در سال 1914 «فرانس فرديناند» وليعهد اتريش در «سارايه‌وو» به قتل رسيد و جنگ جهاني اول آغاز گرديد، جنگي كه چهار سال طول كشيد و سبب برگزار نشدن المپیک 1916 شد. ورزشكاران نيز همانند بسياري از مردم عادي در اين مدت‌ تنها به جبهه‌هاي جنگ فكر مي‌كردند و كسي فرصت نداشت سودای ورزش و المپیک را به ذهن راه دهد ... پس از پايان جنگ بزرگ، شهر «آنتورپ» به ميزباني المپيك برگزار شد. كميته بين‌المللي (IOC) به اين جهت ميزباني را به شهري از كشور بلژيك اعطا كرد كه از مقامات دليرانه مردم بلژيك در برابر حمله ارتش آلمان تقدير به عمل آورده باشد.

در بازي‌های 1920 آنتورپ، مجددا «اسكيت نمايشي» در برنامه المپيك قرار گرفت. علاوه بر آن براي نخستين بار «هاكي روي يخ» نيز در المپيك برگزار گرديد. البته‌ هاکي روی یخ نيز همچون اسكيت در فضايي بسته برگزار مي‌شد اما بسياري از رشته‌هاي ورزشي همچون اسكي و «لوژسواري» ـ كه در بين مردم اروپاي شمالي و محدوده كوههاي آلپ محبوبيت فراواني داشتند ـ حتما بايد در فضاي آزاد برگزار مي‌شدند،‌ به عبارت ساده‌تر: در فصل زمستان. اين‌گونه بود كه مسئولين IOC تصميم گرفتند كه جشنواره‌ای مخصوص ورزش‌هاي زمستاني برگزار كنند؛ اما در کجا؟

سال 1921 در راي‌گيري‌ بين ‌اعضاي كميته بين‌المللي المپيك تصويب شد كه سه سال بعد شهر «شاموني» در فرانسه ميزبان مسابقات زمستاني باشد. اين جشنواره كه پيشنهاد اوليه آن توسط «مارك دپوليزناك» ارائه شده بود، به «هفته ورزش‌هاي بين‌المللي زمستاني سال 1924» معروف شد و فرانسوی‌ها براي ساخت پيست لوژسواري سرعت، ميدان يخي مسابقات اسكيت نمايشي و ترميم محل پرش با اسكي 3.5 ميليون فرانك هزينه كردند.

مشكلات آب و هوا ـ كه در اكثر ادوار المپيك زمستاني به عنوان يك مساله حاد، رقابت‌ها را در معرض خطر قرار داده است ـ از همين دوره خود را نشان داد: هنوز رقابت‌ها شروع نشده بود كه ريزش باران و گرم‌شدن نابهنگام هوا، برف و يخ را به گِل و شُل تبديل كرد. آن‌گاه درجه حرارت به بیست‌وپنج درجه سانتي‌گراد زير صفر رسيد و گِل و شل به يخ تبديل شد! با اين وجود بيش از ده هزار تماشاگر از نزديك شاهد مسابقات بودند.

دو سال بعد از اين جشنواره قرار شد بازي‌هاي شاموني به عنوان اولين المپيك زمستاني شناخته شود و دوره‌هاي بعدي المپيك زمستاني نيز هر چهار سال يك‌بار برگزار گردد.