- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- خاطرات آلفرد کرنر از سومی اتریش در جام جهانی
خاطرات آلفرد کرنر از سومی اتریش در جام جهانی
مهدی زارعی- آلفرد كرنر در روز ولنتاین سال 1926 متولد شد. «كرنر» در دو جام جهانی از جمله رقابت‌های 1954 سویس بازی كرد. مسابقاتی كه اتریش در آن به مقام سوم دست یافت و بهترین عنوان تمام تاریخ خود را به دست آورد. او درباره روزهای بازی خود می‌گوید:
در آن روزها اوضاع و احوال فوتبال و فضای آن با امروز، كاملاً تفاوت داشت. آن روزها از مسائلی چون توجه رسانه‌ها و سایر مسائل بدیهی كه عضو دائم زندگی فوتبالیست‌ها است خبری نبود. من در آن روزها كارمند دولت بودم و برای حضور در جام جهانی از محل كارم مرخصی گرفته بودم!
رابرت برادر آلفرد هم دیگر از اعضای تیم ملی اتریش در جام جهانی 54 بود. این دو برادر بخشی از اعضای راپیدین در تیم ملّی بودند. نفراتی كه تعدادشان كم هم نبود.
خیلی خوشایند بود. زیرا در تیم ملّی همه با هم آشنا بودند و شناخت كافی از یكدیگر داشتند. تنها ناراحتی من این بود كه «واگنر» كمی از «یوهان ریگلر» بهتر بود. در غیر این صورت، هر پنج مهاجم راپیدوین عضو ثابت تیم ملّی در جام جهانی 54 بودند.
جام جهانی برای اتریش با دو بازی مقابل اسكاتلند و چكسلواكی آغاز شد. پیروزی‌های اتریش در برابر این دو تیم سبب شد كه آنها راهی مرحله یك چهارم نهایی شوند. كرنر درباره مرحله گروهی می‌گوید:
خیلی خوش‌شانس بودیم كه دیدارمان در برابر چكسلواكی در شهر زوریخ برگزار شد. زیرا بیش از 90 درصد تماشاگران حاضر در استادیوم، اتریشی بودند. امّا شكست دادن چكسلواكی برای خودمان هم غافلگیر كننده بود. «پروبست» در بازی با اسكاتلند تنها گل ما را زده بود. پیروزی در برابر اسكاتلند، اعتماد به نفس زیادی به تیم ما داده بود. چنین شد كه در مقابل چك‌ها در همان ابتدای مسابقه، دوبار دروازه آنها را باز كردیم. تماشاگران در آن مسابقه سبب شده بودند كه كاملاً متفاوت از دیدار اول، بازی كنیم.
در نخستین جام جهانی پس از جنگ جهانی دوم كه در سال 1950 برگزار شد، از شركت اتریش در رقابت‌ها جلوگیری شده بود. این‌چنین بود كه كسی در سویس از كیفیت تیم ملّی اتریش خبر نداشت. امّا اتریشی‌ها پیش از این و در ابتدای دهه 30 به لطف تیم شگفتی ساز و قدرتمند خود حاكم بلامنازع فوتبال اروپا بودند. كرنر از ستارگان دهه 50 اتریش چنین می‌گوید:
چند تن از آنها فوتبالیست‌هایی بزرگ و حرفه‌ای بودند. آنها به جز فوتبال، كار دیگری نمی‌كردند. صبح‌ها در یك كافه می‌نشستند و بازی می‌كردند. بعدازظهرها را نیز تنها به تمرین فوتبال می‌پرداختند. به نظر ما آن چند بازیكن بزرگ با بقیه فرق داشتند و فوتبالیست‌های واقعی بودند. آن روزها در وین، یك لیگ 10 تیمی داشتیم آن فوتبالیست‌های بزرگ در همین لیگ و در تركیب تیم‌های «راپید» و «واكر» بازی می‌كردند ما هم چیزهای زیادی از آنها آموخته بودیم كه باعث پیشرفت ما به عنوان بازیكنان جوان شده بود. آنها بازیكنان بسیار خوبی بودند.
