- آسمونی
- مجله اینترنتی
- دین و اندیشه
- اسلام
- چرا امام حسین با اهل بیت خود به کربلا رفت ؟
چرا امام حسین با اهل بیت خود به کربلا رفت ؟
در این بخش آسمونی علت همراهی فرزندان و اهل بیت امام حسین (ع) را در واقعه کربلا مورد بررسی قرار داده ایم که تقدیم علاقه مندان خاندان عصمت و طهارت و عزاداران حضرت سید الشهداء(ع) میشود.
دلایل رفتن امام حسین با اهل بیت خود به کربلا :
1- با مطالعه تاریخ هجرت امام حسین (علیه السّلام) روشن میشود که اولا اصل هجرت حضرت امام حسین(علیه السّلام) با خانواده اش از مدینه به مکه، حالت جبر و ناچاری داشته و هرگز برای جنگ و مبارزه ی مسلحانه از مدینه خارج نگردید و بردن خانواده نیز هرگز برای اسارت و ذلت نبوده است، هرچند در نهایت به آن منجر شد.
2- بنی هاشم و اهل بیت نجیب آن بزرگوار مانند خواهران، برادران و فرزندان و برخی از شیعیان که تا آخر همراه او ماندند و شهید شده یا به اسارت رفتند با توجه به اشارات حضرت هنگام حرکت و پیش از آن و نیز پیش بینی هایی که توسط رسول خدا(ص)، امیرالمومنین(ع)، حضرت زهرا(س) و امام حسن (ع) در باره حوادث تلخ و ناگوار کربلا شده بود، از سر وفاداری و فداکاری و داوطلبانه و آگاهانه و به انگیزه یاری ، آن حضرت را همراهی نمودند.
3- حضرت قصد سفری طولانی داشتند و به این زودی امکان رجوع به مدینه را نداشتند؛ بنابر این لازم بود خانواده همراه ایشان باشند، چون این احتمال وجود داشت که حکومت وقت در پی تعرض و آسیب رساندن به خاندان وحی برآید.
4- این اقدام استثنایی امام (علیه السلام ) همراه با اهل بیتش همان روشی بود که ایشان در هدف امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح امّت جّد خود و شیعیان پدرش، آن را برگزیده و بر اساس صریح روایات به آن مأموریت داشته است؛ از این رو شهادت اهل بیت و یاران حتی فرزندان خردسالش مانند حضرت علی اصغر (علیه السّلام) و اسارت اهل بیت ایشان (علیهم السّلام) همگی در این راستا و کاملا هدفمند و مورد امر الهی بوده است.
5- گرچه حضرت به قصد جنگ بیرون نیامدند، اما آثار شهادت فرزندان و اسارت خاندان رسالت برای همیشه تاریخ مهر مظلومیت بر دین اصیل زد و چهره دروغین حکومت شام را افشا کرد. همراه بردن خانواده و به شهادت رسیدن جوانان و حتی طفل شیرخوار و اسارت اهل بیتش، موجب شد تا ضمن پوشش تبلیغی و پیام رسانی نهضت عاشورا، ذهنیّت مردم علیه بنی امیّه و تمامی یزیدیان، حالت اعتراض و نفرت به دنبال داشته باشد؛ به گونه ای که حتّی یزید( به عنوان مقصّر و سرمنشأ اصلی فاجعه) در اثر چنین بازتابی، مسئولیت را به گردن " عبید الله بن زیاد"( ابن مرجانه) می‌اندازد و می‌گوید:
لَعن اللهُ ابن مرجانة لَقَد بَغَّضَنی الی المسلمین و زَرَع لی فی قلوبهم البغضاء؛
خدا پسر مرجانه را لعنت کند که با این کارش مرا نزد مسلمین، مبغوض و منفوز ساخت و در دلهای آنان کینة مرا کاشت»
به راستی کیست که نام مبارک حضرت «علی اصغر و جوانان بنی هاشم» صلوات الله علیهم و آن نحوة به شهادت رسیدن و اسارت اطفال و مخدرات حرم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را ببیند و بشنود، امّا هیچ گونه عکس العمل نداشته باشد؟
بی تردید پیوند فطری میان تمامی مؤمنان و مسلمانان حقیقت جو از هر فرقه و مذهبی و پیشوایاننفرین بر تمامی دشمنان اهل بیت علیهم السّلام بر‌آورند.
