قانون دریافت عوارض خروج از کشور در سال 1364 در مجلس و شورای نگهبان ایران تصویب و دولت مکلف شد از هر مسافری که با گذرنامه ایرانی سفر میکند، عوارض بگیرد.
قانون دریافت عوارض خروج از کشور، کودکان زیر هفت سال و شاغلان برخی مشاغل یا موارد خاص را مستثنی میکرد و برای زائران هم پنجاه درصد تخفیف قائل شده بود. در آن زمان عوارض خروج برای بار اول در هر سال پنج هزار تومان و برای بار دوم به بعد ده هزار تومان بود. این عوارض "برای توسعه گردشگری" به خزانه دولت میرود و هیئت وزیران هر سه سال یک بار با توجه به نرخ تورم مبلغ جدید را تعیین میکند. در ادامه مطلب آسمونی به معرفی قانون عوارض خروج از کشور می پردازیم.
سرفصل های این مطلب:
عوارض خروج از کشور در حقیقت یک نوع اجازه حکومتی برای خروج و دریافت اجازه برای ورود به کشور مقصد است. بنابراین علاوه بر خرید بلیط هواپیما، قطار یا اتوبوس و دریافت ویزا، حتماً در سفرهای خارجی خود می بایست نسبت به پرداخت این هزینه نیز اقدام نمایید.
بجز ایران در بعضی کشورهای دیگر هم عوارض پرواز وجود دارد که در قیمت بلیت هواپیما گنجانده میشود. اما کشورهایی که علاوه بر ترکیه. گاهی این عوارض فقط شامل مرز هوایی میشود و گاهی شامل مرزهای آبی و زمینی هم است.
شورای نگهبان در آن زمان در نامه تأیید این قانون نوشت: "حق مسافرت و آزادی سفر از اعمال عادی و حقوق مسلم فردی و اجتماعی هر شخص است که طبق اصل 20 قانون اساسی همگان از آن برخوردارند. سلب این حق در شرایط عادی با موازین شرعی و قانون اساسی مغایرت دارد، ولی نظر به وضع فوقالعاده فعلی و جنگ تحمیلی با اکثریت آرا تأیید شد."
وضعیت فوقالعاده و جنگی دیگر وجود ندارد، اما عوارض خروج از کشور باقی است.
لازم به توضیح است که مدت زمان اعتبار پرداخت عوارض خروج از کشور در هر سال، به اندازه طول همان سال است. به این معنا که اگر شما در ماه فروردین بابت سفر خارجی عوارضی را پرداخت کرده باشید و به هر علتی سفر شما کنسل شود، این امکان را خواهید داشت که تا پایان سال از همان پرداخت عوارض استفاده نمایید.
عوارض خروج از کشور کودکان، تفاوتی با نرخ آن برای بزرگسالان نداشته و به ازای هر نفر دارای کد ملی و بلیط پرواز، به همان شکل محاسبه خواهد شد.
برخی از افراد در سفرهای خارجی خود، از پرداخت عوارض خروج از کشور معاف اعلام شدهاند. در حال حاضر افراد زیر از پرداخت عوارض خروجی فرودگاه امام معاف میباشند: