- آسمونی
- مجله اینترنتی
- گردشگری
- اماکن تاریخی و موزه
- معبد آناهیتا

معبد آناهیتا
در قسمت جنوبی بنا، پلکان دو طرفهای به درازای 154 متر وجود دارد. هر دو تا پنج پله، در یک بلوک سنگی ایجاد شده است. تعداد سنگ پلهها در پلکان شرقی 26 پله و در پلکان غربی 21 پله است.
جویهای سنگی آب رودخانه را میزان کرده و به طرز باشکوهی به آبگیری وسط معبد هدایت میشده. نوع تقسیم آب و جریان آب درون معبد یکی از شگفتیهای مهندسی در آن دوران میباشد تا این عنصر مقدس را به زیباترین شکل ممکن به نمایش بگذارند.
در چهار طرف معبد دالانهایی تعبیه شده که در کف این آنها جویهای آب به صورت رفت و برگشت آب را به وسط معبد هدایت میکرده.
در وسط معبد فضایی وجود دارد که آب از این جویها در آن جمع شده و استخر کوچکی حدوداً در ابعاد 10 در10 و عمق 20 سانتی متر را پر آب میکرده.
در دو طرف بالای معبد آناهیتا سر چهار گاو در هر طرف به صورت رو به روی یکدیگر قرار دارد که در زمان آبگیری این معبد عکس سر گاوها روی آب نقش میبسته است.
دیوار محیطی که ستونها بر آن واقع شده خود از دو قسمت تشکیل شده، قسمت داخلی که با استفاده از سنگهای قلوه و لاشه به ابعاد و اندازههای مختلف و ملاط گچ ساخته شده و قسمت خارجی به وسیله یک ردیف سنگ تراش نماسازی شده است.
ارتفاع این دیوار نیز با توجه به شیب صخرهای که روی آن قرار گرفته است در قسمتهای مختلف متغیر بوده و از چهار متر تا 12متر است که بعضی محققین با استناد به برخی محاسبات این ارتفاع را در ضلع جنوب غربی تا 18 متر تخمین میزنند.
از دیگر بخشها و عناصر اصلی بنای معبد آناهیتای کنگاور میتوان به صفه آن اشاره کرد.
آنچه از این بخش باقی مانده و در کاوشهای باستانشناس ی مشخص شده، دیواری است در ضلع جنوبی صخره کنگاور که در بخشهای شرقی و غربی اطراف صخره اثری از آن بر جای نمانده است.
ضلع شمالی نیز مورد کاوش قرار نگرفته و تنها در ضلع جنوبی آن دیواری با قطر 5/9متر و طول 93 به صورت یک سکو باقی مانده که روی بقایای دیوار آثارمربوط به معماری یک حمام سلجوقی مشخص است.
مصالح عمده این دیوار را سنگ غیر حجاری شده و ضخیمی تشکیل میدهد که با استفاده از ملاط گچ، روی هم تثبیت شدهاند.
آخرین بخش از معماری بنای کنگاور را بقایای معماری فراز تپه تشکیل میدهد، این بخش شامل دیوارهای به قطر 6 متر است که محدودهای در حدود یک هزار و 200متر مربع را شامل میشود که در جهت شرقی غربی ساخته شده است.
در تابستان سال 1347 برای نخستینبار هیئتی در تپه ناهید کنگاور به کاوشهای باستانشناسی پرداخت.
پس از بررسیهای اولیه مشخص شد که از مجموع تپه ، تقریباً حدود 53 هزار متر مربع به بنای تاریخی اختصاص دارد که به جز چند سر ستون شکسته و تعدادی حجاریهای پراکنده در کنار کورههای آهکپزی که چند سال قبل از آن تعطیل شده بود چیز دیگری مشهود نیست.
اعضای هیئت عکس هوایی کنگاور را که در سال 1932 میلادی تهیه شده بود، پس از تعبیر و تفسیر و یافتن گرته و اثری از امتداد ابهام آمیز دیوار و صفه تاریخی مدفون، مورد استفاده قرار داد و موفق گردید بخشی از دیوار شرقی را در آن تشخیص داده و پس از کاوش، آن قسمت از صفه را از خاک ایام آزاد نماید.
با آغاز فعالیتهای هیأت کاوش معبد آناهیتا در سال 1347 و پس از خرید و تخریب منازل مسکونی بالای تپه و اطراف آن نقشه و موقعیت مکانی این بنای تاریخی تهیه شد.