افغانستان یکی از همسایگان شرقی ایران بوده که دولت دو کشور همکاری مستمری با هم دارند. این کشور در طول سالیان گذشته تحت اشغال کشورهایی چون انگلستان، امریکا و برخ
افغانستان یکی از همسایگان شرقی ایران بوده که دولت دو کشور همکاری مستمری با هم دارند. این کشور در طول سالیان گذشته تحت اشغال کشورهایی چون انگلستان، امریکا و برخی دیگر بود.
به هر حال این کشور از ایران وارداتی دارد که شامل محصولات خوراکی، صنعتی و کشاورزی میشود. با وجود اینکه افغانستان درگیر جنگ ها و نارآرامی ها بود، اما جمعیت 40 میلیون نفری آن برای تولیدکنندگان همیشه جذاب است. بنابراین برای تامین نیاز مردم خود باید وارداتی داشته باشد. ایران هم یکی از همسایگان نزدیک بوده و واردات از آن سودمند است. در ادامه قصد داریم هر آنچه درباره صادرات به افغانستان می دانیم را مطرح کنیم.
سرفصل های این مطلب:
افغانستان نزدیک به 40 میلیون جمعیت دارد و مردم آن به زبان فارسی دری و پشتو صحبت می کنند. همین هم کلامی موجب شده تا روابط اقتصادی دو کشور کمرنگ نشود و تجار بتوانند صادرات محصولی از ایران به این کشور داشته باشند.
بیش از 71 درصد جمعیت این کشور را کودکان، میان سالان و جوانان تشکیل می دهند. با به قدرت رسیدن طالبان وضعیت افغانستان بسیار با مشکل مواجه شد، زیرا بسیاری از کشورها همکاری با این حکومت را قطع کرده و واردات و صادرات نیز با حالت ایزوله مواجه شد.
در نتیجه وضعیت صادرات به این کشور نیز با مشکلاتی همراست. به هر حال همچنان نیز میتوان به عنوان یک قطب تجاری به فکر صادرات بود. چند مورد را باید درباره افغانستان بدانید:
هر صادراتی دارای مزایا و معایبی است. در ادامه به مزایا و معایب صادرات به افغانستان خواهیم پرداخت:
پیشتر نیز گفته شد که تجار ایرانی محصولات بسیاری را به افغانستان صادر می کنند. از سوخت گرفته تا آرد و برنج. در ادامه به این لیست خواهیم پرداخت:
هر صادراتی به یک کشور دارای مراحلی بوده که باید انجام گیرد و در غیر این صورت نمی توان کالایی را صادر کرد. در ادامه مراحل صادرات کالا به کشور افغانستان از ایران فهرست شده است:
تشکل تجاری اصلی افغانستان سه بخش دارد که به شرح زیر است:
سرمایه گذاری در افغانستان سه نوع دارد که به شرح زیر است:
-تحقیقات بازار -محصولات منتخب -قوانین و مقررات -شبکه توزیع -پرداخت و ارز -امنیت -فرهنگ و زبان -همکاری با مشاوران و نهادهای حمایتی
-شناسایی شرکای محلی -بررسی کانالهای توزیع موجود -توسعه زنجیره تأمین -ایجاد مراکز توزیع محلی -استفاده از فناوری -آموزش و آگاهیبخشی -ارتقای زیرساختهای لجستیک -بررسی قوانین و مقررات -ایجاد روابط با مشتریان محلی -تحقیق و تجزیه و تحلیل بازار