- آسمونی
- مجله اینترنتی
- فیلم و سینما
- نقد فیلم
- نقد فیلم خورشید آن ماه
نقد فیلم خورشید آن ماه
سه شنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۳
لاله عالم
نقد فیلم خورشید آن ماه
خورشید آن ماه اولین فیلم سینمایی ستاره اسکندری در مقام کارگردان است. همچنین نویسنده آن سمیه تاجیک است و تهیه کنندگی آن به عهده منوچهر محمدی بوده است. از دیگر مختصات این فیلم می توان به موسیقی آن اشاره کرد که کار حسین علیزاده می باشد. اما شاید عمده شهرت فیلم برای زبانش باشد که بلوچی است و به عبارت دیگر « خورشید آن ماه» اولین فیلم سینمای ایران به زبان بلوچی می باشد. موضوع فیلم درباره یک عشق نافرجام است.به نظر می رسد دغدغه کارگردان بیشتر انتقاد به وضعیت بانوان در جامعه به دلیل بعضی از سنت ها می باشد.بی بان ( با بازی نازنین فراهانی) و همراز ( با بازی پژمان بازغی) از کودکی همبازی بوده اند و دل در گرو همدیگر داشته اند ولی... از ابتدای فیلم کارگردان با نمادهایی تکلیف این عشق دیرینه را مشخص می کند ، فیلم در یکی از سکانس های ابتدایی فیلم کودکی همراز و بی بان را نشان می دهد که از پشت دیوار به تماشای عروسی ای رفته اند که گویی اینده این دو نفر است اما فروریختن دیوارها بر سر عروس و داماد سمبولیک وار نشان از اینده ان دو است.گرچه این نماهای سورالیستی خوابی بیش نیست اما با واقعیت همراه می شود.خورشید آن ماه را می توان به عنوان اولین فیلم یک کارگردان قبول کرد و گفت اثری قابل تامل است با اینکه موضوع فیلم تکراری است و قبلا نمونه هایی اینچنین مثل عروس «آتش و خون »، «بمانی» و « خون بس» در سینمای داستانی ایران ساخته شده است.گرچه زبان فیلم یکی از ویژگی های آن است اما اگر قصد ما این است که فیلم تاثیر گذارتر باشد باید بتواند با جامعه آماری بیشتری ارتباط برقرار کند و لازمه ارتباط بیشتر ، درک بیشتر است ، در مورد چنین فیلم هایی مخاطب عام نمی داند به تصاویر توجه کند یا زیرنویس ها را بخواند ، مخاطب حرفه ای تر، دانشجویان و اساتید سینما، منتقدها و نویسنده های سینمایی که فیلم برایشان از جنبه های مختلف اهمیت دارد، بیشتر این قضیه برایشان مهم است.اگرچه کارگردان سعی کرده است با تصاویری زیبا و استفاده از نمادها و نشانه ها به فیلم جنبه بصری و سینمایی اضافه کند اما متاسفانه خورشید ان ماه یک فیلم پردیالوگ و متکی به کلام است.اگر ما قصد داریم یک فیلم فراجشنواره ای بسازیم باید به جنبه های ارتباطات فیلم با مخاطب عام و خاص نیز توجه کنیم.به خیلی از فیلم های مطرح در سینمای ایران می توان اشاره کرد که ضمن آنکه در شهرهای مختلف ساخته شده اند و نشانگر آداب و سنت و فرهنگ منطقه مورد نظر هم بوده اند با زبانی بوده اند که قابل فهم برای همه مردم بوده است. با اینحال تنها یکی از کاراکترهای فیلم( بی بان) است که با اینکه دیالوگ در فیلم ندارد ، بسیار بازی اش سینمایی است و کاملا احساسات و افکار خود را در اکت هایش نشان می دهد و انتخاب خوبی برای نقش بوده است، فیلم همچنین گاهی جنبه شعاری به خود می گیرد، انجا که از زبان دایی برخی از دیالوگ ها جنبه فیلسوفانه دارد و دلیل آن مشخص نمی شود.
