24 خرداد، آغاز کار نخستین دوره آموزشی روزنامه نگاری در ایران

سید فرید قاسمی، پژوهشگر مطبوعات درباره نخستین دوره‌های آموزش روزنامه‌نگاری در ایران و سیر آن در دهه‌های بعدی می‌گوید: "در سال 1317دوره آموزش روزنامه‌نگاری به شکل آکادمیک در ایران نخستین بار توسط روزنامه اطلاعات و دانشکده حقوق و مدیریت دانشگاه تهران برگزار شد."

بنگاه روزنامه‌نگاری به عنوان اولین مرکز آموزش روزنامه نگاری، پس از برگزاری یک دوره و به دنبال رویدادهای شهریور 1320 برچیده شد.

دهه 20 نیز بیشتر به هم‌اندیشی صنفی سیاسی گذشت تا به آموزش.

دهه 30 رقابت مطبوعاتی سبب توجه به مقوله آموزش روزنامه‌نگاری شد. مدیر وقت کیهان به همراه مدیر اتحاد ملل و دیگران به فکر برگزاری دوره‌هایی در دانشگاه تهران افتادند و مدیر روزنامه اطلاعات هم 3 دوره کارآموزی 2 ماهه برای جذب نیروهای مستعد برگزار کرد.

کوشش دانشگاهی آموزشی به دانشگاه تهران و موسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی در دهه 40 ختم می‌شود. بیشترین دوره‌های کوتاه مدت را در آن دهه روزنامه اطلاعات و مجله توفیق برگزار کردند.

در دهه 50 دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی متولی دانشگاهی آموزش بود و وزارت اطلاعات و جهانگردی بیشتر دوره‌های کوتاه مدت را برگزار کرد. به نظر می‌رسد با ظهور یک رقیب جدید و باانگیزه این فضا در سال‌های اخیر کمی دستخوش تغییر شده باشد؛ شهروندخبرنگاران. امروز روزنامه نگاری رقیب جدی دارد به نام شبکه‌های مجازی.

امروز افراد بسیاری هستند که با استفاده از ابزارهای زندگی دیجیتال می‌توانند به راحتی از هر اتفاقی که در محیط زندگی‌شان می‌افتد فیلم، عکس یا نوشته تهیه کنند و در میلیون‌ها سایت و وبلاگ و در معرض دید هزاران مخاطب قرار دهند.

به نظر می‌رسد این رقیبان با انرژی و انگیزه که برای به دست آوردن مخاطب با یکدیگر و رسانه‌ها رقابت می‌کنند. رقیب سرسختی برای رسانه‌ها از جمله روزنامه‌ها و نشریات باشند.

آنها دیگر بیشتر علاقه‌مندند به جای این که مخاطب رسانه‌ها باشند، خودشان مخاطب داشته باشند یا به جای خواندن نقد و تحلیل نشریات روی مسائل مختلف، خودشان در شبکه‌های اجتماعی به بحث و نقد و تبادل نظر امور جاری بپردازند.

شاید انگیزه و هیجان این قشر به خاطر سهیم شدن در اتفاقات جامعه‌ای که خود عضوی از آن هستند و وقایع آن را درک می‌کنند باعث شود در این کار موفق باشند اما باید دید این قشر که نه تحصیلات آکادمیکی دارند و نه عموما یا لزوما آموزش فنون خبرنگاری را دیده‌اند و صرفا از روی تجربه دست به این کار می‌زنند در آینده تا چه حد می‌توانند به رقیبی جدی برای نشریات و دیگر رسانه‌ها تبدیل شوند.