- آسمونی
- مجله اینترنتی
- دین و اندیشه
- اسلام
- علت آتش زدن خیمه در ظهر عاشورا چیست ؟
علت آتش زدن خیمه در ظهر عاشورا چیست ؟
پس از آنکه امام حسین به شهادت رسید، کوفیان به غارت خیمه ها پرداختند، زنها را از خیمه ها بیرون آوردند، سپس خیمه ها را به آتش کشیدند. اهل حرم، گریان و پابرهنه دردشت پراکنده شدند و به اسارت در آمدند.
بعد از ظهر عاشورا با به شهادت رسیدن امام حسین (ع) جنگ پایان پذیرفت. همه یاران امام حسین (ع) به شهادت رسیدند. آن دسته از همراهان حضرت که باقی ماندند حدود 80 زن و کودک هستند که قدرت و توان جنگ نداشتند. امام علی بن الحسین (ع) که سخت بیمار بود و در این مرحله زینب (س) ماند و همه مصیبت‌ها.
در این مرحله یک باره سواران عمر سعد مشعل به دست به سوی خیمه‌ها حمله‌ور شدند و سرپناه و خیمه‌های آل‌الله را به آتش کشیدند. وقتی آتش خیمه‌ها را فراگرفت، زینب (س) به بچه‌ها دستور داد به اطراف فرار کنند که در آتش نسوزند.
این زن و بچه‌های مصیبت دیده از چادرها به اطراف گریختند و لشکر به غارت خیمه‌ها و اموال پرداخت. هرچه به دستشان می‌رسید برمی‌داشتند و خیمه‌ها غارت شدند.
اگر هدف غارت خیمه‌ها بود و دستیابی به اموال، نیازی به آتش زدن نبود، در آتش همه چیز با هم شعله‌ور می‌شود، هم کار بر غارتگر سخت می‌شود و هم به اموال کمتری دست پیدا می‌کند.
باید هدف از آتش زدن خیمه‌ها را در جای دیگر جستجو کرد و در پی نکته مهم‌تری بود.
در شرح ماجرای قیام امام و استقرار حضرت در مکه داریم که مردم اقصی نقاط دنیای اسلام آن روز با شنیدن اعتراض امام و عدم بیعت حضرت با یزید شروع به ارسال نامه کردند و از حضرت خواستند به شهر و دیار آنان مهاجرت کند. بیشترین نامه‌های رسیده از کوفه بود و بزرگان کوفه هر یک جدا جدا برای امام دعوت نامه فرستاده بودند به حدی که امام، مسلم بن عقیل را برای بررسی به کوفه فرستاد.
وقتی که حر بن یزید ریاحی راه را بر امام حسین (ع) بست و امام را به اقامت اجباری در سرزمین کربلا وادار کرد! حضرت با نشان دادن نامه‌هایی او را به این شهر دعوت کردند؛ فرمود مگر این نامه‌های شما مردم کوفه نیست؟ اشاره حضرت به نامه‌ها نشان می‌دهد همه نامه‌ها را با خود آورده است. این نامه‌ها هر یک نام و نشان و خاتم دارد و مشخص است چه کسی نوشته و محتوای آن چیست؟
شب یازدهم محرم را گویا اسرای اهل‌بیت در یک خیمه نیم‌سوخته سپری نمودند در این رابطه در مقاتل چیزی از احوال اهل‌بیت ـ علیهم‌السلام ـ نقل نشده ولی می‌توان تصور کرد که چه شب سختی را بعد از یک روز پر سوز و از دست دادن عزیزان و غارت اموال و اسارت و سوختن خیمه‌ها و اهانت‌ها و... داشته‌اند.
امام سجاد«ع »در ترسیم آن صحنه فرموده است :
به خدا قسم هر گاه به عمه ها و خواهرانم نگاه می کنم،اشک در چشمانم می دود و به یاد فرار آنها در روز عاشورا از خیمه ای به خیمه دیگر و از پناهگاهی به پناهگاه دیگرمی افتم،که آن گروه فریاد می زدند:
خانه ظالمان را بسوزانید! این آتش،امتداد همان آتش زدنی بود که پس از رحلت پیامبر،در خانه زهرا«ع »با آن سوخت و آتش کینه هایی بود که از بنی هاشم و اهل بیت در سینه ها داشتند.
به یاد این حادثه،در مراسم عاشورا در برخی مناطق رسم است که خیمه هایی به نشان خیام اهل بیت بر پا می کنند،ظهر عاشورا به آتش می کشند،تا احیاگر یاد آن ستمی باشد که روز عاشورا بر خاندان رسالت رفت.
