاب عالیجناب سیاه
کتاب عالیجناب سیاه که به بیان زندگی و خاطرات سعدی افشار می‌پردازد، در 136 صفحه توسط خانم لاله عالم به نگارش درآمده و نشر پوینده آن را چاپ کرده است، این کتاب با مقدمه‌ای از دکتر قطب‌الدین صادقی بوده که در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.
لاله عالم با اشاره به این‌که کتاب عالیجناب سیاه بیوگرافی سعدی افشار از زبان خود اوست، گفت: من در این کتاب با خود عهد کردم امانت دار خوبی باشم و گفته‌های سعدی افشار را صادقانه امانت داری کنم.
در کتاب بخش‌های توصیفی نیز وجود دارد که خودم با مطالعه روی نمایش‌های سنتی آن را نوشته‌ام دکتر قطب الدین صادقی در مورد سعدی افشار نوشته است: سعدی افشار در تاریخچه نمایش روحوضی معاصر ایران یک استثناست. او چهره‌ای جذاب، خلاق، هوشمند و بسیار مردمی است که خلاقیتهای پنجاه سال اخیر نمایش روحوضی بدون حضور و کار و نام او معنا ندارد.
