- آسمونی
- مجله اینترنتی
- فیلم و سینما
- نقد فیلم
- نقد و بررسی فیلم ظاهر

نقد و بررسی فیلم ظاهر
پنجشنبه ۱۰ اسفند۱۴۰۲
نسترن زمانی
جشنواره چهل و دوم باهمه حواشی ، کمبودها و کاستی ها به پایان رسید. اما گفتن و نوشتن از فیلم های اکران شده جشنواره که نتیجه و حاصل یک سال فعالیت اعضای سینمای ایران است، باهدف ارتقای سطح کیفی آثار در سال های آتی و جشنواره های آینده خالی از لطف نیست.
یکی از فیلم های به نمایش در آمده شب های جشنواره فجر چهل و دوم، فیلم " ظاهر " بود ، که روایت گر زندگی یک سرباز وظیفه به اسم ظاهر که عاشق دختر کاراکتر فیلم شده، او پسری سربزیر و کم حرف است که در پرورشگاه بزرگ شده و هیچ خویشاوندی ندارد. اما دست به خیر است و دائم به پیرمرد و پیرزنی با نام های " اکبر و زیبا " خدمت میکند. در این بین او عاشق دختری شده که از آشنایان اکبر و زيبا ست؛ اما رویش نمیشود، که عشقش را به دختر ابراز کند.

در ادامه روند داستان فیلم دوست ظاهر راه هایی برای از بین بردن خجالت و کم حرفی اش به او یاد میدهد ، اما افاقه ای ندارد تا اینکه....
ظاهر یک کاراکتر کاملا استرلیزه است، که انگار با فضای فیلم و حال و هوای آن همخوانی منسجمی ندارد. داستان فیلم اتصالات رویه معقول یک روایت گری مناسب و روند ماجراهایش را حفظ نمیکند. و حتی تکلیف ظاهر باخودش هم در فیلم معلوم نیست. بیشتر فیلم روی دو کاراکتر اکبر و زیبا مانور میدهد ، در حالی که هیچ بیوگرافی و رزومه معقولی از آن دو شرح نمیدهد و سر بزنگاه هم تأثیر و خاصیت آنچنان ندارد.

در فیلم ظاهر مشخص نیست، هر کدام از شخصیتها که وارد قصه و کادر دوربین میشوند چه اثری دارند و چگونه باعث پیشرفت و یا حتی پسرفت روند داستان فیلم میشوند. به همین دلیل وجود داستانک های بی تاثیر و بی خاصیت که در فیلم روایت میشود به راحتی میتواند حذف یا پاک شود، بدون اینکه در پایان بندی فیلم تأثیر چشمگیری داشته باشند. اما بر خلاف تمام تناقضات و ضعف های موجود در محتوای فیلم ، کارگردان در فرم خوش سلیقه گی به خرج داده و انگار قاب دوربین ، میزانسن و رنگ و نور را در زیبایی شناسی سینمایی بر روی پرده نقرهای را خوب میداند ، حرکت و جای دوربین را میشناسد اما چه سود و البته چه صد حیف که نمیتواند قصه ای درست ، کامل و فیلم نامه ای استاندارد برروی آن پیاده کند.

و عاشقانه های این سرباز وظیفه را ناتمام و اَلکَن باقی میگذارد.
ناگزیر یک فیلم کوتاه نهایتأ بیست دقیقه ای را تاحد یک اثر سینمایی بلند یکنواخت، کند و حوصله سربر کِش داده .
نکته متعجب کننده و قابل تأمل تر از خوده فیلم ، " حمایت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان " است که باتوجه به اسم، حدود و خط مشی و رویه فعالیت این کانون که معقول آن این است که معطوف به فعالیت های سنین کودکی تینجری باشد ، و از قضا داستان فیلم و محتوای آن هیچ ربطی به کودک و نوجوان ندارد ، چگونه حامی این فیلم شده است... !؟؟