چهارشنبه  ۱۱ مهر ۱۴۰۳
نویسنده: لاله عالم
نگاهی به نمایش ارغوان

نمایش ارغوان به نویسندگی ملیحه جعفری مرادی و کارگردانی شیرین سامی در سالن امفی تئاتر  وزارت فرهنگ و ارشاد  شهر بندر انزلی از تاریخ یک مهر تا ششم مهرماه ۱۴۰۳ به روی صحنه رفت.ارغوان داستان رویارویی دو زن است.این دو هر یک به نوعی با یک فرد نویسنده در ارتباط هستند. اولی همسر نویسنده است که در کار مدلینگ است و لباس طراحی می کند و دومی زنی به نام ارغوان.داستان نمایش به خوبی پیش می رود و کارگردان در جذب مخاطبان موفق است.

همچنین توانسته در لحظه هایی مخاطب را غافلگیر کند. در ابتدا طبق صحبت بانوی مدلینگ ، مخاطب تصور می کند، ارغوان یک مشتری برای خرید لباس است، سپس در میانه نمایش این شبهه برای تماشاگر پیش می اید که شاید ارغوان   معشوقه  نویسنده  باشد و در انتها مشخص می شود که او قهرمان یکی از داستان های نویسنده مورد نظر یا همان همسر بانوی مدلینگ است.بازیگران نقش های ارغوان و بانوی مدلینگ ،به خوبی در نقش های خود ظاهر شده اند و می توان گفت بازیگران قدرتمندی هستند.

در حقیقت بار اصلی بازیگری نمایش بر عهده این دو نفر است و مریم مومنی مقدم و کیمیا اسلامی به خوبی توانسته اند نقش های خود را ایفا کنند.آنها از ابتدا تا انتهای نمایش حضور دارند و نمایش بدون وقفه پیش می رود. مخاطب البته اسم نویسنده را از زبان این دو نفر می شنود و او حضور فیزیکی ندارد. فقط از زبان آنها می شنویم که در طبقه بالا حضور دارد ووقتی به حضور او و طبقه بالا اشاره می شود بازیگران به چراغی که از سقف آویزان است، نگاه می کنند.ارغوان ادعا می کند که داستان ارغوان بر اساس زندگی وی نوشته شده است و مدارکی ارائه می کند که دال بر صحت گفته های وی دارد اما تا انتها مشخص نمی شود که نویسنده از چه طریقی اطلاعات زندگی وی را به دست آورده است ، بهتر بود نویسنده و کارگردان این موضوع را در نمایش مشخص می کردند تا روایت سرو شکل بهتری پیدا می کرد و کامل می شد، اگرچه خود کارگردان درباره این نمایش گفته است: "دنیای ما پر از آدم هايیست که می توانند شخصیت یک داستان باشند و ما فکر می کنیم که آنها فقط در کتاب زندگی می کنند. اما ارغوان این قصه مرزهای خیالی مینا را از بین می برد..."بهرحال بنابر انچه در نمایش می بینیم پرورش نقش ها به خوبی انجام شده است و کارکترها به خوبی پردازش شده اند و بازیگران به خوبی نقش ها را باورپذیر کرده اند.

شخصیت مدلینگ به خوبی از ‌پس ایفای نقش بر آمده است، زنی که ظاهرا خوشبخت است ولی در پس زرق و برق ظاهری اش ، غمگین است و چهره ظاهری اش تنها سرپوشی است برای جبران بی توجهی همسر، نداشتن فرزند و دیگر خلا های درونی. طراحی صحنه  قابل قبول است و در خدمت متن است. دکور با یک رگال لباس و تابی که هم گهواره کودک را تداعی می کند و هم میز ارایش و تلفن است در خدمت صحنه است و شخصیت های فرم که در قسمت های مختلف وارد می شوند و اکثر اوقات در نقش مانکن های سالن مد هستند ، به تقویت فضای نمایش کمک می کنند.البته در اغاز نمایش ترتیب قرار گرفتن فرم ها به نوعی بود که برای مخاطب ، افرادی را در یک کشتی تداعی می کرد که ارتباطی با مفهوم اصلی نمایش نداشت.موسیقی نیز متناسب و در خدمت مفهوم نمایش بود. در کل می توان گفت ارغوان یک نمایش قوی و خوب است که اگر در اجرا ، ارتباط نویسنده با شخصیت ارغوان یا چگونی دست یابی وی به اطلاعات شخصیت اصلی داستان اشکارا یا تلویحی بیان شود می تواند بسیار جذاب و موفق تر باشد.امید واریم شاهد اجرای این نمایش در شهرهای مختلف کشور باشیم .چرا که می توان گفت سطح این نمایش شاید بالاتر از خیلی از نمایش هایی باشد که در جشنواره ها یا در صحنه شهر تهران دیده ایم.