- آسمونی
- مجله اینترنتی
- فیلم و سینما
- نقد فیلم
- خواندنی هایی در مورد بالیوود
خواندنی هایی در مورد بالیوود
صنعت فیلم سازی کشور هند بالیوود نام دارد. سینمای بالیوود را معمولا با فیلم های موزیکال همراه با رقص دسته جمعی می شناسند که اکثرا موضوعاتی عاشقانه را دنبال می کنند و قهرمان فیلم های بالیوود اغلب شکست ناپذیرند! صحنه های اکشن و هیجانی در فیلم های بالیوود به وفور دیده می شود و همچنین صحنه های دراماتیک و اشک آور زیادی دارند. در عین حال اساس این فیلم ها خانوادگی و برمبنای روابط اجتماعی و باورهای عاطفی است. ویژگی مهم سینمای بالیوود برخلاف برخی کشورهای اروپایی این است که موضوع خیانت به ندرت در آن ها دیده می شود و همه به عشق خود وفادارند. اما اگر می خواهید در مورد سینمای بالیوود اطلاعات بیشتری کسب کنید این بخش آسمونی را مطالعه فرمایید.
درباره بالیوود
بالیوود (به زبان هندی: बॉलीवुड، به اردو: بالی وڈ، و به انگلیسی: Bollywood)، نام غیر رسمی صنعت فیلمسازی به زبانهائ اردو و هندی در سینمای هند است.
بر خلاف هالیوود در لس‌آنجلس آمریکا، بالیوود یک مکان مشخص فیزیکی ندارد. این نام در حقیقت نام یک شرکت فیلمسازی در شهر بمبئی است، اما معمولاً به تمام سینمای هند گفته می‌شود.
بالیوود از بزرگ‌ترین کمپانی‌های فیلمسازی جهان است که بیش از سه و نیم میلیارد مخاطب و علاقه‌مند در سراسر جهان دارد. مخاطبان فیلمهای این کمپانی، در شبه قاره هند، کشورهای غربی، خاورمیانه، آسیای میانه و روسیه، آفریقا و اقلیت‌های هندی و اردو زبان سراسر جهان هستند.
بیشتر محصولات بالیوود به زبان هندی، اردو و زبان انگلیسی هندی است. اخیراً از زبان انگلیسی بیشتر در این فیلمها یا آهنگها بهره می‌گیرند.
نام بالیوود، از نام هالیوود، صنعت فیلمسازی ایالات متحده آمریکا اقتباس شده، اما اخیراً به فرهنگ لغات انگلیسی (دیکشنری) نامدار آکسفورد نیز راه یافته است.
بالیوود به تولید انبوه فیلمهای عمدتاً تجارتی شهرت دارد و سالانه بیش از هزار فیلم می‌سازد.
ژانر در سینمای بالیوود
فیلمهای بالیوود اکثراً موزیکال هستندو کمتر فیلمی در آنجا ساخته می شود که عاری از رقص و آواز باشد. تماشاگران هندی انتظار دارند که پولشان را در ازای دیدن چیزی سرگرم کننده خارج کنند و در واقع آن سرگرمی مخلوطی از رقص و آواز، دیالوگ های دوست داشتنی، یک عشق داستانی و خیالی، کمدی و حتی مقادیری وجهه های شیطانی و بدصفتانه می باشد و معمولا همه ی اینها در یک تایم سه ساعته ترکیب می وند که اصطلاحا به آنها فیلمهای "ماسالا" گفته می شود که به معنای "مخلوطی از چند چیز" است. خطوط داستانی آثار بالیوودی دراماتیک هستند که به طور معمول میان عاشقهایی که ستاره ی اثر هستند و خانواده هایی که خشمگین عمل می کنند، تقسیم شده است.
البته دراین میان شاهد سیستم حکومتی فاسد، دوستان خوب و البته آدمهایی با قلب طلا هم هستیم. تقدیر در آثار بالیوودی حرف اول را می زند که زمینه ساز همه ی جدایی هاست.
با این همه بالیوود امروز تغییرات زیادی کرده است و تماشاگران امروزش افرادی جوان و تحصیل کرده اند که خواستار چیزی متفاوت می باشند.
