معرفی شهر کانبرا پایتخت استرالیا

آسمونی : کانبرا پایتخت کشور استرالیا است. جمعیتی بیش از 325 هزار تن دارد و بزرگ‌ترین شهر غیر بندری استرالیا به شمار می‌آید. در 300 کیلومتری جنوب غربی سیدنی و 650 کیلومتری شمال شرقی ملبورن واقع است.

کانبرا در سال 1908 در توافقی میان سیدنی و ملبورن به پایتختی استرالیا برگزیده شد. این شهر به عنوان شهری که کاملاً با نقشه قبلی ساخته شده‌است با دیگر شهرهای استرالیا تفاوت دارد.

کانبرا به عنوان پایتخت استرالیا، پارلمان و دادگاه عالی این کشور و بسیاری دیگر از اداره‌های دولتی را در خود جای داده‌است. کانبرا همچنین مورد علاقه گردشگران داخلی و خارجی استرالیاست.

این شهر تنها شهر در بین تمامی شهرهای استرالیا است که با هدف قبلی و با طراحی قبلی ساخته شده‌است. پس از مسابقه بین‌المللی طراحی شهری، طرح معمار شیکاگوئی، والتر بورلی گریفن انتخاب گردید و عملیات ساخت در سال 1913 آغاز گردید. طراحی شهر مملو از باغهای شهری بود و مساحت‌های زیادی به فضای سبز اختصاص داده شد بطوریکه کانبرا عنوان «پایتخت بوته» را به خود اختصاص داد.

هر چند رشد و توسعه کانبرا در اثر جنگ‌های جهانی کاهش یافت، پس از جنگ جهانی دوم دوباره مسیر پیشرفت را ادامه داد.
کانبرا محل استقرار هیأت دولت، خانه پارلمان، دادگاه عالی استرالیا و سازمانهای متعدد دولتی است. همچنین محل استقرار چندین موسسه فرهنگی و اجتماعی ملی است. دولت فدرال بیشترین درصد تولید ناخالص ملی را دارد و بزرگ‌ترین کارفرما در کانبرا است. کانبرا همچنین مقصد مورد توجه توریست‌های داخلی و خارجی است.

چشم‌اندازی از کانبرا

منطقه امروزی کانبرا پیش از ورود سفیدپوستان، زیستگاه فصلی قبائل نگوناوال و والگالو بود. مردم نگاریگو در جنوب شرقی کانبرا، گوندونگورا در شمال، یوئین در ساحل و ویراجوری‌ها در غرب زندگی می‌کردند. یافته‌های باستان‌شناسی از ناحیه کانبرا نشانگر سکونت انسان از دست کم 21 هزار سال پیش در این منطقه‌است.

واژهٔ «کانبراً را برگرفته از نام قوم محلی نگابری دانسته‌اند. این قوم از گروه خانوارهای نگوناوال است. برخی دیگر نام کانبرا را مشتق از واژهٔ »کامبراً به معنی «محل ملاقات» در زبان نگوناوال می‌دانند.

جغرافیا و آب و هوا

ACT، هفت منطقه اصلی کانبرا به رنگ زرد نشان داده شده‌اند که عبارت‌اند از کانبرای شمالی، کانبرای جنوبی، دره وودن، بلکنن، وستون کریک، توگرانونگ، گانگالین.

مساحت کانبرا 6/805 کیلومتر مربع (0/311 مایل مربع|mi) می‌باشد و در نزدیکی رشته کوههای بریندابلا قرار گرفته که تقریباً 150 کیلومتر (93 مایل) از ساحل شرقی فاصله دارد. این شهر در ارتفاعاتی قرار گرفته که از 550 متر تا 700 متر تغییر می‌کنند (1800 تا 2300 فوت) بلندترین نقطه کوه ماجورا با ارتفاع 888 متر (2913 فوت) می‌باشد.

