حالت خلسه چگونه است؟

آسمونی" href="http://asemooni.com">آسمونی : خلسه در لغت به معنی ربودگی، حالت خاصی از آگاهی که بدن در وضعیت آرامش یا تن‌آرامی (ریلکسیشن) بوده و ذهن کاملاً آگاه و بیدار باشد. در این حالت امواج ذهنی در شرایط آلفا قرار می‌گیرند و تلقین پذیری انسان افزایش می‌یابد.

این حالت توأم با احساس وانهادگی، رهایی و آرامش خاصی است که با فعال شدن اعصاب پاراسمپاتیک و نرمال کردن کنش‌های بیولوژیکی که دارای یک آستانه است و با تمرکز و تلقین ناخودآگاه هم می‌تواند همراه باشد. خلسه در حالت‌های تن‌آرامی، هیپنوتیزمی، مراقبه، مدیتیشن و ورزش‌هایی با تمرکز ذهن و تجارب روحی متعالی عرفانی و… همراه هست. این خلسه متعارف را خلسه مثبت می‌گویند که همراه با آرامش، نفس‌های عمیق و شمرده و ضربان قلب آرام است.

حالت ترانس خلسه منفی می‌باشد که با تحریک شدید اعصاب بخصوص اعصاب سمپاتیک و انقباض عضلانی و اضطراب همراه هست. مواردی چون حالت‌های افیونی و رقص‌های تند دراویش و دانس‌های مدرن ترانس وجود دارد. ترانس همراه با اضطراب، تنفس سطحی و تند، ضربان قلب تند و سریع، خشک شدن دهان، بعضاً سیخ شدن موهای پوست و انقباض مثانه همراه می‌باشد.

در هر دو حالت خلسه فاصله از -آگاهی- وجود دارد. در خلسه فراهوشیاری و در ترانس اختلال در خودآگاهی است. خلسه مثبت بسیار مفید بوده، با تکنیک‌های متافیزیک نیز قابل حصول است و استفاده‌های فراوان دارد. خلسه منفی بسیار مضر بوده به‌صورت ارادی توسط شخص یا در بیشتر موارد به‌صورت ناخواسته توسط دیگران برای شخص ایجاد می‌شود و آسیب‌های فراوان به‌دنبال دارد.

شبها وقتی انسان می‌خوابد حالت انتقالی که از بیداری به خواب دارد و صبح‌ها که از خواب به بیداری دارد حالت نیمه‌خودآگاهی از خلسه یا نیمه خلسه طبیعی است.

حالتهای نیمه خلسه

تجارب و حالتهای نیمه خلسه:

• در حال استراحت
• حالات خیلی خوشحال یا خیلی ناراحت
• لحظاتی قبل از این که به خواب بروید.
• بلافاصله بعد از بیدار شدن.
• تفریح و قرار گرفتن در مکانهایی قابل توجه
• در موقع بیماری، حوادث
• در حال عبادت یا فعالیت هنری یا مواجه شدن با آثار هنری (خصوصا گوش دادن به موسیقی آرام بخش مورد علاقه)

خلسه عرفانی

خلسه عرفانی و ملکوتی، حالتی ناب است که حاصل رهایی انسان از من محدود و پر از عذاب، و رسیدن به من حقیقی و اتحاد با آن است. در واقع کیفیتی است عرفانی که در آن خود انسان با خودخود او به اتحاد می‌رسد.

حسن‌زاده آملی: در اصطلاح عرفان عملی، خلسه لطیفه‌ای است که بر اثر انصراف از نشأت طبیعت به سالک الی‎الله سبحانه روی می‌آورد آن را (غیبت) گویند. وجه تسمیه آن ظاهر است که غیبت از این نشأت طبیعت است. در این حالت تمثیلات روحانی آنسوئی و محاورات شریف و شیرین و دلنشین با آن أشباح نورانی برای نفس مستعد حاصل می‌گردد.