آسمونی به عنوان روزنامه، نشریه و مجله الکترونیک با بیش از دو دهه فعالیت مستمر و پویا ،هم اکنون در زمره پلتفرم های های برتر اینترنتی کشور شناخته می شود. آسمونی همواره با بررسی نیاز های جامعه در تلاش بوده است که بصورت منظم، بخش های مختلف پورتال را تغییر دهد و با اتکا به نویسندگان و نیروهای متخصص خود اطلاعات مورد نیاز کلیه اقشار جامعه را روزانه و به صورت آنلاین فراهم کند.
کلیه بخش های آسمونی شامل قانون کپی رایت هستند، استفاده فقط با لینک به آسمونی مجاز است.
آسمونی
اندازه متون
پیرسینگ بدن (سوراخ کاری گوش، بینی، دهان و غیره) از زمان های قدیم وجود داشته و تا به امروز طرفداران بسیاری دارد.
پیرسینگ، هنری دیرینه است که با سوراخ کردن پوست و افزودن زیورآلات، به بدن جلوه‌ای منحصر به فرد می‌بخشد. این هنر نه تنها یک اکسسوری مد، بلکه راهی برای بیان هویت فردی و عضویت در گروه‌های اجتماعی خاص نیز محسوب می‌شود. از گذشته‌های دور، پیرسینگ در فرهنگ‌های مختلف جایگاه ویژه‌ای داشته و امروزه نیز همچنان محبوبیت خود را حفظ کرده است.در این مقاله، به دنیای جذاب پیرسینگ قدم می‌گذاریم و به بررسی تاریخچه، انواع، عوارض و مراقبت‌های پس از پیرسینگ می‌پردازیم. اگر به این هنر علاقه‌مند هستید و قصد دارید با انواع پیرسینگ و روش‌های مراقبت از آن آشنا شوید، تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.
سرفصل های این مطلب:
Piercing، هنری دیرینه است که ریشه در اعماق تاریخ بشر دارد. این عمل که شامل سوراخ کردن بخش‌های مختلف بدن و آویزان کردن زیورآلات است، از گذشته‌های دور تاکنون دلایل و معانی مختلفی داشته است.
شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهند که پیرسینگ در بسیاری از تمدن‌های باستانی رواج داشته است. یکی از قدیمی‌ترین نمونه‌های پیرسینگ، در "اوتزی مرد یخی" کشف شده است. این مومیایی ۵۰۰۰ ساله، سوراخ‌هایی در گوش خود داشت که نشان از رواج پیرسینگ در دوران نوسنگی دارد.
در خاورمیانه باستان، سوراخ کردن گوش به دلایل مذهبی، سیاسی و اجتماعی انجام می‌شد. همچنین، برخی معتقد بودند که سوراخ کردن گوش و بینی، از ورود ارواح شیطانی به بدن جلوگیری می‌کند.در مصر باستان نیز، پیرسینگ به عنوان یک نماد زیبایی و جایگاه اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گرفت. فرعون‌ها و افراد ثروتمند، از زیورآلات پیچیده و بزرگ برای پیرسینگ استفاده می‌کردند.
در دوران روم باستان، گوشواره نمادی از ثروت و قدرت بود و بیشتر توسط مردان استفاده می‌شد. در هند نیز، سوراخ کردن بینی به دلایل مذهبی و اعتقادی انجام می‌شد. در قرون وسطی، پیرسینگ در اروپا با نگاهی منفی همراه بود و به عنوان نشانه‌ای از بدکاری و بی‌دینی تلقی می‌شد. اما با گذشت زمان و تغییر نگرش‌ها، پیرسینگ دوباره محبوبیت پیدا کرد.
امروزه، پیرسینگ به عنوان یک شکل بیان هنری و فردیت مورد توجه قرار می‌گیرد. بسیاری از افراد، پیرسینگ را برای نشان دادن سبک زندگی، عضویت در گروه‌های اجتماعی خاص و یا صرفاً به عنوان یک اکسسوری مد انتخاب می‌کنند.
فرآیند انجام این کار در گذشته، به اندازه روش‌هایی که امروزه به‌کار برده می‌شود، بهداشتی نبود. بدین منظور، یک جسم نوک تیز فلزی برروی پوست نقطه موردنظر فشار داده می‌شد تا پوست را سوراخ کند. بعدها از یک سوزن برای سوراخ کردن استفاده می‌کردند. امروزه از گان‌های(دستگاه تفنگ مانند) مخصوص برای این کار استفاده می‌شود.
