درست زمانی که یکی از اعضای خانواده با شما در حال سخن گفتن است، مشغول نصب یک اپلیکیشن هستید. سعی می‌کنید تمام حواس‌تان را به سخنان او بدهید اما او به هر حرکتی که مربوط به گوشی هوشمند شماست، حساس است و تذکر می‌دهد. در نهایت این گفت‌وگو نتیجه‌ی خاصی ندارد و با یک دلخوری پایان می‌یابد.

شما این اتفاق را تقریباً هر روز تجربه می‌کنید؛ درحالی‌که کار خاصی ندارید، مدام قفل گجت خود را باز و بسته می‌کنید و به سراغ اپلیکیشن‌ها می‌روید؛ درعین‌حال اصرار دارید که تمام حواس‌تان به صحبت‌های طرف مقابل است، اما این تنها خواسته‌ی او نیست.

پیش از این مطلبی درباره‌ی اعتیاد به گجت‌ها در وبلاگ بامیلو خوانده‌اید؛ مطلبی که برخی از نشانه‌های رفتاری وابستگی به گجت‌ها را با شما در میان گذاشت. علائمی که نشان می‌داد بسیاری از ما یا به گجت‌های خود وابسته‌ایم و یا به زودی دچار یک وابستگی دردسرساز می‌شویم. حالا کمی فکر کنید که این وابستگی چه بر سر روابط شما با نزدیکان‌تان می‌آورد.

البته این موضوع جدیدی نیست و تنها به شما اختصاص ندارد. یک مطالعه در آمریکا نشان می‌دهد که 58 درصد از استفاده‌کنندگان گوشی هوشمند نمی‌توانند بدون گوشی خود، بیشتر از یک ساعت دوام بیاورند. این یعنی به طور تقریبی از هر پنج نفر، سه نفر به طور ملموس درجه‌هایی از وابستگی را به گوشی خود، نشان داده‌اند. این موضوع برای بسیاری از ما قابل درک است تا جایی که در بسیاری از قرارهای دونفره نیز، گوشی همراه به عنوان عضو سوم جمع، در کنار ماست.

بدون شک این حجم استفاده از گجت‌ها روابط پایه‌ی اجتماعی مانند گفت‌وگوهای چهره‌به‌چهره را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ حتماً خود شما نیز احساس سردرگمی، ناراحتی، خشم و در نهایت بی‌اعتمادی را زمانی‌که مخاطب سخن شما، مشغول کار با گجت خود بوده است، تجربه کرده‌اید.

این نکته را فراموش نکنید که استفاده از این گجت‌ها تا اندازه‌ای حساسیت برانگیز شده است که حتی اگر در یک مکالمه از آن استفاده نکنید و تنها آن را در کنار خود داشته باشید، باز هم کیفیت ارتباط شما کاهش پیدا می‌کند و طرف مقابل اعتماد کمتری به شما خواهد داشت. این موضوع را محققان دانشگاه اسکس در مطالعات خود یافته‌اند.

در چنین شرایطی خانواده شما اعم از پدر، مادر، همسر، خواهر و برادر که نیازمند همدلی شما درباره‌ی نگرانی‌های خود هستند، احساس اعتماد به شما به عنوان عضوی از خانواده را از دست می‌دهند و اگر بخواهیم جسورانه چند قدم پیشتر برویم، این گجت‌ها توانایی آن را دارند که شما را از کسانی‌که دوست‌شان دارید، جدا کنند. حالا بهتر است کمی این روابط در معرض خطر را در ذهن تجسم کنید:

• همسرتان دیگر کمتر با شما صحبت می‌کند و احتمالاً رابطه‌ی شما سردتر از گذشته است؛ چون او به گفته‌ی خودش از تکرار جمله‌ی «گوشی‌ات را کنار بگذار» خسته شده است
• مادرتان کمتر مسائل مهم و روزمره را با شما در میان می‌گذارد چون احساس می‌کند عکس‌العملی که باید از شما در حین سخن گفتن ببیند، نمی‌بیند
• شما دیگر یکی از افراد مورد اعتماد و مشورت‌دهنده‌ی پدر نیستید؛ او ترجیح می‌دهد که شما با تبلت خود مشغول باشید
• صحبت‌های خواهرانه و برادرانه را فراموش کنید. آنها دیگر به راه‌حل‌‌هایی که برای حل مشکلات‌شان ارائه می‌کنید اعتماد ندارند، چون مطمئن نیستند حرف آنها را کامل شنیده باشید
• احتمالاً تلخ‌ترین مورد زمانی اتفاق می‌افتد که فرزند شما از اینکه احساس کرده خاطره امروز مهدکودک او را درست نشنیده‌اید، در گوشه‌‌ای از خانه ناراحت ایستاده باشد

هیچ کدام از اینها خواسته‌ی شما نیست. احتمالاً تصور آن هم کمی شما را آزرده‌خاطر کرده است. بیایید به این موضوع از زاویه‌ی دیگری نگاه کنیم، گجت‌های امروزی عضوی از خانواده‌ی شما هستند! به این معنی که بسیاری از فعالیت‌های شما در طول زندگی به آنها وابسته است و جدایی از آنها تقریباً غیرممکن است. پس عاقلانه‌ترین انتخاب می‌تواند ایجاد رابطه دوستی میان خانواده گجتی و انسانی شما باشد؛ تصمیمی که آرامش را به کارهای روزانه و روابط‌تان بازمی‌گرداند.