تپه‌های بزرگ دیگر شامل کوه تیلور (ناحیه پایتخت استرالیا)، کوه آینسلی (ناحیه پایتخت استرالیا)، کوه موگاموگا و کوهستان سیاه (ناحیه پایتخت استرالیا) می‌باشند. بوته زارهای اطراف مخلوطی از گیاهان اوکالیپتوس، ساوانا، زمینهای سر سبز، باتلاق و جنگل‌های اوکالیپتوس خشک می‌باشد. رودخانه ملونگلو از کانبرا عبور می‌کند و برای تأمین آب شهر، سری بر روی آن ساخته شده که دریاچه بورلی گریفن را شکل داده‌است.

سپس ملونگلو به رودخانه موروم بیجی در شمال غربی کانبرا وصل می‌شود که آن هم در جهت شمال غربی به سمت شهر یاس در نیوساوت ولز می‌رود. رودخانه کرئین بیان، ملونگلورا، به زمینهای اواکس متصل می‌کند. نهرهای کوچک زیادی از قبیل نهر جرا بومبرا و نهر یارا لوملا به ملونگلو و موروم بیجی جریان دارند. دو تا از این نهرها با نام‌های گیینندرا و توگرانونگ برای شکل دادن دریاچه‌های گیینندرا و توگرانونگ، سدبندی شدهاند. در گذشته گاهی رودخانه ملونگلو طغیان می‌کرده و باعث سیل می‌شده‌است.

به خاطر عرض جغرافیایی ویژه و فاصله و ارتفاع از ساحل، کانبرا چهار فصل مجزا دارد. آب و هوای اکثر مناطق ساحلی که تمامی پایتخت‌های ایالتی را در بر می‌گیرد، معتدل است. کانبرا هوای گرم، تابستانهای خشک، و زمستانهای ملایم با مه سنگین و سرمازدگی متناوب و بارش نادر برف در منطقه تجارت مرکزی |CBD و مناطق اطراف، دارد. بیشترین دمای ثبت شده، در یکم فوریه 1968 بوده‌است. کمترین دمای ثبت شده در 11 ژوئیه 1971 است. تقریباً هر سه زمستان یکبار، و حداکثر بارش در بهار و تابستان دیده می‌شود.

ساختار شهری

نمای داخلی کانبرا جلوه‌هایی از طرح گریفن و بویژه مثلث پارلمانی کانبرا را نمایش می‌دهد.

کانبرا شهری با طراحی قبلی است که توسط معمار معروف قرن بیستم آمریکا، والتر بورلی گریفن طراحی شده‌است. مرکز شهر در مسیر دو محور عمود بر هم طراحی شده‌است. محور آبی که تا دریاچه گریفن امتداد می‌یابد و محور زمینهای تشریفاتی که از خانه پارلمان در کاپیتال هیل تا خیابان ANZAC و یا دبودهای جنگی استرالیا در کوهپایه کوه آینسلی ادامه می‌یابد.

منطقه معروف به مثلث پارلمانی کانبرا از سه محور تشکیل شده که از کاپیتال هیل در امتداد خیابان رفاه اجتماعی تا مرکز سیویک در حوالی سیتی هیل در امتداد خیابان قانون اساسی تا محوطه دفاعی در راسل هیل و در امتداد خیابان کینگز به کاپیتال هیل گسترده شده‌است.

نواحی شهری کانبرا به محدوده‌های برنامه‌ریزی شده، مرکز شهر، مرکز گروه و حومه‌های محلی تقسیم شده‌است. هفت محدوده وجود دارند که هر کدام به حومه‌های کوچک‌تر تقسیم شده‌اند و هر کدام یک مرکز شهر دارند که محل فعالیتهای اجتماعی و خرید و فروش است.

چشم انداز دره توگرانونگ از تپه توگرانونگ

محدوده‌های کانبرای شمالی و جنوبی اساساً مبتنی بر طراحی والتر بورلی گریفن هستند. پس از سال 1967، کمیسیون توسعه پایتخت کشوری «نقشه Y » را طراحی کرد تا شهر کانبرا را وسیع‌تر کند و مجموعه‌ای از مراکز خرید و مرکز شهرها را راه‌اندازی کرده و با بزرگراه به یکدیگر متصل کند.

