- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات ورزشی
- ورزش در یونان باستان
ورزش در یونان باستان
در یونان باستان بیشتر مدارس کشتی از یک ساختمان با اتاق رختکن، حمام و محل نگهداری ابزار و وسایل مربوطه تشکیل می شد. بعضی از ورزشگاهها زمین های تمرینی بزرگ با دیواره های کوتاهی داشتند که در آن، تمرین های سبک ورزشی اجرا می شد.
رفتن به مدارس کشتی بخش مهمی از آموزش جوانان یونانی بود. جوانان به مربیان کارکشته ای به نام پدوتریب سپرده می شدند. پدو تریب ها مسوول آموزش کشتی، مشت زنی، پرش، دویدن و پرتاب نیزه و دیسک به پسران بودند. وقتی اندام شاگردان برای اجرای فنون در ورزش های مختلف در شرایط مناسبی قرار نمی گرفت پدو تریب ها آنان را با ترکه های بلندی تنبیه می کردند.
مردان و جوانانی که سن و سال بیشتری داشتند تمرین های سنگین می کردند. تالارهای مخصوص نرمش( ژیمناسیوم ها) اتاق ها و اماکن مقدسی داشتند که به خدایان پیشکش شده بود.
اگر چه تنها پایه ستون ها و خرابه هایی از آنان برجای مانده است، باستان شناسان معتقدند که نمونه های بزرگ تر دارای راهروهای شکیل، کتابخانه ها، باغها و بوستان هایی هم بودند. بیشتر مدارس تمرین های نرمشی، زمین های بزرگی هم داشتند که در آنها ورزشکاران می توانستند به تمرین پرتاب نیزه، دیسک دویدن بپردازند. برخی از آن ها در کنار رودخانه ساخته می شدند تا ورزشکاران بتوانند پس از پایان تعالیم ورزشی، خود را در آنجا با آب خنک بشویند. واژه ژیمناسیوم از کلمه یونانی ژیمنوز می آید که معنای« برهنه» یا« پوشش نازک» دارد. مورخان معتقدند که برای یونانیان باستان، نرمش و ورزش به صورت برهنه، عادی تلقی می شود.
مدارس تمرین های نرمشی پس از آن که خطیبان رهگذر و مشهوری به نام سوفیست در آن ها سرگرم سخنرانی شدند بیش از گذشته عمومیت و شهرت یافتند. در قرن چهارم پیش از میلاد، ژیمناسیوم ها از آموزشگاههای صرفا ورزشی به مدارس فلسفی و تربیتی مورد احترام و مقدسی تبدیل شده بودند. سه نمونه از برجسته ترین آن ها، آکادمی، لیسیوم و سینوسارگس در آتن بودند. هر سه به عنوان مدارس تمرین های نرمشی آغاز به کار می کردند اما سرانجام تبدیل به مدارسی شدند که در آن ها فلاسفه بزرگ و خطیبانی فرزانه مردم را پند و اندرز می دادند.
جشنواره های ورزشی
چهار جشنواره در سراسر یونان شهرت فراگیر داشت. المپیک و بازیهای نیمیان دو نمونه از آنها بودند که به افتخار زئوس خدای خدایان برگزار می شدند. بازیهای ایستمیان که ویژه گرامیداشت پوسیدون خدای دریا بود و بازیهای پیتیان که برای بزرگداشت آپولو، خدای موسیقی و تندرستی برپا می گردید.
در طول برگزاری المپیک، تمام جهان یونانی توافق می کرد که به صلحی سه ماهه معروف به ایکیوریا( اکچیریا) پایبند باشد تا هر کس بنا داشت در این مدت به محل برگزاری مسابقات سفر کند در امان بماند. بازی ها برای همه شهروندان یونانی آزاد بود اما برده ها حق شهروندی نداشتند. زن ها حتی اجازه تماشای بازیها را نداشتند اگرچه برخی از راهبه های باکره این اجازه را می یافتند تا وارد ورزشگاهها شوند.
بازیهای المپیک برای پنج روز برقرار بود. برخی از روزها صرف انجام مراسم مذهبی و پیشکش قربانی می شد. بر اساس نوشته های باستانی، بازیهای المپیک شامل ارابه رانی، پرتاب دیسک، پرش طول، پرتاب نیزه، دو، کشتی و مبارزات دیگر می شد. در روز پایانی مسابقات برندگان با هدایایی از برگ زیتون بدرقه می شدند.
