گریم متفاوت صابر ابر، نگاهی به فیلم یادگار جنوب

یادگار جنوب فیلمی است با بازی الناز شاکردوست، صابر ابر و ...

شنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۳

چکاوک شیرازی
گریم متفاوت صابر ابر، نگاهی به فیلم یادگار جنوب
یادگار جنوب یک داستان عاشقانه ی متفاوت است. شروع معماگونه ی داستان مخاطب را با خود همراه می کند. اما این همراهی چهل دقیقه بیشتر دوام ندارد. در همین دقایق دلیل رفتارهای عجیب وحید با بازی وحید رهبانی ، که اخیرا فعالیت بیشتری در سینما و تئاتر دارد ،روشن می شود. که با قدرت زیادی نفس فیلم را می گیرد. چند جایی بعد از آن مکاشفات دیگری اتفاق می افتد، اما نه از طرف مخاطب بلکه با تحمیل اجباری فیلم نامه.
به نظر می رسد فیلمساز فکر می کرده اگر راز داستان را خیلی زود برملا کند سپس چند راز دم دستی دیگر را هم آشکار کند، مخاطب را غافلگیر می کند. اما نمی داند که این اتفاق فقط در فیلم هایی می افتد که چندین لایه دارند. پس از رسیدن به لایه های عمیق داستان است که هر کشفی برای بیننده دلپذیر می شود. هم چنین عرف فیلم سازی چنین است که ابتدا گره ای کم اهمیت باز می شود و در ادامه گره های بعدی سخت تر خواهند شد. آخر داستان اصلی ترین گره گشوده می شود و بیننده به اوج لذت می رسد‌‌. نه این که در یک داستان یک خطی و سطحی همان اول جذاب ترین و مگوترین راز لو برود و باقی فیلم شبیه مچ گیری کاراکترها به نظر برسد‌‌.

در کنار این مسئله حتی دلیل وقایع فیلم هم مشخص نیست. انگار همه چیز در جای دیگری اتفاق افتاده و ما فقط شاهد رفتارهای معلول آن هستیم. این که کاراکترهای اصلی مدام یکدیگر را به بی صفتی و نامردی متهم کنند برای تماشاچی که قرار است حدود دو ساعت را صرف تماشای فیلم کند ابدا کافی نیست و تنها باعث می شود ده ها سوال در ذهن مخاطب بر جا بماند. مثلا ثروت بی حساب وحید از کجاست؟ دقیقا چه کاری کرده که برادر همسرش به خونش تشنه است؟ این جنایت تا کجا بوده که برادرزنش حاضر به مردن خواهر خود و با خاک یکسان کردن وحید شده است؟ آیا همسر وحید هم قاچاقچی بوده؟ اصلا نقش سحر دولت شاهی چه بود؟ آیا کافی ست که در جواب همه ی این سوالات فقط بشنویم که برادر ( پژمان جمشیدی) به وحید بگوید تو مثل برادر ما بودی چرا عاشق خواهرم شدی؟
در آخر هم حتی نفهمیم وحید چگونه نجات یافت و رعنا کی به وحید دلباخت و برای رهایی از همه ی این سوالات برادرزن خودش را می کشد. آیا چه زخم عمیقی خورده که این چنین همه را به نابودی می کشد؟
ایده ای که می توانست فیلم مینیمال رمانتیکی بیافریند تبدیل به فیلمی سطحی و بی محتوا مملو از حوادث پیش پا افتاده و انگیزه های ضعیف شد‌. تنها نکته ی قابل ذکر فیلم، گریم بسیار متفاوت صابر ابر بود که آن قدر خوب از آب درآمده بود که اگر صدایش شنیده نمی شد اصلا قابل شناسایی نبود.