نزدیک به ده سال پیش در چنین روزی، باشگاه بارسلونا یکی از مردان دوره طلایی خود را برای همیشه از دست داد.
تیتو ویلانوا در 17 سپتامبر 1968 به دنیا آمد و از 16 سالگی کار خود را در بارسلونا آغاز کرد. تیتو از همان زمان رابطه ای دوستانه با پپ گواردیولا پیدا کرد و این رابطه سال ها ادامه یافت.
دوران بازیگری تیتو چندان درخشان و پرافتخار نبود. بازیکن 182 سانتی متری خط میانی از 1988 تا 2001 را در تیم های بارسلونای ب، فیگوئرس، سلتاویگو، باداخوز، مایورکا، لیدا، الچه، گرامنت سپری کرد و اندکی پس از بازنشستگی در سال 2003 مربیگری را با پالافروگل شروع کرد. تیتو یک سال در این تیم بود و آن گاه دوران دستیاری وی در بارسا از سال 2007 شروع شد. او یک سال را در تیم دوم بارسا دستیار بود و آن گاه در درخشان ترین روزهای تاریخ بارسا، کمک مربی تیم بود و مرد همیشه حاضر در کنار پپ گواردیولا.
اما نام وی بیشتر از زمانی بر زبان ها افتاد که ژوزه مورینیو مربی رئال در سوپرکاپ اسپانیا و به دنبال یک درگیری، انگشت خود را در چشم تیتو فرو کرد. امری که دستخوش شوخی های فراوانی شد و حتی انیمیشن و عروسک آن لحظه نیز ساخته شد
پس از رفتن گواردیولا، تیتو سرانجام در سال 2012 سرمربی بارسا شد و به نظر می رسید که مسیر درخشان گواردیولا را ادامه خواهد داد. آمار او چندان بد هم نبود. بارسا با هدایت او توانست لالیگا فصل 13-2012 را فتح کند و تیتو نیز در پایان آن سال جایزه میگوئل مونیوز را از آن خود سازد؛ جایزه ای که به ابتکار روزنامه مارکا همه ساله به بهترین مربی فوتبال اسپانیا اعطا می شود. طی روزهای اول جولای 2012 تا 19 جولای 2013 تیتو آمار 34 برد، 6 تساوی و 5 شکست را در بارسا به جای گذاشت؛ بارسای تحت هدایت او 121 بار موفق به گلزنی شد و در مقابل تنها 51 بار دروازه خود را باز شده دید. رویا پردازی برای بارسای تیتو همچنان ادامه داشت اما سرطان مانع از تحقق رویاهای بزرگ تری برای تیتو شد و نیمه دوم مربیگری وی در بارسا بیشتر در تخت بیمارستان گذشت. آخرین بار دوربین ها او را در ال کلاسیکو شکار کردند؛ مسابقه ای که مخفیانه برای تماشای آن به نیوکمپ آمد.
در سال 2013 و در حالی که ویلانووا برای درمان سرطان خود در شهر نیویورک به سر می برد، گواردیولا نیز در همین شهر تعطیلات خود را سپری می کرد. تیتو از اینکه گواردیولا فقط یک بار به عیادتش آمد ناراحت بود و ناامیدانه گفت:
پپ دوست من است و من به او نیاز داشتم، اما او در کنار من نبود.
و سرانجام در روز 25 آوریل 2014 سرطان تیتو ویلانوا را از پای درآورد.