- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- تیم ملی زامبیا و هواپیمایی که سقوط کرد
تیم ملی زامبیا و هواپیمایی که سقوط کرد
در روز 27 آوریل 1993 خبری هولناک کشور زامبیا را به لرزه درآورد:
18 بازیکن تیم ملی فوتبال، 5 عضو کادر فنی، یک روزنامه نگار و خدمه پرواز سه شنبه شب در سانحه سقوط هواپیما در دو کیلومتری ساحل گابن کشته شدند. تیم ملی در حال عزیمت به سنگال بود.
هواپیمای حامل تیم ملی فوتبال زامبیا در نزدیکی ساحل گابن سقوط می کند. در این سانحه 30 مسافر و خدمه هواپیما همگی کشته می شوند. از این تعداد 18 نفر بازیکنان تیم ملی فوتبال زامبیا بودند که با مرگ آنها، امیدهای یک کشور از دست رفت. رئیس فدراسیون فوتبال زامبیا درباره این اتفاق در برابر دوربین ها گفت:
من به عنوان شهروند این کشور در حال حاضر نمی توانم چنین چیزی را بپذیرم...احساسات همه ما جریحه دار شده، چون آنها برادران ما بودند. این تراژدی واقعا غیر قابل توصیف است.
تیم ملی آماده بود که در رقابتهای انتخابی جام جهانی به میدان برود اما فدراسیون فوتبال زامبیا که نمی توانست تیم ملی را با هواپیمای مسافربری به سنگال بفرستد یا این که هواپیمایی را به صورت چارتر در اختیار تیم بگذارد، از یک هواپیمای نظامی استفاده می کند.
مشخص شدن علت دقیق سانحه سالها طول می کشد و این حادثه قطع روابط زامبیا و گابن را به دنبال داشت. آن تیم تا آن زمان، بهترین تیم تاریخ زامبیا بود و شانس زیادی برای صعود به جام جهانی 1994 آمریکا داشت.
پس از این حادثه فدراسیون ملی زامبیا پیشنهادات حمایت و کمک گسترده ای را دریافت کرد. دانمارک علاوه بر مراکز تمرینی، دانش و تخصص یک مربی دانمارکی به نام رولف پولسن را در اختیار زامبیا گذاشت تا تیم ملی جدید کشور را از تیمهای محلی انتخاب کند. اما تشکیل تیم ملی جدید، کار ساده ای نبود. بهترین باشگاه آن روزهای زامبیا 5 بازیکن خود را از دست داده بود با این حال تیم جدید بر محور سه بازیکن قدیمی که در آن روز در هواپیما حضور نداشتند قرار گرفت.
کالوشا بوالیا بازیکن آن روزهای تیم ملی و رئیس آینده فدراسیون فوتبال زامبیا چنین به خاطر می آورد:
ما بچه های تیم ملی عکسهای زیادی با هم گرفته بودیم. من اینجا یک عکس دارم که خودم و جانسون را نشان می دهد که البته هنوز زنده هستند. ولی بقیه بچه ها، همگی از بین رفتند. بعد از ضربه هولناکی که به تیم وارد شده بود با خودمان می گفتیم که چطور می شود یک تیم ملی جدید درست کرد؟ آن اوایل فکر می کردم همه چیز تمام شده است و دیگر هیچ وقت نمی توانم به دنیای فوتبال بازگردم. اما بعد از گذشت سه چهار روز، رئیس جمهور وقت مرحوم فردریک چیلوبا گفت که باید به تلاش خود ادامه دهیم. مردم زامبیا هم بعد از آن، ما را به ادامه تلاش دعوت کردند. همه از ما می خواستند که به میادین بازگردیم و کاری کنیم که تلاش های بازیکنان از بین رفته در ساحل گابن بی نتیجه نماند.
پنج هفته بعد از سانحه زامبیا برای شرکت در مسابقه بعدی خود در رقابتهای انتخابی جام جهانی آماده شد. در دیدار برابر مراکش، زامبیا خیلی زود از حریف عقب افتاد، اما با تشویق بی امان تماشاگران خودی به بازی بازگشت. ضربه آزاد تماشایی کالوشا نتیجه بازی را مساوی کرد و سپس جانسون بوالیا- همنام کاپیتان تیم که البته با او نسبت خانوادگی نداشت- از انتهای زمین به پیش آمد و پیروزی درخشان کشور خود را رقم زد.
زامبیایی ها در بازی آخر مرحله گروهی برای صعود فقط به یک تساوی نیاز داشتند اما در کازابلانکا در برابر مراکش با یک گل شکست خوردند. در نهایت زامبیا با اختلاف اندک از رسیدن به جام جهانی آمریکا بازماند.
البته زامبیا یک سال بعد در جام ملتهای آفریقا که در تونس برگزار شد، بعد از نیجریه به نایب قهرمانی دست پیدا کرد. بوالیا می گوید:
آن سال برای تمام فوتبالیست های زامبیا سخت ترین سال زندگی شان بود. زیرا هر روز به یاد دوستانمان می افتادیم و با خود عهد می بستیم که آنها را سربلند کنیم. نمی دانم چطور موفق شدیم ولی واقعیت این است که فقط به اندازه یک نیمه تا صعود به جام جهانی 1994 فاصله داشتیم و برخلاف پیش بینی ها تا فینال جام ملتها نیز پیش رفتیم. من از تیم آن سال خیلی راضی بودم. هرچند آن تیم، بازیکنان خیلی با استعدادی نداشت ولی همگی در قالب یک تیم، عالی کار می کردیم. بازیهایمان کنترل شده بود و توانستیم دل بسیاری از مردم را به دست آوریم. مردم از این که می دیدند یک تیم ملی چطور با زحمت کار می کند، شگفت زده شده بودند.
آن تیم به چیپولو پولو به معنای گلوله های مسی معروف شد و با موفقیت های خود به التیام وجدان ملی زامبیا کمک می کند. اما برای خانواده های داغدار التیام زخمها مدت بیشتری زمان نیاز داشت.
