نگاهی دیگر به بازیهای آسیایی تهران؛ بهترین عملکرد ورزش ایران

همان طور که می دانیم در سال 2018 مسوولان برگزاری بازیهای آسیایی جاکارتا تغییرات زیادی در رشته های برگزار شده در بازیها به عمل آورده اند مثلا اوزان سنگین بوکس را از برنامه مسابقات حذف کردند. زیرا در آنها شانسی برای کسب مدال نداشتند. به این ترتیب از ابتدا انتظار می رفت که ورزش اندونزی به لطف این تغییرات، نتایج درخشانی در بازیهای جاکارتا کسب کند. اما هر کشوری در هنگام میزبانی مسابقات چنین می کند. ایران هم در هنگام میزبانی بازیها چنین کرد مثلا کشتی فرنگی را به برنامه بازیهای اضافه کرد و حتی به جای دادن یک مدال به وزنه برداران, برای هر حرکت مدالی جداگانه منظور شد تا مدالهای بیشتری نصیب وزنه برداران ایرانی شود. ببینیم بازیهای آسیایی تهران چگونه برگزار شد.

ژاپن و ايران، غولهاي دوچرخه‌سواري

دوچرخه‌سواري در دو بخش جاده و پيست برگزار شد كه هر دو مدال طلاي بخش جاده به ايران و چهار مدال پيست به ژاپن رسيد. رقابت‌ پيست در بخش‌هاي سرعت، 1 كيلومتر تايم تريل، تعقيبي انفرادي و تعقيبي تيمي برگزار شد. در دوچرخه‌سواري مجموعاً 5 كشور صاحب مدال شدند كه از اين كشورها، تيمهاي كره جنوبي، چين و مغولستان از دستيابي به طلا باز ماندند.

كره جنوبي و ايران، برترين‌هاي بوكس

در بوكس مجموعاً 41 مدال توزيع شد و در دو وزن 81 و 81+ كيلو مدال برنز تنها به يك بوكسور رسيد. رقابتهاي تمام اوزان به صورت يك حذفي برگزار شد و بوكسورهاي كره جنوبي در اوزان 48 كيلو، 57، 60، 67 و 75 كيلو صاحب مدال طلا شدند. سه مدال طلاي اوزان 71، 81 و 81+ كيلو نيز به نمايندگان ايران رسيد. ضمن اين كه ورزشكاران ايراني دو مدال نقره و 5 برنز نيز كسب كردند و تنها در 51 كيلو از رسيدن به مدال بازماندند. در 51 كيلو و 63.5 كيلو، مدال طلا به كره شمالي و در 54 كيلو به ژاپن رسيد. كشورهاي هند، مغولستان، پاكستان، فيليپين، اندونزي و تايلند هم صاحب مدال شدند. اما از رسيدن به طلا بازماندند.

نزول دووميداني ژاپن يا صعود رقبا؟

در دووميداني 16 كشور صاحب مدال شدند و تنها پنج كشور مالزي، كويت، مغولستان، برمه و كره شمالي از رسيدن به طلا بازماندند. در اين بازيها دوندگان ژاپن 6 طلا در بخش مردان و 4 طلا در قسمت زنان كسب كردند. در بخش مردان قدرت مطلقي وجود نداشت و طلاي 100 متر و و 200 متر به آنات راتاناپول (تايلند)، قهرماني 400 متر به ويمالاداسا (سري‌لانكا)، طلاي 800 متر به «سريرام سينگ» (هند)، عنوان 1500 متر به محمد يونس (پاكستان)، قهرماني 10 هزار متر به «يوسونوري هامادا» (ژاپن)، طلاي 110 متر با مانع به طالب فيصل (عراق) و قهرماني پرتاب ديسك و وزنه به جلال كشميري (ايران) رسيد. در عوض در بخش زنان، چيني‌ها درخشيدند و پنج طلا كسب كردند.

362 مدال، سهم ژاپن، ايران و چين

در رده‌بندي كلي و پس از مثبت اعلام شدن دو وزنه‌بردار مدال‌آور از كره شمالي (كيم جونگ ايل) و ژاپن (ماساشي اوچي) و اعطاي طلاهاي آن دو به هوشنگ كارگرنژاد و علي والي از ايران، رده‌بندي كلي با نايب قهرماني ايران در جدول مجموع خاتمه يافت. ژاپن با 75 طلا اول شد، ايران 36 طلا و چين 33 قهرماني كسب كرد. كشورهاي كره جنوبي (16 طلا)، كره شمالي (15) ژريم اشغالگر (7) هند (4) تايلند (4) اندونزي (3) مغولستان (2) پاكستان (2) سري‌لانكا (2) سنگاپور (1) برمه (1) عراق (1) نيز چهارم تا پانزدهم شدند. كشورهاي فيليپين، مالزي، كويت و افغانستان هم از رسيدن به مدال طلا بازماندند.

دلیل موفقیت ورزشکاران ایران

علاوه بر میزبانی که همیشه تأثیر مستقیم بر بهبود نتایج ورزشی کشورهای میزبان دارد، مسائل مربوط به داوری نیز درنتایج ورزشکاران ایران بی تأثیر نبود. تا آنجا که مطبوعات ایرانی درمورد مسابقات بوکس نوشتند

داوران درمراحل ابتدایی از بوکسورهای ایران حمایت کردند و آن گاه درمراحل نهایی تصمیم به جبران خطاهای خود گرفته و به نفع رقبای  ایران قضاوت کردند.

از طرف دیگر در برخی از رشته‌ها  همچون واترپلو، یک نسل طلایی درکنار یکدیگر گرد آمده بودند و این اتفاقات در ورزش هر کشوری رخ میدهد که هرچند سال یک بار بهترین‌های یک ورزش به صورت اتفاقی درکنار یکدیگر قرار گرفته و تشکیل تیمي‌بدهند که نظیر آن تکرار نشود. همچنین نباید فراموش کرد که در مسابقاتی همچون المپیک و بازی‌های آسیایی ، روحیات ناسیونالیستی و احساسات وطن پرستانه تأثیر مستقیمي‌در نتایج ورزشکاران دارد و یک پیروزی مي‌تواند چنان بر روحیه دیگر اعضا تأثیر گذاشته که آنان نیز بهتر از همیشه رودر روی رقبا قرار گیرند.

پیروزی‌های تیم کشتی نمونه‌اي از این نتایج بود. این نتایج زمانی مورد توجه قرار می­گيرد که توجه داشته باشیم  کشتی گیران فرنگی کار ایران تنهابه فاصله چند ماه پس از بازی‌های آسیایی در مسابقات جهانی شرکت کردند و حتی موفق به کسب یک مدال طلا نیز نشدند.

ناگفته نماند که در برخی از رشته‌ها نیز نتایج دراثر کار برنامه ریزی شده و اصولی به دست آمد. از جمله در شمشیربازی که ورزشکاران دختر وپسر ایران پس از چند سال تمرین و تداراکات، حاصل زحمات خود را به دست آوردند. اما این تدارکات تنها در حدی بود که ورزشکاران ایرانی از پس رقبای آسیایی خود برآیند به همین جهت ورزشکاران رشته‌هایی همچون بوکس، دوچرخه سواری و شمشیر بازی تنها در آسیا مدال‌آور بوده اند و هیچ گاه موفق به کسب مدال از مسابقات جهانی نگردیدند.