بازیگران سینمای هند
بازیگران هندی از قسمتهای مختلف کشور گردآوری می شوند. آنها در واقع از میان هزاران مدل و زیبارویان و تحصیل کردگان هنر انتخاب می شوند و همگی برای تحقق آرزوی بازیگر شدن خود راهی مومبای می شوند، اگرچه فقط اندکی از آنها موفق می شوند.ستاره شدن در بالیوود کارآسانی نیست.صعود و سقوط در آنجا به سرعت اتفاق می افتد. تنها عده ی انگشت شماری هستند که به بت های سینمایی بدل می شوند که پس از آن دیگر برد و باختشان چندان مورد دید قرار نمی گیرد مثل "آمیتا باچان"! کارگردان ها هم ترجیح می دهند از چهره های عامه پسند روز استفاده کنند که موفقیت آثارشان تضمین شود. البته میزان بسیاری از بازیگران هندی به صورت رشته ای و زنجیروار در صنعت سینما حضور دارند، مثل خانواده های کاپورها، دئول ها یا موکرجی ها و...!
جوایز معتبر سینمای هند
مجله ی سینمایی فیلم فیر در هندوستان از بانیان امر اهدای جوایز به آثار سینمایی است که امروزه بهترین جایزه ی فستیوال رسمی را در هند برگزار می کند.
این مجله نخستین دوره ی مراسم را در سال 1953 به راه انداخت. اعلام برنده ها هم به این صورت بود که خونندگان مجله آرای خود را ارسال کرده و در مراسم آنها را شمارش می کردند. البته به جز مراسم فیلم فیر، چند جشنواره ی دیگر هم در بالیوود برگزار می شوند که عبارتند از:
دی سینه آوار دز
استار اسکرین آواردز
ایفا آوار دز
استار داست آوار دز
موسیقی فیلم در بالیوود، Filmi نامیده می شود که در هندی به معنای "از فیلمها" می باشد. بازیگران هند به خصوص نسل جدید ستارگان آن، رقصنده های ماهری هستند ولی عده ی کمی از آنها قادر به خواندن می باشند. آهنگها به صورت معمول از پیش ضبط شده اند و فقط هنگام فیلمبرداری بازیگران با آنها لب می زنند.یکی از افرادی که ازخواندن پشت صحنه ی فیلمها به بازیگری روی آورد، "کیشور کومار" بود که در دهه ی 50 به بازیگری کشیده شد. از دیگر افرادی که هم بازیگر و هم خواننده بودند، می توان به "ک.ای. سایگل"، "ثریا" و "نور جهان" اشاره کرد.
در سالهای بعد تعدادی از ستارگان کوشیدند تا خودشان بخوانند. "آمیتا باچان" از پیش قراولان این حرکت است که کارش را با فیلمهایی چون "سیلسیلا" و "ماهان" به این صورت شروع کرد و حالا همچنان در آثاری چون "باغبان" می خواند. "امیرخان" هم در"غلام" این کار را تجربه کرد. البته به گفته ی "ویکرام باهات" کارگردان اثر، کاراکتر طوری طراحی شده بود که کسی جز خود "امیرخان" نمی توانست آن کار را انجام دهد.
این روزها آهنگسازان فیلمهای هندی اهمیت بسیاری دارند و برای اغلب مردم شناخته شده هستند تا جایی که می توان یکی از عمده ترین دلایل شکست یا توفیق فیلمی را آهنگهای آن دانست. اما رقص در بالیوود یک سنت اجتناب ناپذیر است، کمااینکه در طول یک فیلم شاهد انواع گوناگونی از آن می باشیم.رقص های سنتی، آیینی، محلی و مدرن!
البته در سالهای اخیر رقص سنتی هندی را آمیخته با شیوه های غربی می بینیم که همشه قهرمان مرد یا زن رقصنده را با همراهی تعداد زیادی رقصنده شاهد هستیم که معمولا اگر هردو قهرمان اثر یعنی مرد و زن با هم باشند، آن ها را روی صحنه و در فضای معمارگونه می بینیم.
