المپیک، کرونا، جنگ ژاپن نخستین کشور آسیایی است که نمایندگان خود را به المپیک فرستاد و نخستین کشور آسیایی است که برای میزبانی المپیک های زمستانی و تابستانی اقدا
المپیک، ژاپن نخستین کشور آسیایی است که نمایندگان خود را به المپیک فرستاد و نخستین کشور آسیایی است که برای میزبانی المپیک های زمستانی و تابستانی اقدام کرد. اما هر دو بار ماجرایی غیرمنتظره در انتظار این کشور بود. با هم مروری داریم برای اولین میزبانی ژاپن در المپیک. در سال 1936 کمیته بینالمللی المپیک در اقدامی تحسینبرانگیز، میزبانی دوره دوازدهم المپیک را به ژاپن واگذار کرد و قرار بر این شد که ژاپن – که هنوز برای بسیاری از غربیها اسرارآمیز بود – از 24 آگوست تا 8 سپتامبر 1940 میزبان جوانان برگزیده جهان باشد. همچنین شهر ساپوروی ژاپن اولین شهر آسیایی بود که به میزبانی المپیک زمستانی برگزیده شد. اما حمله نظامی ژاپن به کشور چین سبب شد که جنگی بزرگ در شرق آسیا قبل از آغاز جنگ جهانی دوم آغاز شود و به این ترتیب یک سال بعد از جنگ و در ماه جولای 1938، ژاپنی ها رسما از برگزاری مسابقات زمستانی انصراف دادند.
سرنوشت ساپورو در انتظار توکیو با شعلهور شدن آتش جنگ در خاور دور، دولت ژاپن دستور توقف ساخت بناهای نیمه تمام المپیک تابستانی را نیز صادر کرد. این در حالی بود که کمیته برگزاری بازیها 16 مکان ورزشی نیمه تمام را پیش روی خود میدید. IOC میزبان را تغییر داد: این بار نوبت به هلسینکی فنلاند بود تا به عنوان شهر منتخب IOC برگزیده شود. اما فنلاند نیز در 1939 با تاخت و تاز ارتش سرخ شوروی روبهرو شد.
سوییس و آلمان مثل ژاپن در المپیک زمستانی، سوییسی ها جانشین ژاپنی ها شدند ولی پاره ای ناهماهنگی در سازماندهی مسابقات سبب شد که سوییسی ها هم از میزبانی انصراف دهند. تنها یک سال تا آغاز المپیک 1940 باقی مانده بود که آلمانی ها در جولای 1939 موافقت کردند تا یک بار دیگر دو شهر گارمیش و پارتنگیرشن میزبان رقابت ها شوند. با گذشت زمان شرایط بدتر و بدتر شد و تا ماه سپتامبر بسیاری از نقاط اروپا درگیر جنگ شد. زیرا در گوشه دیگر اروپا متحد شوروی (آلمان نازی) با حمله به لهستان رسماً موجب آغاز جنگ جهانی دوم شد. چنین شد که تنها چهار ماه بعد از اعطای میزبانی به ژرمن ها، خبر لغو برگزاری پنجمین دوره المپیک زمستانی از طرف مسوولان کمیته بین المللی المپیک اعلام شد.
المپیک در لندن
ناکامی لندن و کورتینا د آمپزو دیگر چارهای نبود جز آن که جهان به انتظار پایان جنگ بماند و برای میزبانی لندن در سال 1944 لحظه شماری کند. اما با وجود این که از ژوئن 1939 میزبانی لندن محرز گشته شد و این شهر رقبایی همچون بوداپست، لوزان، هلسینکی و آتن را از پیشروی برداشته بود، با این حال آتش جنگ همچنان شعلهور بود و المپیک 1944 نیز برگزار نشد! در المپیک زمستانی نیز «کورتینا دامپزو» ایتالیا، شهرهای اسلو (نروژ) و سن موریتز را از پیش روی برداشت. ولی این شهر نیز در آرزوی میزبانی بازیها ماند...
تغییر و تحول در ورزش جهان سرانجام در سال 1945 جنگ جهانی دوم به پایان رسید و تغییرات فراوانی در سیستم سیاسی جهان رخ داد. قدرت سیاسی بین بلوک شرق و غرب تقسیم شد. یک سال بعد IOC به ریاست «زیگفرید ادستروم» سوئدی (که از 1942 و با مرک «کنت بایهلاتور» به این سمت دسته یافته بود) به صورت مکاتبهای و با ارسال نامه به کشورها و فدراسیونهای جهانی اعلام کرد که بازیهای دوره چهاردهم المپیک تابستانی در لندن برگزار خواهد شد.
شروع مجدد بازیها پس از وقفهای دوازده ساله، که به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم در بازیهای المپیک رخ داد، هفتمین دوره المپیک زمستانی در سوییس برگزار شد. سوییس در جنگ جهانی بی طرف مانده بود و اعطای میزبانی به این کشور نمی توانست موجب اعتراض هیچ یک از کشورها شود. از طرف دیگر بسیاری از تاسیسات ورشی این کشور همچنان سالم مانده بودند. با این حال به دو کشور آلمان و ژاپن که در جنگ جهانی دوم شکست خورده بودند اجازه حضور در مسابقات داده نشد. در المپیک تابستانی در لندن نیز همین اتفاق رخ داد؛ به هنگام افتتاحیه بازیها، همه چیز همچون المپیک آنتورپ( اولین المپیک پس از جنگ جهانی اول) شده بود: آلمان، ایتالیا و ژاپن که در جنگ شکست خورده بودند، به عنوان «متجاوزان جنگ» اجازه حضور در بازیها را نیافتند.