دیدارهای خاطره انگیز؛ خداحافظ استنلی

زمانی که استنلی ماتیوز اعلام بازنشستگی کرد، باشگاه «استوک» خبر داد که مسابقه خداحافظی به سود وی برگزار می شود، همگان با چهره ای گشاده این تصمیم را پذیرا شدند. اتحادیه فوتبال انگلستان، فدارسیون فوتبال انگلیس، اتحادیه فوتبال اروپا و برجسته ترین بازیکنان اروپا و بریتانیا.

چیزی که از ابتدا برای جشن خداحافظی استانلی قطعی به نظر می رسید، برگزاری یک مسابقه فوتبال با شرکت بازیکنان مشهور بود. اما این که بازیکنان چه کسانی باشند و با چه تیم هایی در برابر یکدیگر صف آرایی کنند؛ معلوم نبود. گروهی عقیده به یک مسابقه بین بریتانیا - اروپا داشتند، گروهی هم عقیده بر یک مسابقه بین ستارگان آمریکا و اروپا. اما اشکالات شکل دادن دو تیم از این مناطق بسیار فراوان بود. به ناچار رهبران و گردانندگان بین المللی فوتبال موفق شدند دو تیم تشکیل بدهند. یکی تیم فدراسیون و دیگری به نام استانلی؛ تیمی منتخب به انتخاب استانلی ماتیوز.

فدراسیون بین المللی تیم خود را از ستارگان کشورهای اروپایی برگزید و استانلی تیم خود را از بازیکنان نامور و محبوب انگلیس.

البته در انتخاب  تیمها، فرم آمادگی بازیکنان یا انتخاب بهترین بازیکنان آن زمان شرط نبود، بلکه هر دو تیم از نام های بزرگ برگزیده شدند. در راه انتخاب نام های بزرگ هم اشکالاتی وجود داشت. نام هایی که در لیست دیده می شدند همه مردانی بودند که برنامه های تیم هایشان آن ها را مجاز به شرکت در مسابقه کرد. مثلا بازیکنان پرتغالی، ایتالیایی و فرانسوی نتوانستند در این دیدار شرکت کنند و بسیاری دیگر از نام های بزرگ اروپا به علت برنامه های تیم های خود از شرکت معذور بودند. تیم فدراسیون بین المللی را «گابریل هانو» منتقد بزرگ و باتجربه فرانسوی برگزید. اگرچه خود این انتخاب کننده به دلیل بیماری- در اثر کهولت- نتوانست در این مسابقه حضور پیدا کند.

ظهر روز مسابقه ضیافت ناهار با حضور تمام مدعوین برگزار شد. در سالن بزرگ هتل مرکزی استوک بیش از صد تن شخصیت ورزشی از چهار گوشه اروپا حضور داشتند که از این میان 20 نفر از زبده ترین روزنامه نگاران اروپا نیز دیده می شدند. سر استانلی ماتیوز پس از صرف غذا برای سپاس گویی پشت میکروفن قرار گرفت و گفت:

 من از تمام کسانی که دعوتم را پذیرفته اند سپاسگزارم و به جمعی که به دلایل گوناگون نتوانسته اند دعوتم را بپذیرند هم درود می فرستم. اما در میان شما جمعی هستند که برای آنان درود مخصوص داشته و جداگانه از آنان سپاسگزای می کنم، این جمع روزنامه نگارانی هستند که 20 سال پیش اعلام کردند استانلی ماتیوز پایان یافته و باید منتظر خداحافظی او بود(تمام حاضران به شدت خندیدند) آن روز من 30 سال داشتم اما اینک بعد از 20 سال به همان خبرنگاران درود فرستاده و سپاسگزاری می کنم که در جشن خدانگهداری من شرکت می کنند. حالا که در این مراسم حاضر شده ام، ضمن شادی از استقبال شما بزرگان فوتبال اروپا، برای خود بسیار غمگینم؛ چون باید فوتبال را ترک کنم. ده سال است که من این روز را عقب می اندازم! باز هم می خواستم در اعلام این روز درنگ کنم. اینک که به این کار خود را مجبور می بینم بسیار متاسفم. عمر فوتبال من گرچه طولانی بود ولی زود گذشت! من به طور کلی دست از فوتبال نخواهم شست. باز هم درتیم های آماتور بازی خواهم کرد. باز هم نامم روی لب ها خواهد لغزید و این به دو دلیل است: اول این که بی فوتبال می میرم، ضمن این که می خواهم به پیران انگلیسی بگویم همیشه جوانند و همیشه می توانند ورزش کنند تا از این راه پیران جهان بدانند که سلطان ورزش ها پیر و جوان نمی شناسد.

بازیکنان دو تیم

تیم فدراسیون بین المللی فوتبال از پیش تعیین شده بود. این تیم عبارت بود از «یاشین» بزرگ ترین دروازه بان جهان و بزرگ ترین بازیکن تاریخ شوروی، «یوهانسون» بزرگ ترین و سرافرازترین بک دانمارک در تمام زمان ها، «پوبلوهارو بواوسکال» از چکسلواکی، «اشنلینگر» معروف ترین و بزرگ ترین بک چپ آلمان و از بزرگ ترین مدافعان آخرین جام جهانی 1962 و یکی از بازیکنان بزرگ در تاریخ آن کشور، «ماسوپوست» مرد شماره یک فوتبال اروپا در دو سال پیش از این بازی(1963) و عالی ترین هافبک چکسلواکی، «هندرسون» بزرگی از اسکاتلند نامورتر از «باکستر و دنیس لاو»، «کوبالا» بزرگ ترین تکنسین تاریخ فوتبال و مردی که در سه تیم ملی برای سه کشور بازی کرد به نمایندگی از اسپانیا، «آلفردو دی استفانو» بزرگ ترین بازیکن تاریخ، «پوشکاش» کاپیتان بزرگ ترین تیم تاریخ فوتبال و نامورترین توپچی جهان، «فاندیر» جوان ترین ستاره بلژیک در دهه 60.

تیم استانلی ماتیوز:

 استانلی برای این تیم از دو رده بازیکن سود برد، یکی بازیکنان نامور قدیمی و دیگری بازیکنان درخشان مشغول فعالیت. «واکرز» دروازه بان تیم ملی انگلیس، «کوهن» یکی از نیرومندترین بکهای راست انگلیس و شاید اروپا، «بولوورز» ستاره معروف بزرگ بریتانیا، « تامپسون» نابغه جوان انگلیسی، «هاینس» کاپیتان سابق تیم ملی انگلیس، «باکستر» بزرگ ترین هافبک بریتانیا، «ماتیوز» پرسابقه ترین بازیکن چهان در تاریخ فوتبال، «جیمی گریوز» ستاره و گل زن تیم ملی انگلیس در آن روزها، «جولون» امید بزرگ انگلیس، «داکلاس» بزرگ ترین گوش راست انگلستان بعد از استانلی ماتیوس و بالاخره «کلیف جونز» بازیکن نامور.