این نقشه شبیه حرف Y بود که توگرانونگ در قسمت پایینی و بلکونن و گانگهالین در دو انتهای دو بازوی آن قرار داشتند. توسعه کانبرا توسط دولت حمایت شد. تمامی زمینهای واقع در ACT به مدت 99 ساله از دولت ملی اجاره گرفته شده‌اند هر چند اکثر اجاره‌ها امروزه توسط دولت ناحیه، مدیریت می‌شود.

اغلب حومه‌ها دارای مغازه‌های محلی می‌باشند و نزدیک به مرکز بزرگ خرید قرار دارند. امکانات اجتماعی و مدارس اغلب نزدیک به مغازه‌های محلی یا مراکز خرید قرار دارند. بیشتر حومه‌های استرالیا از روی نام استرالیایی‌های معروفی که اولین ساکنان این شهر بوده‌اند، نام‌گذاری شده‌است.

خیابانها عموماً از روی موضوع خاص نام‌گذاری شده‌اند مثلاً خیابان راضی از روی سدها و آب بندها و خیابان پاژ از روی بیولوژیست‌ها و ناتورالیست‌ها نام‌گزاری شده‌است. اغلب هیأت صنایع سبک وجود دارد: حومه‌های فیش و یک، میچل و هومه.

جمعیت‌شناسی

قسمت عمده مهاجرین از کشورهای انگلیسی زبان مثل انگلستان و نیوزیلند می‌باشند. تعداد قابل توجهی نیز از آلمان، ایتالیا و ویتنام می‌باشند. اخیراً از کشورهای شرقی و جنوبی آسیا نیز مهاجرانی به استرالیا آمده‌اند.

اغلب مردم کانبرا به زبان بومی انگلیسی استرالیایی صحبت می‌کنند، عده‌ای زبان دوم دارند که از آن جمله زبان چینی مندرین، چینی کاتونی، ویتنامی، ایتالیایی و یونانی می‌باشد.این پنج زبان توسط 4/8% مردم صحبت می شود. مردم کانبرا نسبتاً جوان و تحصیلکرده هستند. میانگین سنی 32 سال است و فقط ٪9/8 از جمعیت، بالای 65 سال است. بین 1996 و 2002، ٪61/9 جمعیت کانبرا نقل مکان کرده‌اند که دومین میزان بالای نقل مکان در شهرهای استرالیا است.

مراکز علمی و فرهنگی

دو مؤسسه اصلی دانشگاهی کانبرا، دانشگاه کانبرا (UC) در منطقه بروس و دانشگاه ملی استرالیا (ANV) در منطقه آستون می‌باشند. ANU به‌عنوان یک دانشگاه تحقیقاتی در سال 1946 ساخته شد و هنوز هم دارای مراکز تحقیقاتی قوی می‌باشد و جزو برترین دانشگاههای جهان محسوب می‌شود و از طرفی، پس از دانشگاه ملبورن، دومین دانشگاه استرالیا در رتبه‌بندی جهانی است.

هر دو دانشگاه، محوطه داخلی جالب و دانشجویان خارجی دارند. دو دانشگاه مذهبی نیز در کانبرا وجود دارد: سیگنادو در حومه کانبرای شمالی در منطقه و استون که دانشگاه کاتولیک است و کالج علوم الهی سنت مارک در نزدیکی خانه پارلمان که جزو پردیس دانشگاه استوارت چارلز است آکادمی نیروی دفاع استرالیا (ADFA) و کالج سلطنتی نظامی دونترون، در نزدیکی حومه کمپل در شمال شرقی کانبرا واقع شده‌اند. دانشگاه ADFA علوم نظامی را تدریس می‌کند و جزئی از پردیس دانشگاه نیوساوت ولز می‌باشد.

دونترون نیز افسران قوای مسطح را تعلیم می‌دهد. در فوریه 2004، 140 مدرسه دولتی و غیردولتی در کانبرا وجود داشت که 96 تا دولتی و 44 تا غیر دولتی بود. در اکثر حومه‌ها، پیش دبستانی و دبستان ابتدایی دارند که در فضاهای باز احداث شده‌اند. پیش دبستاین اجباری نیست ولی اغلب بچه‌ها از آن استفاده می‌کنند. مدرسه ابتدایی از 1 تا 6 سالگی است.

