1368

دزد عروسک‌ها

محمدرضا هنرمند

لیلا

1378

زیر نفرین کنند. به نظرتان این دیدگاه حرفه‌ای است؟ با این حساب هیچ‌وقت سراغ نقش‌های منفی نمی‌روید؟!

من یک جایی یک بار گفتم »دوست ندارم مردم سر سفره‌ی افطارشان من را نفرین کنند.« این جمله یعنی اینکه در ماه رمضان در سریال مناسبتی نقش کاملاً منفی بازی نمی‌کنم. ولی نفش خاکستری مثل «فریده»ی روز حسرت را که معتاد و زن دوم بودم، ولی تا پایان سریال کلی تغییر کرد و مردم دوستش داشتند، بازی می‌کنم. کلاً به نظر من نقش »کاملاً مثبت« یا »کاملاً منفی« خیلی غیر جذاب است.

* این‌که در این سال‌ها تقریباً در تلویزیون پرکار بوده‌اید، به خاطر پیشنهادهای خوب تلویزیون بوده است و یا این‌که از سمت سینما پیشنهادهای خوبی نداشته‌اید؟ امیدوارم پاسختان این نباشد که کار در تلویزیون را به خاطر طیف مخاطبانش بیش‌تر می‌پسندید...

من کلاً در شش سال، چهار تا سریال کار کردم. این به نظر شما معنی‌اش پرکاری در تلویزیون است؟ اتفاقاً من همه ی تلاشم را کردم که هر سال یک سریال کار کنم و خیلی در تلویزیون دیده نشوم که برای مخاطب تکراری نباشم. »ساعت شنی« را سال 86، »روز حسرت« را 87، »آشپزباشی« را 88 و »خداحافظ بچه« را سال 91 کار کردم. از سال 87 در سینما و رسانه‌های تصویری خیلی فعال‌تر بودم. شاید چون هیچ‌کدام از فیلم‌ها اکران نشدند، شما در جریان نیستید. سال 87 فیلم سینمایی »پشت در خبری نیست« به کارگردانی شبنم عرفی‌نژاد و تهیه‌کنندگی کیانوش عیاری را کار کردم که باعث شد در چهارمین جشن انجمن منتقدین جایزه‌ی بهترین بازیگر نقش دوم زن را بگیرم. سال 87 فیلم سینمایی »اخراجی ها«2، سال 89 و 90 سریال »قلب یخی«، سال 89 فیلم سینمایی »یک عاشقاته ی ساده« و سال 90 فیلم‌های سینمایی »یک سطر واقعیت«، »قصه ها« و »پدرم حاج‌محمود« را کار کردم... شاید اگر اکران فیلم‌های سینمایی کمی مشخص‌تر بود، شما هم راحت‌تر در جریان اخبار کار قرار می‌گرفتید.

* قبول دارید که خیلی از مردم ما، در این سال‌ها با یک گارد انتقادی با سریال‌های تلویزیون برخورد می‌کنند و گاهی از سریال‌ها اشکالاتی می‌گیرند که اصلاً منطقی نیست و احساسی است؟ فکر می‌کنید علت این ماجرا چیست؟

قبول دارم. دلیلش را هم نمی‌دانم که چیست. شاید این باشد که تلویزیون از نشان دادنِ زندگی واقعی مردم فاصله گرفته است.