رئال مادرید و دهه های طلایی 50 و 60

رئال مادرید از 1956 تا 1966 در هشت فینال اروپایی حضور پیدا کرد! همین شاهکار کفایت می کرد برای این که رئال تبدیل به بهترین تیم قرن بیستم شود.

روز ششم مارچ، رئال مادرید 123ساله شد؛ تیمی که به عنوان بهترین تیم قرن بیستم انتخاب شد. اما دلیل این انتخاب چه بود؟ کافی است مروری داشته باشیم بر دهه آغازین لیگ قهرمانان اروپا و عملکرد رئال مادرید.

جام قهرمانان اروپا با افتخارآفرینی رئال مادرید آغاز شد. این تیم در نخستین فینال این بازی‌ها در روز 13 ژوئن 1956 تیم رمس فرانسه را با نتیجه 4-3 شكست داد و این عنوان را در سال 1957 نیز تكرار كرد. این بار با پیروزی 2-0 در برابر فیورنتینا. طی یك سال تركیب رئال‌ تغییر چندانی نكرده بود. خوان آلونسو، ماركو تیوس، رافائل لسمس، میگوئل مونوز -كاپیتان تیم- جوزه ماریا زارگا، آلفردو دی استفانو، هكتور ريال و فرانسیسكو خنتو هشت بازیكنی بودند كه در هر دو فینال حضور داشتند. مربی تیم خوزه ویالونگا یورنته نیز در هر دو فینال، سكان هدایت مادریدی‌ها را در دست داشت.

رئالی‌ها اگر تغییری نیز در تركیب خود ایجاد كردند، در جهت بهبود شرایط بود. به این ترتیب در دومین فینال، شاهد حضور ریموند كوپا ستاره‌ فرانسوی در تركیب این تیم بودیم كه از رمس به رئال آمد. رئالی‌ها سومین فینال پیاپی خود را نیز در وقت اضافی با پیروزی 3-2 مقابل میلان به پایان رساندند. باز هم آلونسو، لسمس، زارگا، دی‌استفانو، ریال و خنتو در تركیب تیم حضور داشتند. آنخل آلتینه زا و خوسیتو هم پس از یك غیبت در فینال، دومین فینال اروپایی خود را تجربه می‌كردند. درست مثل ریموند كوپا. حالا اگر مربی تیم تغییر كرده و جای خود را به لوییس كارنیلیا آرژانتینی داده بود اما در عوض به تركیب تیم خوزه سانتاماریا اروگوئه‌ای اضافه شده بود تا قدرت رئال‌، بیشتر از گذشته شود. چهارمین فینال این تیم نیز با پیروزی 2-0 مقابل رمس فرانسه همراه شد. زاراگاه، دی‌استفانو، ریال و خنتو در این فینال، چهارمین دیدار نهایی خود را تجربه می‌كردند و ماركوتیوس، سانتاماریا و خوان سباستین نیز یادگارهایی از گذشته بودند. درست مثل مربی آرژانتینی تیم! رئالی‌ها در سال 1960 برای پنجمین بار پیاپی به لیگ قهرمانان رسیدند و 7-3 اینتراخت فرانكفورت را در هم كوبیدند. تیم فاتح پنجمین دوره جام قهرمانان اروپا تغییرات فراوانی نسبت به تیم فاتح اولین دوره بازی‌ها كرده بود. اما این تحولات به قدری تدریجی صورت گرفته بود كه به هیچ عنوان به چشم نیامده بود. دیگر ریموند كوپا در تركیب تیم نبود اما جای وی را فرانس پوشكاش گرفته بود كه به تنهایی 4 گل وارد دروازه اینتراخت کرد! دی استفانو، خنتو،دومینگوئز، ماركوتیوس و سانتاماریا نیز همچنان در اوج بودند.

تیم رئال پس از یك سال غیبت، باز هم در فینال سال 1962 حاضر بود و بازیكنانی چون سانتاماریا، دل‌سول، دی استفانو، پوشكاش و خنتو همچنان در تركیب ثابت تیم می‌درخشیدند. هر چند كه این‌بار اسیر تیم رویایی بنفیكا شدند و(3-5) باختند. رئالی‌ها پس از غیبتی یك ساله، باز هم در سال 1964 به فینال مسابقات رسیدند و باز هم پوشكاش، خنتو، دی استفانو و سانتاماریا فینال دیگری را تجربه كردند. سال 1966 نیز نوبت به هشتمین فینال رئال رسید. از تركیب ده سال قبل، تنها خنتو در تركیب اصلی تیم حضور داشت. اما نیم دهه بود كه خوزه آراكوبیستین، پاچین و مربی اسپانیایی تیم میگوئل مونیوز در رئال بودند. در حقیقت مهمترین عامل در رسیدن رئال به هشت فینال اروپایی طی 10 سال، ثبات بود و دوری از تحولات یك شبه!

متأسفیم که این مطلب مورد پسند شما واقع نشده است.

لطفاً با اعلام دلیل نارضایتی خود، ما را در تولید مطالب بهتر یاری نمایید:

بروز نیست کامل نیست اشتباه است دلایل دیگر

دلیل خود را توضیح دهید:

ثبت انصراف

همچنین بخوانید

اولین قهرمانی اروپایی رئال در سانتیاگو برنابئو

منبع: آسمونی