بچه‌ها از 7 تا 10 سالگی در راهنمایی و از 11 تا 12 سالگی در کالج درس می‌خوانند ACT بیشترین نرخ ابقا را در استرالیا دارد و ٪89 دانش‌آموزان که در هفت سالگی در سال 1999 نامنویسی کرده‌اند، تا سال 2004 بطور مرتب به تحصیلات خود ادامه می‌دادند.

موزه ملی استرالیا که در سال 2001 در زمزه آثار تاریخی ثبت شده این کشور قرار گرفت و ساختمان آن یکی از شاهکارهای معماری این کشور است

کانبرا مرکز بسیاری از موسسات و بناهای تاریخی از جمله موزه جنگ استرالیا، نگارخانه ملی استرالیا، نگارخانه پرتره‌هیا ملی، کتابخانه ملی استرالیا، آرشیو ملی استرالیا و موزه ملی استرالیا می‌باشد.

بسیاری از ساختمانهای هیئت دولت به روی عموم باز می‌باشن، مثل خانه پارلمان، دادگاه عالی و ضرابخانه سلطنتی استرالیا، مکانهای تفریحی شامل دریاچه گریفن، برج تلسترا، و باغهای گیاهی ملی استرالیا در منطقه کوههای سیاه، باغ وحش و آکواریوم در منطقه سد اسکریوند، موزه ملی دایناسور و مرکز علوم و تکنولوژی ملی کانبرا، می‌باشند.

نگارخانه و موزه کانبرا در مرکز شهر حومه سیویک، گنجینه تاریخ و هنر بومی است. ورود به بسیاری از خانه‌های تاریخی برای عموم آزاد است مثل: مزرعه رعیتی توگرا نونگ، موگا – موگا در سیمونستون و کلبه بلودل در پارکس که نحوه زندگی مهاجرین اروپایی را نشان می‌دهند.

خانه کالتورپس که نمادی از گذشته‌های دور کانبرا است، در منطقه رد هیل به خوبی نگهداری شده‌است. خانه دانترون در حومه کمپل، یکی از قدیمی‌ترین مزرعه‌های منطقه‌است و اکنون به دفتر کالج نظامی سلطنتی و انترون تبدیل شده‌است.

طبق قانون نسخه‌ای از تمام کتاب‌های چاپ شده در استرالیا می‌بایست در کتابخانه ملی استرالیا نگهداری شود.
کانبرا، مکان‌های زیادی برای اجرای زنده موسیقی و تئاتر دارد: نمایشگاه و تئاتر کانبرا که محل برگزاری کنسرت‌های متعدد بوده‌است و سالن لولین (در دانشگاه موسیقی ANU) که محل برگزاری کنسرت است. تئاتر خیابانی نیز طرفداران زیادی دارد. استون فست در دانشگاه کانبرا بزرگ‌ترین جشنواره موسیقی کانبرا است.

کلوب‌های شبانه و کافه‌های زیادی در کانبرا وجود دارد که برنامه‌های سرگرمی زنده نیز برگزار می‌کنند و بیشتر در مناطق دیکسون، کینگ‌استون و مرکز شهر متمرکز شده‌اند. اغلب مراکز شهر دارای سینما و سالن تئاتر و کتابخانه می‌باشند. رخدادهای فرهنگی مردمی عبارت‌اند از جشنواره ملی مردمی استرالیا شوی سلطنتی کانبرا، و جشنواره ماشین و جشنواره کانبرا که بطول 10 روز در ماه مارس به مناسب روز کانبرا برگزار می‌شود.

مراکز بهداشتی

کانبرا دو بیمارستان عمومی بزرگ دارد، بیمارستان 500 تختخوابی کانبرا با نام قبلی وودن والی در منطقه گاران، و بیمارستان 174 تختخوابی کالواری در منطقه بروس در هر دو بیمارستان فعالیت آموزشی نیز انجام می‌شود. بزرگ‌ترین بیمارستان خصوصی کانبرا، بیمارستان یادبود جان‌جیمز در منطقه ویکین است.

