- آسمونی
- مجله اینترنتی
- دین و اندیشه
- اسلام
- توسل به امام زمان
توسل به امام زمان
((پروردگارا! همانا شیعیان ما از پرتو انوار و بازماندۀ طینت ما خلق شده اند و گناهانی انجام داده اند و امید و تکیه بر محبت و ولایت ما دارند، پس اگر گناه آنان بین تو و آنان است ( حق الله به رضایت ما از آنان است (حق الناس) آنان را از یکدیگر راضی کن و آنها را وارد بهشت کن و از آتش دوزخ دورشان فرما و آنان را در کنار دشمنان ما در سخط و خشم خود قرار مده)).
در نامه ای خطاب به شیخ مفید فرمود:
((ما در رعایت حال شما کوتاهی نمیکنیم و شما را از یاد نمیبریم و اگر چنین نبود، دشمنان ریشۀ شما را می کندند و بلاها بر سرتان فرو میبارید)). بنابراین از جناب امام زمان(ع) توجه و عنایت به شیعیان وجود دارد و این ماییم که باید توجه خود را نسبت به آن پیشوا بیفزاییم. وظایف ما نسبت به امام زمان(ع):
1- مداومت در دعا برای آن حضرت؛
امام زمان(ع) در توقیعی فرمود: « اکثروا الدعاء بتعجیل الفرج فإن ذلک فرجکم» (برای پیش افتادن فرج و گشایش امر، فراوان دعا کنید. که گشایش در کارهای خودتان است.)
حضرت ابالمهدی امام حسن عسگری فرمود: « به خدا قسم (حضرت مهدی(ع) ) غیبتی می نماید که در آن هیچ کس از هلاکت نجات نمی یابد مگر کسی که خداوند او را بر اعتماد به امامت او استوار کند و توفیق دعا برای تعجیل در ظهورش را به عنایت کند.»
2- توسل و عرضة حاجات بر آن حضرت؛
در زیارت جامعه ی کبیره می خوانیم: « و فاز من تمسک بکم و أمن من لجأ الیکم » ( هر کس به شما تمسک جوید رستگار می شود و هر کس به شما پناه آورد، در امان است). و در همین زیارت شریف به خداوند عرض می کنیم: «اللهم انی لو وجدت شفعاء أقراب الیک من محمد و اهل بیته الا برار لجعلتهم شفعائی» (خدایا! اگر من شفیعانی مقربتر از محمد و آل محمد ( این پیشوایان نیکان) به درگاه تو می یافتم آنها را واسطه قرار می دادم). پناه دهی و فریاددرسی برای اهل ایمان از جانب امام زمان(ع) در این دوران به شکل ویژه ای بروز پیدا می کند؛ زیرا حضرت مهدی(ع) ولی زمان ماست، از این رو در یکی از زیارات که از جانب خود آن بزرگوار انشاء گردیده، تأکید فرموده اند که هر گاه خواستید از طریق ما با خدا سخن بگیید، این عبارت را بخوانید:
«السلام علیک ایها العلم المنصوب و العلم المصبوب و الغوث و الرحمه الواسعه» ( سلام بر تو ای پرچم برافراشته شده! و ای دانش سرشار! بر آشنایان زبان و ادبیات عرب پوشیده نیست که در این عبارات برای توصیف حضرت صاحب الامر از مصدر «غوث» و «رحمت» به جای صفت مشبهه «غیاث» و «رحیم» استفاده شده است؛ زیرا این تعبیر زمانی بکار می رود که شدت یک صفت در شخص مورد نظر باشد؛ یعنی وجود مبارک امام عصر انقدر فریادرس است که گویا آیینه تمام نمای فریادرسی و رحمت است.
3- دعوت مردم به آن حضرت و یاد ایشان؛
اهتمام به این وظیفه یکی از بالاترین درجات تبلیغ دین و از وظایف هر شیعه است.
حضرت امام هادی(ع) فرمود:
« اگر نبودند دانشمندانی که پس از غیبت قائم به او دعوت و بر او دلالت کنند و از دین او با دلایل محکم دفاع نمایند و بندگان ضعیف خداوند را از آفت ابلیس و سربازان طغیانگر او رها سازند و از دامهای افکنده شده به وسیله ی دشمنان ما نجات دهند، کسی بر می تافت؛ اما آن دانشوران، زمام دلهای شیعیان ضعیف را به دست می گیرند، هم چنانکه ناخدای کشتی، سکان آن را در دست می گیرد؛ آنان برترین افراد نزد خدای عزّوجل هستند.»
بیاییم تأمل کنیم و بیندیشیم که نکند ما آن قدر از امام زمان(ع) خویش غفلت کنیم که آن گرامی در میان ما چنان غریب باشد که جدش امیر المؤمنین(ع) در میان اهل زمان خود غریب بود.
