- آسمونی
- مجله اینترنتی
- فیلم و سینما
- نقد فیلم
- فیلم نبرد دو جنس ؛ به خاطر کمی احترام بیشتر
فیلم نبرد دو جنس ؛ به خاطر کمی احترام بیشتر
«نبرد دو جنس» فیلمی به کارگردانی مشترک «جاناتان دیتون» و «والری فاریس» است. زوج هنری که فیلم موفق «دوشیزه سان شاین کوچولو» (Little Miss Sunshine 2006) را در کارنامه ی خود دارند؛ فیلمی که نامزد چهار جایزه و برنده دو جایزه اسکار شد. «استیو کارل» که در آن فیلم نیز با آنها همکاری داشت، در فیلم «نبرد دو جنس» نقش بابی ریگز را ایفا می کند. بابی ریگز، مردی پنجاه و پنج ساله و قهرمان بازنشسته مسابقات تنیس است. همسرش او را حمایت مالی می کند. او از حمایت ها و قوانین همسرش خسته شده و می خواهد از راه های دیگری پول بیشتری به دست آورد. «اِما استون» نیز نقش قهرمان اصلی داستان یعنی بیلی جین کینگ را بازی می کند. زنی بیست و نه ساله که قهرمان مسابقات تنیس زنان است، اما پاداش هایی که دریافت می کند عادلانه نیست.
بیلی جین و چند تنیس باز زن دیگر برای به دست آوردن حقوق برابر تلاش می کنند. در نهایت بیلی جین حاضر می شود با بابی ریگز مسابقه بدهد. هر دو بازیگر اصلی بازی های خوبی دارند. هر دوی آنها نامزد جایزه گلدن گلوب شدند. آنها برای شباهت بیشتر به افراد واقعی گریم های متفاوتی دارند. فیلم بر اساس یک رویداد واقعی در دهه هفتاد ساخته شده است. طبق روال چنین فیلم هایی قبل از تیتراژ پایانی عکس هایی از اشخاص واقعی که بسیار شبیه پلان هایی از فیلم است دیده می شود تا به باور پذیری بیشتر فیلم کمک کند. هر دو شخصیت اصلی داستان خواسته هایی دارند. آنها از فشارها و کنترل دیگران خسته و چیزهایی برای خودشان می خواهند. بیلی جین رو به خبرنگاری که او را با سوال های مختلف سمت و سو می دهد می گوید: «ما فقط کمی احترام بیشتر می خواهیم.» در واقع بابی ریگز هم با وجود اینکه مرد است، اما تحت فشار قرار گرفته و نمی تواند آزادانه روش زندگی اش را انتخاب کند. او هم کمی احترام بیشتر می خواهد تا آنطور که می خواهد زندگی کند. او برای اثبات اینکه می تواند این احترام را داشته باشد و برای به دست آوردن خواسته هایش مبارزه می کند. مسابقه بین بیلی جین و بابی ریگز تبدیل می شود به یک نبرد جنجالی تبلیغاتی بین دو جنس زن و مرد.
موضوع فیلم نبرد دو جنس داستان به خوبی پرداخت شده است. بیلی جین در ابتدای داستان هدفی دارد. او حقوق برابر برای تنیس بازان زن می خواهد. او برای رسیدن به هدفش تلاش می کند. دو اتفاق پیش زمینه مناسبی برای کشمکش اصلی او و بابی فراهم می آورند. اول بیلی جین با زن دیگری به نام مارگارت مسابقه می دهد و شکست می خورد. دوم بابی ریگز با مارگارت مسابقه می دهد و او را شکست می دهد. طبیعی است که برای مسابقه اصلی بابی به خود مغرور باشد و رجز بخواند چون توانسته از کسی که بیلی جین را شکست داده ببرد. برعکس بیلی جین سعی می کند با تمرین، خود را آماده کند. بیلی جین برنده مسابقه و نبرد اصلی است. نتیجه مسابقه تقریباً قابل حدس است. این جزئیات است که مخاطب را همراه می سازد. ریتم و تدوین خوب فیلم را هم نباید دست کم گرفت. اهمیت کار گروهی و مشارکت چه در فیلمسازی، چه در بازی تنیس که یک بازی یک نفره است، می تواند نتایج شگفت انگیزی داشته باشد. گریم، طراحی لباس و صحنه، نورپردازی و جلوه های کامپیوتری چنان ماهرانه فضای دهه هفتاد را ترسیم نموده که گاهی به نظر می رسد در حال تماشای یکی از فیلم های همان دوران هستیم.