بیمارستان خصوصی کالواری در منطقه بروس و بیمارستان خصوصی سرمایه‌داری ملی نیز از متولیان امر درمان محسوب می‌شوند. شهر دارای 10 مرکز پرستاری کوچک است بیمارستانهای کانبرا موارد اضطرارای را از طریق منطقه جنوبی نیوسلوت ولز دریافت می‌کنند. سرویس آمبولانس ACT یکی از چهار عامل خدمات دهی اضطراری در منطقه ACT می‌باشد.

حمل و نقل عمومی

ماشین، عمده‌ترین وسیله حمل و نقل در کانبرا است. سیاستهای گذشته باعث توسعه کیفیت راه‌ها و پایین بودن تراکم جمعیت در منطقه وسیعی از شهر شده‌است. حومه‌های کانبرا باغراه به هم متصل شده‌اند (جاده‌های دو طرفه با محدودیت سرعت بین 80 تا یکی از این جاده‌ها، باغزاه توگرانونگ است که کانبرا را به توگرانونگ متصل می‌کند.

شبکه اتوبوسرانی پایتخت استرالیا (ACTION)، حمل و نقل عمومی شهر را تأمین می‌کند. شبکه گسترده‌ای از راه‌های دوچرخه‌سواری نیز ساخته شده‌اند. فقط ٪6/4 جمعیت از اتوبوس استفاده می‌کنند. ٪5/5 نیز پیاده یا با دوچرخه به محل کار می‌روند. <نام مرجع = «سرشماری 2001»/> شبکه ریلی شهری در کانبرا وجود ندارد. هر چند در نقشه‌های گریفن، خط ریلی وتراموا برای ارتباط شمال شهر با سایر نواحی در نظر گرفته شده بود. شبکه اتوبوسرانی خصوصی بین کانبرا و کوئین‌بیان، این شهر را به نیوساوت ولز متصل می‌کند.

خط آهن میان ایالتی، سیدنی را به کانبرا متصل می‌کند. ایستگاه راه آهن کانبرا در داخل منطقه جنوبی حومه کینگستون قرار گرفته‌است. بین سالهای 1920 و 1922 خط آهن از روی رودخانه مولونگلو عبور کرد و به سمت شمال تا مرکز شهر امتداد یافت هر چند به علت وقوع سیل، خط بسته شد و هیچ‌گاه بازسازی نگردید.

دسترسی به ایستگاه قطار ملبورن از طریق شبکه اتوبوس انجام می‌شود که به فاصله یک ساعت از کانبرا در شهر یاس | نیوساوت ولز قرار دارد. برنامه ساخت قطار سریع‌السیر یا TGV بین سیدنی، ملبورن و کانبرا کامل شده‌است، ولی به علت عدم توجیه اقتصادی برخی قسمت‌های طرح، هنوز اجرایی نگردیده‌است.

کانبرا از طریق آزاد راه فدرال حدود سه ساعت با سیدنی فاصله دارد و از طریق آزاد راه بارتون، حدود هفت ساعت با ملبورن فاصله دارد. از طریق آزاد راه مونارو، دو ساعت با پسیت اسکی کوههای برخی و پارک کوسیوسکو فاصله دارد. از طریق آزاد راه کینگز نیز به شهر بایتموس در نیوساوت ولز دسترسی دارد که مرکز گذراندن تعطیلات در ساحل نیوساوت ولز است.

فرودگاه بین‌المللی کانبرا پروازهای داخلی به سیونی، ملبورن، بریسبان، آدلاید و پرت را انجام می‌دهد. پروازهای مستقیم روزانه به آلبوری و نیوکاسل در نیوساوت ولز انجام می‌شود. پروازهای بین‌المللی نیز در تاریخهای مقرر، کانبرا را به آنسوی آبها متصل می‌کند. تا سال 2003 باندهای فرودگاه بین فرودگاه غیر نظامی و پایگاه هوایی فایر بایرن |RAAF مشترک بود. در تاریخ 27 ژوئیه همان سال، پایگاه نیروی هوایی به جای دیگری منتقل شد و فرودگاه بطور کامل به کنترل اشخاص غیر نظامی درآمد.