اتریش در مرحله یك چهارم نهایی در یكی از گرم‌ترین روزهای تاریخ لوزان به مصاف تیم میزبان یعنی سویس می‌رود. اتریش در اوایل نیمه اول سه گل دریافت كرد و تا به خود آمد، حریف را در آستانه صعود به مرحله نیمه نهایی دید.
آن بازی، نبردی در گرما بود. دروازه‌بان ما «اشمیت» گرما زده شده بود و حتی اوسریش ماساژور تیم به همراه دروازه‌بان دوم تیم نزد اشمیت آمدند و به او گفتند: كورت! سریع بیا بیرون! اگر این اتفاق نیفتاده بود. امكان نداشت سه گل بخوریم. بله! ماجرا از این قرار بود. آن سه گل را به قدری سریع خوردیم كه برای هیچ یك از بازیكنان، باوركردنی نبود.
اما اتریش به بازی برگشت و برای جبران نتیجه به حمله روی آورد. كرنر كه با پیراهن شماره 11 بازی می‌كرد، یكی از گلزنان اتریش بود. در پایان نیمه اول، اتریش با نتیجه( 5-4) پیش می‌افتد. آلفرد همه چیز را به خوبی در خاطر دارد:
باید هر كاری كه می‌توانستیم انجام می‌دادیم تا گل زده و به بازی برگردیم. با این كه برادرم در نیمه اول، یك پنالتی را از دست داد امّا توانستیم به هدفمان برسیم و بازی را به نفع خودمان كنیم. كلید اصلی موفقیت‌ها، روحیه تیمی بود. بچه‌ها به خاطر یكدیگر می‌دویدند و عرق می‌ریختند، برای هیچ یك مهم نبود كه دیگر بازیكنان در كدام باشگاه بازی می‌كنند.
آن بازی با نتیجه (7 ـ 5 ) خاتمه یافت و تا به امروز، ركورد پرگل‌ترین مسابقه تمام ادوار جام جهانی را به خود اختصاص داده است. به این ترتیب اتریش به مرحله نیمه نهایی راه پیدا كرد و در مقابل آلمان غربی قرار گرفت.
امّا آلمانی‌ها خیلی قوی‌تر از آن هستند كه بتوان آنها را شكست داد. آلمان به راحتی از سدّ اتریش عبور كرد و در فینال در مسابقه‌ای كه به معجزه برن مشهور شد. مجارستان را هم شكست داد كرنر از حریف نیمه نهایی چنین یاد می‌كند:
آلمان‌ها تیم بسیار معروفی بودند و بازیكنانی مثل فریتز والتر و برادرش را داشتند. بله! آلمان‌ها از نظر تكنیكی فوق‌العاده بودند و تنها یك ماشین جنگنده نبودند. تكنیك آنها بسیار بالا بود و ما هم نتوانستیم بازی همیشگی خود را در برابر آنها انجام دهیم. به همین دلیل بود كه نتیجه (6 ـ 1) شد. اگر به بازی‌ها مقابل سوییس نگاه كنید متوجه می‌شوید كه بازی مقابل سوییس كاملاً یك طرفه بود. امّا آلمان‌ها ما را تكه پاره كردند! باید صادق بود و به واقعیت، اعتراف كرد.
اتریشی‌ها در آخرین بازی خود موفق بودند و اروگوئه مدافع عنوان قهرمانی را شكست دادند.
امروز نزدیك به 70 سال از آن روزها گذشته است امّا جام جهانی 1954 همچنان موفق‌ترین حضور اتریش بوده است.
كرنر از شكست مقابل آلمان و دیدار رده‌بندی می‌گوید:
درست است. بعد از آن بازی عملاً همه چیز خاتمه یافت. امّا هنوز یك بازی مقابل اروگوئه داشتیم. در دیدار رده‌بندی من به دلیل مصدومیت نتوانستیم به میدان بروم ولی برادرم پایه‌گذار دو تا از گلهای اتریش بود. روی هم رفته جام جهانی 1954 موفقیت بزرگی برای فوتبال اتریش بود و ما از این مسأله بسیار خوشحال بودیم. در سفر بازگشت به خانه، به هر ایستگاهی كه می‌رسیدیم، مردم به استقبالمان می‌آمدند و ما را حسابی تشویق می‌كردند.
