- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- فاتح 40 ساله جام جهانی
فاتح 40 ساله جام جهانی
مهدی زارعی- دینوزوف یكی از اسطوره‌های فوتبال ایتالیا و دنیاست. دروازه‌بان سابق یوونتوس در شهر «ماریانو دل فریولی» در شمال شرقی ایتالیا به دنیا آمد. امّا او در حال حاضر در شهر رم از دوران بازنشستگی خود، لذت می‌برد. او می‌گوید:
«من در دوران پایانی فعالیت‌های ورزشی‌ام، سرمربی باشگاه لاتزیو بودم و بعد از آن هدایت تیم ملّی را عهده‌دار شدم. این امر باعث شد كه مدت زمان زیادی را در رم زندگی كنم. این شهر واقعاً زیباست و آب و هوای خیلی خوبی دارد. هرچند كه فاصله زیادی با زادگاهم دارد. با این حال ارزش سكونت را دارد. مثلاً به زیبایی‌های رود «تیبر» نگاه كنید! زندگی در رُم حال و هوای دیگری دارد!»
زوف دوران ورزشی خود را در سال 1961 آغاز كرد و 22 سال بعد كه از فوتبال بازنشسته شد، حدود 650 بازی در لیگ ایتالیا به میدان رفته بود. آن هم در دورانی كه سری A تنها از 16 تیم تشكیل شده بود. نقطه اوج فعالیت باشگاهی زوف در یوونتوس رقم خورد. او كه در 30 سالگی به یوونتوس پیوست، درباره آن روزها می‌گوید:
«من 11 سال در یووه بودم و در آن دوران، ركوردی را به ثبت رساندم كه واقعاً به آن افتخار می‌كنم. من طی 11 سال در تمام مسابقات یوونتوس به میدان رفتم و حتی یك بازی را هم از دست ندادم. این دستاورد برایم بسیار باارزش است.
«زوف كه در اوایل سال جاری جشن تولد 80 سالگی خود را برگزار كرده است، مدت‌هاست در باشگاه «كانینه Caniene» حضور پیدا می‌كند و در گذشته خود غرق تفكّر می‌شود. او در 5 سالگی به دروازه‌بانی علاقه‌مند شد. امّا پس از نشان دادن استعداد ناب خود نیز چندان مورد توجه پدر خود قرار نگرفت. او در این باره می‌گوید:
«در خانواده من اصلاً قابل تصور نبود كه یك نفر تنها به فوتبال بپردازد. هرچند به من اختیار داده می‌شد كه شخصاً درباره زندگی‌ام تصمیم گیری كنم، امّا در همان حال پر و بالم را می‌چیدند! من طوری تربیت شدم كه هرگز بهانه‌گیری نكنم، مسؤولیت كارهایم را خودم برعهده بگیرم و دیگران را نیز سرزنش نكنم.»
حضور زوف در تیم ملّی چه به عنوان دروازه‌بان و چه به عنوان مربی بیش از سه دهه استمرار یافت و قهرمانی در جام ملتهای اروپا (1968) یكی از لحظه‌های پرشكوه زندگی ورزشی زوف است. امّا مهمترین لحظات زندگی زوف در جام جهانی 1982 رقم خورد. پس از رسوایی اتفاق افتاده در مسابقات لیگ ایتالیا و دستكاری در نتایج در اوایل همان سال، فوتبال ایتالیا از نظر روانی در پایین‌ترین شرایط ممكن قرار داشت و زوف 40 ساله نیز از طرف مطبوعات با انتقاد روبه‌رو شده بود. اما او و هم‌تیمی‌هایش با انگیزه‌ای مثال‌زدنی مسابقات را آغاز كردند و سرانجام در فینال (3ـ1) در برابر آلمان غربی پیروز شدند. او می‌گوید:
«بعید می‌دانم كه تیم دیگری بتواند به آن شكل قهرمان جام جهانی شود. تیم ما با بهترین‌های دنیا مسابقه داد. ما به مصاف آرژانتین و برزیل رفتیم و پیروز شدیم. گلهای بسیاری به ثمر رساندیم، گلهایی كه اكثراً در جریان بازی به ثمر رسید، نه در ضربات شروع مجدد مثل ضربه‌های آزاد و كرنر. این سبك بازی سبب شد كه در خانه به شدت محبوب شویم و تیم ایتالیای 82 در خاطره‌ها ماندگار شود. وقتی تیمی در فینال مثل رقابت فینال 82 مقابل آلمان، به آن شكل پیروز می‌شود، مسلّماً دیداری بی‌عیب و نقص را پشت سر گذارده است. این كه سه گل در فینال به ثمر برسانیم و بلافاصله جام را از خوان كارلوس پادشاه اسپانیا و ملكه این كشور دریافت نماییم، عواملی بود كه باعث می‌شد از شادی در پوست خود نگنجیم. آن روز فهمیدم كه فوتبال ـ و در مجموع ورزش ـ تا چه حد می‌تواند شادی‌آفرین باشد. در ورزش ـ و به خصوص فوتبال ـ لحظاتی پراحساس وجود دارد كه می‌تواند ورزشكار را چنان خوشحال كند كه او احساس كند روی ابرها قدم می‌گذارد. ورزش می‌تواند لحظاتی فراموش نشدنی رقم بزند. لحظاتی كه همیشه در ذهن مردم باقی خواهد ماند. من 120 بار به عنوان بازیكن تیم ملّی درون دروازه آتزوری ایستادم. دو سال هم سرمربی تیم ملّی بودم و در تیم المپیك ایتالیا نیز حضور داشتم. هر بار كه با پیراهن تیم ملّی ایتالیا وارد میدان می‌شدم، به شدت احساس مسؤولیت می‌كردم. همچنین هنگامی كه به عنوان مربی روی نیمكت می‌نشستم، احساس می‌كردم كه مسؤولیت ساختن بهترین تیم بر عهده من نهاده شده است. تیمی كه بتواند نماینده‌ای شایسته برای ملّت ایتالیا باشد.
زوف به عنوان مربی با تیم محبوب خود یوونتوس قهرمان جام یوفا شد و آن گاه به لاتزیو پیوست. تیم ملّی ایتالیا با زوف تا آستانه تیم جام ملّت‌های اروپا نیز پیش رفت. اما در واپسین ثانیه‌ها، قهرمانی را با نایب قهرمانی عوض كرد. «پائولو نگرو» شاگرد زوف در لاتزیو و ایتالیای 2000 درباره او می‌گوید
«او به عنوان مربی حكم پدرخوانده ما را داشت و به این ترتیب می‌توانست تیمی متشكل از ستاره‌ها را همواره در اوج نگه دارد. این كار به هیچ عنوان ساده نیست. تیمهای زوف همواره در اوج اتحاد به سر می‌بردند و بین او و بازیكنانش همواره رابطه‌ای مستحكم برقرار بود. چنین مسأله‌ای لازمه تشكیل یك تیم خوب است.»
كمتر فوتبالیستی در دنیا پیدا می‌شود كه دورانی طولانی و پر از موفقیت مثل زوف را سپری كرده باشد. او بدون شك یكی از بزرگ‌ترین دروازه‌بانان تاریخ فوتبال است و با ركورد 1142 دقیقه گل نخوردن، همچنان ركورددار بسته نگه داشتن دروازه در بازیهای ملّی را در اختیار دارد.