این عمل را می‌توان در سراسر بدن انجام داد، اما تعداد کمی از نقاط در بدن وجود دارند که انجام این کار، موجب زیباتر شدن آن‌ها می‌شود که در ادامه به بررسی و توضیح آن‌ها می‌پردازیم:
سوراخ کردن گوش یکی از محبوب‌ترین انواع پیرسینگ است که در آن جواهرات مختلفی مانند گوشواره، در قسمت‌های مختلف گوش ،قرار می‌گیرد. این عمل هزینه کمتری نسبت به سایر روش‌ها دارد و معمولاٌ میزان درد و طول نقاهت در آن کمتر است اگرچه این کار ممکن است به ظاهر ساده به‌نظر برسد، اما انجام آن نیازمند مراقبت و توجه به موارد بهداشتی و بهره‌گیری از خدمات حرفه‌ای است. علاوه بر این، سوراخ کردن گوش می‌تواند همراه با خطراتی مانند عفونت، التهاب، خونریزی و حتی آسیب به بافت‌های گوش باشد.
پیرسینگ گوش در نقاط مختلف گوش مانند هلیکس یا لاله گوش، نرمه گوش و تراگوس یا زبانه گوش، انجام می‌شود. باتوجه به اینکه بافت هر قسمت از نظر نرمی و غضروف، متفاوت است، شدت درد آن‌ها در حین سوراخ کردن نیز متفاوت خواهدبود. برای مثال سوراخ کردن نرمه گوشت کمترین درد را به همراه دارد اما سوراخ کردن تراگوس به دلیل ضخیم‌تر بودن غضروف آن، شدت درد بیشتری دارد.
نوع خاصی از پیرسینگ است که به آن نگین‌کاری نیز گفته می‌شود و معمولاٌ در قسمت‌های مسطح پوست مانند پشت گردن، کمر، مچ دست، سینه و نواحی صاف صورت، انجام می‌شود. در این روش، فقط یک نگین روی پوست قابل مشاهده است. این کار به دو صورت پانچ کردن و سوراخ کردن به‌وسیله سوزن انجام می‌شود. در روش اول، پوست به کمک یک گان (دستگاه تفنگ مانند) با عمق و اندازه مشخص سوراخ شده و نگین کاشته می‌شود. در روش دوم، پوست را توسط یک سوزن L شکل سوراخ کرده و سوزن داخل آن قرار می‌گیرد. سپس نگین روی آن نصب می‌شود. این کار نیازمند تخصص و مهارت بالا است و اگر پیرسینگر مهارت کافی برای انجام این کار را نداشته باشد، احتمال کشیده شدن پوست، درست قرار نگرفتن شیء تزئینی، عفونت و درد وجود دارد.
این نوع، یکی از قدیمی‌ترین و شناخته‌شده‌ترین اشکال پیرسینگ است اما طرفدار کمتری نسبت به سوراخ کردن گوش دارد. روش‌های مختلفی برای انجام این کار وجود دارد. در یک روش، حلقه‌ای بین هر دو سوراخ بینی قرار می‌گیرد، همان‌طور که در یک گاو نر جنگنده اسپانیایی دیده می‌شود. انواع دیگر پیرسینگ بینی دارای یک حلقه در قسمتی از سوراخ بینی یا در هر دو طرف است که به عنوان پیرسینگ بینی سپتوم شناخته می شود. این سوراخ در دیواره بین دو سوراخ بینی کار می‌شود و حلقه از میان دو سوراخ آویز می‌شود. جنبه‌های منحصربه‌فرد حلقه‌های بینی باعث محبوبیت آن‌ها در میان جوانان شده است.برای مثال حلقه‌ای بین هر دو سوراخ بینی قرار می‌گیرد. نوع دیگر فقط یک نگین در یک طرف بینی است.
در این روش، در مرکز بافت نرم زبان، سوراخ شده و یک قطعه جواهر یا یک میله تزئینی در آن قرار داده می‌شود. این کار بسیار حساس و خطرناک است و معمولاٌ عوارض جانبی زیادی به همراه دارد. بنابراین حتماٌ از تجهیزات استریل شده و یک دکتر خوب پیرسینگ یا پیرسینگر ماهر اطمینان حاصل کنید؛ زیرا ممکن است باعث خراشیده شدن لثه یا آسیب به دندان‌های شما شوند.پیرسینگ های دهانی می‌تواند یک کار جدیدی و هیجان‌انگیز برای امتحان باشد، اما همیشه باید از عوارض احتمالی آن آگاه باشید.
احتمال خفگی به دلیل جدا شدن شی زینتی، اختلال در حس چشایی، عملکرد بزاق دهان و بلع غذا، عفونت زبان، آسیب به دندان و لثه، از عوارض شایع سوراخ کردن زبان است. همچنین احتمال ابتلا به بیماری‌های عفونی مثل هپاتیت B، هپاتیت C و عفونت آنژین لودویگ وجود دارد. به همین دلیل معمولاٌ بعد از انجام این کار، آنتی‌بیوتیک‌های قوی تجویز می‌شود.
این نوع شاید دردناک‌ترین نوع پیرسینگ باشد که از فرهنگ اقوام آفریقایی در اروپا گرفته شده و در ایران نیز رواج یافته است. برای این کار، معمولاٌ در لبه‌ی بالایی ناف یک سوراخ ایجاد شده و سپس یک حلقه تزیینی از آن عبور داده می‌شود. در این قسمت عصب‌های زیادی وجود دارد و به همین دلیل لازم است با دقت و مهارت بالایی انجام شود. معمولاٌ 6 ماه تا یک سال طول می‌کشد تا قسمت سوراخ شده، درمان شود. این عمل در نواحی دیگر بدن مانند بالای ابرو، لب، پشت گردن، نوک سینه، وسط سینه و ... نیز انجام می‌شود.
سوراخ کردن گوش، بینی یا سایر نقاط بدن ممکن است عوارض جانبی خطرناکی به‌همراه داشته باشند و مناسب همه افراد نباشد. همچنین این سوراخ‌ها معمولاٌ دائمی هستند و ممکن است نتوانید آن را از روی بدن خود بردارید. برای رفع این مشکل، می‌توانید روش موقت یا بدون سوراخ را امتحان کنید. در این روش نیازی به سوراخ کردن بدن نیست و فقط یک نگین تزئینی به‌وسیله چسب مخصوص روی پوست شما قرار داده می‌شود. البته نوع دیگری هم وجود دارد که در آن نگین تزیینی به کمک آهنربا روی پوست قرار می‌گیرد.
استفاده از روش‌های ذکر شده برای پره بینی و لب متداول است و هیچ خطر جدی به‌همراه ندارد. برخی حلقه‌ها هم وجود دارند که بدون نیاز به سوراخ کردن بدن، نصب می‌شوند. روی این حلقه‌ها یک شیار وجود دارد که درون بینی یا گوش قرار می‌گیرد و مانع افتادن حلقه می‌شود. استفاده از این روش برای سپتوم بینی، لاله گوش یا نرمه گوش مناسب است و هیچ عوارض جانبی به‌همراه ندارد.
با اینکه این کار جزو عمل‌های کوچک است اما چون از طریق سوراخ کردن بافتها انجام می‌شود، خطرناک است و ممکن است عوارض زیر را به‌همراه داشته باشد:
قبل از انجام این عمل، همه جنبه‌های مختلف را در نظر بگیرید. با رعایت نکات و اصول بهداشتی می‌توان این خطرات را تا حد زیادی کاهش داد.
رعایت برخی نکات بهداشتی بعد از انجام این‌کار ضروری است. به‌عنوان مثال نباید محل سوراخ را با پارچه‌های معمولی تمیز کنید زیرا ممکن است آلوده باشد و موجب عفونت شود. بنابراین بهتر است از یک دستمال کاغذی تمیز استفاده کنید. در دوره نقاهت باید خواب کافی، رژیم غذایی مناسب و ورزش کردن را جدی بگیرید تا مدت درمان کمتر طول بکشد. همچین سعی کنید برای استحمام تا حد امکان از دوش استفاده کنید. در صورت استفاده از وان حمام، از تمیز بودن آن اطمینان حاصل پیدا کنید تا محل سوراخ به باکتری آلوده نگردد. هنگام خواب لباس راحت و آزاد بپوشید تا به شیء تزئینی نصب شده بروری بدن شما گیر نکند و موجب درد آن ناحیه نشود.
همه پیرسینگ‌ها محبوبیت خاص خود را دارند، اما پیرسینگ گوش به نوعی محبوب‌ترین آن هاست، زیرا بیشترین اهمیت را از لحاظ فرهنگی در سراسر جهان دارد. گوش‌ها چه مارپیچ و چه سوراخ حلزونی،نشان دهنده شخصیت شما هستند.دردناک‌ترین پیرسینگی که انجام می‌شود معمولاً در میزان غضروف آن ناحیه است. به‌عنوان مثال، سوراخ کردن گوش داخلی به دلیل غضروف ضخیم کمی ناراحت کننده است، اما دردناک نیست.
پیرسینگ، یک هنر و نشان‌دهنده هویت فردی یا اظهار نظر شخصی در جامعه شناخته شده است که با وجود ریسک‌های خود، همچنان مورد علاقه بسیاری از افراد قرار دارد. لازم است که افراد قبل از تصمیم‌گیری برای انجام این‌کار، به مطالعه و مشورت با افراد حرفه‌ای مجرب در این حوزه بپردازند تا از احتمال وقوع مشکلات و ریسک‌های ناخوشایند، جلوگیری شود. همچنین بعد از انجام این عمل، رعایت نکات لازم در مورد مراقبت‌های بهداشتی را جدی بگرید تا دوره نقاهت را راحت‌تر طی کنید.
آیا پیرسینگ درد دارد؟بسته به ناحیه مورد نظر، ممکن است درد خفیف و جزئی تا درد با شدت بیشتر را تجربه کنید
پیرسینگ در چه نقاطی از بدن انجام می‌شود؟گوش، بینی، لب، سینه، پشت گردن، ناف و ...
آیا پیرسینگ همیشگی هست؟اگر با سوراخ همراه باشد، همیشگی است اما پیرسینگ با چسپ یا آهن‌ربای مغناطیسی، موقتی است.
دیدگاه کاربران (0 نظر)
بک لینک ها
